Wong Kar-wai, Ερωτική επιθυμία (In the mood for love, 2000)

Wong Kar-wai, Ερωτική επιθυμία (In the mood for love, 2000)

 

  «Με τη διάθεση για έρωτα», ή καλύτερα «Σαν ερωτευμένοι».

  Γιατί «σαν»;

  Γιατί δεν ολοκλήρωσαν τις σχέσεις τους. Δεν θα ξεπέσουν στο επίπεδο των συζύγων τους. Ο σύζυγος της γυναίκας την απατούσε με τη σύζυγο του άνδρα.

  Βρίσκονται συχνά μαζί στο διαμέρισμά του. Τον εμπνέει για το καινούριο του βιβλίο. Φυσικά βρίσκονται και εκτός. Φοβούνται ότι τα κουτσομπολιά δεν θα αργήσουν. Η σπιτονοικοκυρά κάτι έχει καταλάβει.

  Ο άντρας ξέρει ότι η γυναίκα δεν θα εγκαταλείψει τον άντρα της, γι’ αυτό φεύγει για την Σιγκαπούρη, θα δουλέψει στην εφημερίδα ενός φίλου του.

  Απελπισμένος αποχαιρετισμός.

  Il pleure dans mon cœur/ Comme il pleut sur la ville. Βρέχει στην καρδιά μου όπως βρέχει στην πόλη.

  Ο στίχος αυτός του Βερλέν δίνεται συχνά σαν παράδειγμα της συμβολιστικής ποίησης.

  Ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή τους.

  Θα τους δούμε συχνά μέσα στη βροχή.

  Σε σύντομα πλάνα στο τέλος θα μάθουμε ότι αυτή απόκτησε ένα αγοράκι.

  Ο άντρας ζει πια με τις αναμνήσεις, που όλο και ξεθωριάζουν.

  Η κάμερα φυσικά εστιάζει πάνω στους ήρωες, όμως συχνά τους κρυφοκοιτάζει πίσω από ανοίγματα, από ανοικτές πόρτες, από κάγκελα, μια φορά κάτω από ένα κρεβάτι.

  Μου έκανε εντύπωση μια σκηνή σαμ κόντρα σαμ όπου η κάμερα δεν «εστιάζει» στο πρόσωπο που μιλάει παρόλο που το βλέπει με αποτέλεσμα να φαίνεται αχνά, αλλά πίσω στο σβέρκο και το κεφάλι της γυναίκας που ακούει.

  Επίσης η σκηνή του αποχαιρετισμού.

  Αυτή γαντζώνεται απελπισμένα στην παλάμη του κατά τη χειραψία του αποχαιρετισμού,  και μετά ανεβάζει την παλάμη της στο μπράτσο του άλλου χεριού της, καρφώνοντας τα νύχια στο δέρμα. Τι ωραία έκφραση της απελπισίας της!

 Το ρολόι τοίχου εμφανίζεται συχνά σαν λάιτ μοτίφ. Στασιμότητα στη σχέση, όμως ο χρόνος προχωράει.

  Εξαιρετική η ταινία του Wong Kar-wai.

  Ο φίλος μου ο Πάτροκλος με ρώτησε αν είχα γράψει γι’ αυτήν.

  Όχι, μόνο για το «My blueberry nights» είχα γράψει, πριν έντεκα χρόνια.

  Βέβαια την ταινία την είχα ξαναδεί, όπως και πολλές άλλες του Wong Kar-wai, εδώ και χρόνια.

  Δεν ξέρω αν προλάβω να τον δω πακέτο.

  Προτεραιότητα έχουν οι κινέζοι που στις ταινίες τους ακούω μανταρίνικα, για practice. Στο Χονγκ Κονγκ μιλάνε καντονέζικα.

  Πάντως αντιλήφθηκα κάποιες κοινές λέξεις: He, πίνω, Chi, τρώγω, Deng, περιμένω, Yiyang, όμοιο.

  Εξαιρετική η μουσική υπόκρουση.

  Ακούσαμε τρεις τέσσερις φορές και τους στίχους από ένα τραγούδι της ταινίας του Almodovar «La mala educación».

Y así pasan los días
Y yo desesperado
Y tú, tú, contestando
Quizás, quizás, quizás.

  Αγαπημένοι στίχοι, με γεμίζουν με αναμνήσεις.

Έτσι περνάνε οι μέρες

Εγώ απελπισμένος

Και εσύ να απαντάς

Ίσως, ίσως, ίσως.

  Το είπαμε, δεν άντεξε το ίσως, έφυγε για την Σιγκαπούρη.

  Μπορεί να μην δω πακέτο τον Wong, αλλά κάποιες κορυφαίες του ταινίες θα τις δω.

  Και ένα τελευταίο.

  Ανατολικός και δυτικός άνεμος: Wong Kar-wai, «Ερωτική επιθυμία». Lina Wertmüller, «Μίμης ο σιδεράς».

  Τον Μίμη τον απατά η γυναίκα του με τον Amilcare. Ενημερώνει τη γυναίκα του Αμιλκάρε, αποφασισμένος να εκδικηθεί με το ίδιο νόμισμα.

  Αυτή συμφωνεί.  

  Είναι μια χοντρή γυναίκα. Θυμάμαι ακόμη τη σκηνή από την ταινία, την οποία πρωτοείδα φοιτητής: Ένας τεράστιος πισινός καλύπτει όλη την οθόνη.

  Εδώ κολλάει το ανέκδοτο: «Κλάσε να προσανατολιστώ».   

  Παρεμπιπτόντως, είδαμε εντελώς πρόσφατα πακέτο τον Wong Kar-wai, με τελευταία του ταινία την "The grandmaster". Σε κάθε ανάρτηση δίνω τον σύνδεσμο για την προηγούμενη ανάρτηση.