Rasoul Sadrameli, The girl in sneakers and I am Taraneh

Rasoul Sadrameli, The girl in sneakers and I am Taraneh
http://en.wikipedia.org/wiki/Rasul_Sadr_Ameli

The girl in sneakers (1999)
http://movies.nytimes.com/movie/210834/The-Girl-in-the-Sneakers/overview
Ένα από τα κείμενα του βιβλίου που κάναμε στο φροντιστήριο αγγλικών όπου πήγαινα όταν ήμουν μαθητής ήταν μια ερωτική επιστολή. Ο ερωτευμένος έγραφε στην αγαπημένη του: «Αγάπη μου, για σένα είμαι έτοιμος να διασχίσω θάλασσες, να σκαρφαλώσω βουνά, κ.λπ. κ.λπ.» για να καταλήξει: «Θα περάσω απόψε από το σπίτι σου, αν δεν βρέχει».
Πριν λίγες μέρες, σε μιαν άλλη μου ανάρτηση για ιρανική ταινία, έγραψα, έχοντάς το μόλις συνειδητοποιήσει, ότι ο έρωτας απουσιάζει από τις ιρανικές ταινίες. Βλέποντας την αρχή της ταινίας The girl in sneakers σκέφτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Τα δυο παιδιά, η 15χρονη Tadai και ο Aeedin είναι ερωτευμένα. Ο Aeedin, καθώς περπατάνε στο πάρκο, της μιλάει για τα όνειρά του, να την πάρει και να ταξιδέψουν μακριά, σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη. Όπως όμως συμβαίνει στο Ισλάμ, αν οι αστυνομικοί δουν έναν άντρα και μια γυναίκα στο δρόμο, μπορεί να τους σταματήσουν και να τους ρωτήσουν τι σχέση έχουν. Το «φίλοι» δεν μετράει. Πρέπει να είναι συγγενείς. Έτσι καταλήγουν στο τμήμα, από όπου θα τους περιμαζέψουν οι γονείς τους. Ευτυχώς η Tadai είναι παρθένα, αλλιώς ο νεαρός θα είχε μπλεξίματα.
Η Taidi θα φύγει από το σπίτι της, και θα τηλεφωνεί απεγνωσμένα στο φίλο της να έλθει να τη βρει, να πάνε «σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη». Όμως αυτός δεν βρίσκεται στο σπίτι. Αργότερα μαθαίνουμε ότι είχε πάει με τον πατέρα του μια επίσκεψη σε ένα θείο. Μακριά από το σπίτι της, η Tadai θα περάσει κάποιες περιπέτειες και θα γνωρίσει διάφορους ανθρώπους. Ορισμένοι είναι καλοπροαίρετοι, αλλά κάποιοι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Γλιτώνει όμως. Μετά τα μεσάνυχτα ένας από τους καλοπροαίρετους θα της φέρει τον φίλο της στο πάρκο. Αυτός, ανάμεσα στα άλλα, της λέει πως ο πατέρας του του είπε ότι ο γάμος συνεπάγεται πολλές δυσκολίες, δεν είναι κάτι που πρέπει να πάρει κανείς ελαφρά. Κάποια στιγμή πηγαίνει σε μια βρύση δίπλα να πλύνει το κεφάλι του. Όταν επιστρέφει, η Tadai δεν βρίσκεται πια στο παγκάκι που καθόντουσαν. Έχει πάρει το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι. Τα γράμματα πέφτουν όταν την βλέπουμε να ανοίγει την πόρτα της αυλής.
Είναι μια ταινία που έχει διπλή πρόσληψη. Η πρώτη: κοίτα τι θα μπορούσε να πάθει ένα άμυαλο κορίτσι που το σκάει από το σπίτι του. Η δεύτερη όμως, που πιστεύουμε ότι είναι και η προτεινόμενη σκηνοθετικά, είναι να δούμε με συμπάθεια ένα κορίτσι, που πλάθει τα όνειρά του και έχει το θάρρος να προσπαθήσει να τα πραγματοποιήσει, αν και τελικά η πραγματικότητα θα το προσγειώσει.

I am Taraneh (2002)
http://movies.nytimes.com/2006/01/06/movies/06tara.html
Η Taraneh είναι η διπλοτυπία της Tadai. Και εδώ η ταινία ξεκινάει παρουσιάζοντας έναν έρωτα. Οι δυο νέοι παντρεύονται. Όμως σύντομα θα χωρίσουν. Ο νέος φεύγει για τη Γερμανία. Λίγο μετά η Taraneh δια διαπιστώσει ότι είναι έγκυος. Οι γονείς του νέου δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη ότι το παιδί είναι δικό του. Παρά τις προσπάθειες να την μεταπείσουν, η Taraneh θα κρατήσει το παιδί. Αυτό είναι πολύ τολμηρό σε ένα θεοκρατικό Ιράν, όπως και η ίδια η ταινία άλλωστε. Στο τέλος της ταινίας την βλέπουμε να παρουσιάζει το μωρό στον φυλακισμένο πατέρα της, και να κάνουν όνειρα. Η Tadai δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμβιβαστεί, εφόσον ο φίλος της δεν ήταν διατεθειμένος να ακολουθήσει τα όνειρά τους. Η Taraneh όμως μπορεί να μην συμβιβαστεί, εφόσον η επιλογή της έκτρωσης ή μη, είναι εξολοκλήρου δική της.