Babak Payami, Secret ballot

Babak Payami, Secret ballot (2001)

http://en.wikipedia.org/wiki/Babak_Payami

Ο παραπάνω σύνδεσμος γράφει αρκετά πράγματα για τον Payami και την ταινία του. Επιλέγω το παρακάτω απόσπασμα, που είναι πολύ χαρακτηριστικό.
« I felt that the element of the absurd and the comic were very good balancing factors in not being judgmental or waving political flags, but in portraying issues that are as universal as they are specific to the situation in Iran.»
Πριν το σχολιάσουμε να πούμε δυο λόγια για την ταινία. Σε ένα απομονωμένο νησί φυλάνε σκοπιά σε ένα αεροδρόμιο (το βλέπουμε στο τέλος) δυο στρατιώτες. Σε κάποια στιγμή καταφτάνει ένα αεροπλάνο και ρίχνει ένα κιβώτιο με αλεξίπτωτο. Μέσα στο κιβώτιο υπάρχει εκλογικό υλικό. Με μια βάρκα καταφτάνει μια νεαρή γυναίκα. Είναι εκπρόσωπος της πολιτείας. Θα γυρίσει όλο το νησί ψάχνοντας για ψηφοφόρους. Ο βλοσυρός στρατιώτης είναι έκπληκτος που ο εκλογικός αντιπρόσωπος είναι γυναίκα. Είναι απρόθυμος να την ακολουθήσει σε αυτή την αναζήτηση. Στο τέλος όμως θα ψηφίσει αυτήν. Δεν ξέρει κανέναν από τους υποψήφιους. Αυτή το βλέπει. «Μα δεν γίνεται, του λέει, να ψηφίσεις εμένα, πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στους υποψήφιους». «Μα τι διάβολο μυστική ψηφοφορία είναι αυτή», θα σχολιάσει εκείνος. Ένας άλλος επιμένει να ψηφίσει το θεό. Αρκετοί είναι αγράμματοι και χρειάζονται βοήθεια για να ψηφίσουν. Από ό, τι φαίνεται, κανένας δεν ξέρει τους υποψήφιους. Όλοι είναι απρόθυμοι, και η εκλογική αντιπρόσωπος προσπαθεί να τους πείσει για την αναγκαιότητα να ψηφίσουν, με επιχειρήματα που στα μάτια τους, όπως και στα δικά μας, φαίνονται αστεία. Τίποτα δεν άλλαξε με τις προηγούμενες εκλογές, παρά τις υποσχέσεις, και ούτε θα αλλάξει και με αυτές, σ’ αυτό το ξεχασμένο και από το θεό νησί.
Αν ήταν μια απλή παρωδία των εκλογών, δεν θα ήταν καλή ταινία. Όμως η παρωδία εξισορροπείται, όπως λέει ο Payami, με το κωμικό και το παράδοξο. Και σε αυτό το έργο γέλασα πάρα πολύ. Τα κωμικά στοιχεία ήταν άφθονα, και συχνά συμπλέκονταν αξεδιάλυτα με το παράδοξο. Το πιο φοβερό παράδοξο ήταν ένα φανάρι με κόκκινο στη μέση μιας ερημικής περιοχής. Ο Payami πρέπει να έχει φοβερή φαντασία για να συλλάβει κάτι τέτοιο. Ο στρατιώτης σταματάει το τζιπ. Η γυναίκα τον παροτρύνει να προχωρήσει. «Όχι», της λέει αυτός, «εγώ δεν παραβιάζω τους νόμους, εσύ η ίδια είπες πως δεν πρέπει να τους παραβιάζουμε». Μετά από αρκετή ώρα πείστηκε και προχώρησε. Το φανάρι ήταν χαλασμένο.
Απολαυστική ταινία, τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.