Adam McKay, Μην κοιτάτε πάνω (Don’t look up, 2021)

Adam McKay, Μην κοιτάτε πάνω (Don’t look up, 2021)

 

  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.

  Εδώ ο κόσμος χάνεται και το (να το γράψω, να μην το γράψω… δεν θα  το γράψω) χτενίζεται.

  Έχετε δει κομήτη;

  Εγώ είδα.

  Ήμουν μαθητής δημοτικού. Στο χωριό μου. Επί αρκετές μέρες φαινόταν στον ουρανό, δυτικά θυμάμαι, μέχρι που εξαφανίστηκε. Έμοιαζε με μια φωτεινή μπάλα που είχε μια μακριά φουντωτή ουρά.

  Ένας κομήτης κατευθύνεται προς τη γη. Τον εντοπίζουν η Τζένιφερ Λόρενς και ο Λεονάρντο ντι Κάπριο. Ενημερώνουν την πρόεδρο των ΗΠΑ (Μέριλ Στριπ). Δεν το παίρνει καθόλου στα σοβαρά. Όταν το παίρνει στα σοβαρά είναι για αντιπερισπασμό, για να στρέψει εκεί την προσοχή του κόσμου αποσπώντας την από το προσωπικό της σκάνδαλο (να το πω, να μην τω πω… δεν θα το πω).

  Θίγει άφθονα ζητήματα η σάτιρα του McKay, όμως εγώ θα αναφέρω μόνο… αλλά καλύτερα να επικολλήσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Τζένης Χειλουδάκη (περνάει ζόρια η καημένη, διαβάζω στο in.gr) «Η μαύρη βίβλος» το οποίο παραθέτω στην ανάρτηση που έκανα.

  «Ο γέρος ήταν ζάπλουτος, πάτησε επί πτωμάτων και έκοψε το λουφέ σε ανταγωνιστές. Μέχρι και υπουργούς ανεβοκατέβαζε κατά το κέφι του. Ήξερε να κρατάει τις κυβερνήσεις απ’ τα αρ@@δια (φανταστείτε τώρα τι γινόταν με κυβερνήσεις που δεν είχαν αρ@@δια!)».

  Δεν είμαι φαν της επιστημονικής φαντασίας, αλλά αποφάσισα να δω την ταινία επειδή είδα να γίνονται αρκετές αναφορές σ’ αυτή στο twitter. Και δεν το μετάνιωσα καθόλου μα καθόλου.

  Και ο τίτλος;

  Μην κοιτάζετε πάνω, τον κομήτη, και τρομοκρατείστε.

  Η μεταφορική σημασία: Μην κοιτάζετε τα προβλήματα και στενοχωριέστε, everything is under control. Κατ’ επέκταση… παιδιά μη «σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους».

  Την απολαυστική σάτιρα του Adam McKay την απόλαυσα και στο «Μεγάλο σορτάρισμα» (2015). Γέλασα όσο δεν έχω γελάσει σε πάρα πολύ καλές κωμωδίες. Πολύ σωστά το IMDb την χαρακτηρίζει πρώτα σαν comedy, έπειτα σαν drama (χλωμό αυτό) και τέλος σαν Sci-Fi.

  Έμαθα τελικά ότι η Τζένιφερ Λόρενς είναι αριστερόχειρ. Επίσης άκουσα για το «σύνδρομο ανήσυχων άκρων», για το οποίο πληροφορήθηκα από τη νευρολόγο του Κέντρου Υγείας μόλις πριν ένα μήνα. Ευτυχώς δεν είχα αυτό το σύνδρομο.

  Τελικά πώς τελειώνει η ταινία;

  Ά, όλα κι όλα, όπως ο Ποκοπίκο κρατάει μυστικά έτσι κι εγώ δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι τελειώνει όπως η «Μελαγχολία» του Λαρς φον Τρίερ.