Ali Asgari, The baby (2014)

Ali Asgari, The baby (2014)

 

  Το «Μωρό» δεν έχει το δραματικό τέλος που είχε η άλλη μικρού μήκους ταινία του Ali Asgari, «Πάνω από δυο ώρες», όμως θίγει και αυτή πρόβλημα της σημερινής νεολαίας στο Ιράν.

  Η Narges δεν ήθελε να κάνει έκτρωση, κράτησε το μωρό. Όμως τι να το κάνει τώρα που έρχονται οι γονείς της; Μέχρι τώρα τους έλεγε ότι ήταν καλύτερα να μην έλθουν γιατί έχει μαθήματα, εξετάσεις… όμως αυτό δεν μπορούσε να κρατήσει επ’ άπειρον.

  Πού να αφήσει το μωρό; Ξαφνικά παρουσιάζεται το πρόβλημα, η φίλη της στην οποία θα το άφηνε έρχεται αύριο, αφού έλθουν οι γονείς της. Πρέπει κάποιος να το κρατήσει για αυτό το βράδυ.

  Δεν υπάρχει άλλη λύση, με μια άλλη φίλη της θα το ρισκάρουν. Το βάζουν σε μια τσάντα και το περνάνε από την υποδοχή στο κοιτώνα των φοιτητριών. Θα του αλλάξει πάνες, θα το κοιμίσει, και αν ξυπνήσει θα του δώσει ένα σιρόπι που σίγουρα θα το κρατήσει κοιμισμένο μέχρι το πρωί.

  Στο τελευταίο πλάνο βλέπουμε την Narges να επιστρέφει με το λεωφορείο. Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει το μπιμπερό του μωρού. Είχε ξεχάσει να το αφήσει στη φίλη της. Ξεσπάει στα κλάματα.

  Το πρόβλημα του να μη σε δέχονται σε ένα νοσοκομείο ενώ κινδυνεύεις να πεθάνεις αν δεν έχεις μαζί σου ταυτότητα το οποίο είδαμε στην προηγούμενη ταινία του Ali Asgari είναι καθαρά ιρανικό, όμως το πρόβλημα που θίγεται σ’ αυτή την ταινία, του πώς να παρουσιάσει η ανύπαντρη κοπέλα ένα μωρό στους γονείς της δεν είναι μόνο ιρανικό, είναι παγκόσμιο. Βέβαια σε κάποιες κοινωνίες οι γονείς δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση, σε κάποιες άλλες όχι.

  Εξαρτάται βέβαια και από τους γονείς. Ο πατέρας της Ταρανέ (Rasoul Sadrameli, «Είμαι η Ταρανέ», 2002), έδειξε απόλυτη κατανόηση. Η δεκαπεντάχρονη Ταρανέ, λίγο μετά που χώρισε από τον άντρα της που πήγε στη Γερμανία, διαπίστωσε ότι είναι έγκυος. Η γονείς του δεν πιστεύουν ότι είναι δικό του. Δεν την ενδιαφέρει, θα το κρατήσει, αψηφώντας τον συντηρητισμό της κοινωνίας στην οποία ζει.   

Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube.