Koji Wakamatsu, United Red Army (2007)

Koji Wakamatsu, United Red Army (2007)

 

  Η «Εσωτερική ασφάλεια» του Christian Petzold με οδήγησε στα «Παιδιά της επανάστασης», και τα «Παιδιά της επανάστασης» στον «Ηνωμένο Κόκκινο Στρατό».

  Η ταινία χωρίζεται άτυπα σε τρία μέρη. Στο πρώτο βλέπουμε ντοκιμαντερίστικο υλικό από το φοιτητικό κίνημα, στο δεύτερο βλέπουμε τον Ενωμένο Κόκκινο Στρατό στο βουνό, να εκπαιδεύονται στον ένοπλο αγώνα. Στο τρίτο βλέπουμε την πολιορκία τους σε ένα σπίτι όπου έχουν καταφύγει, και την εν τέλει σύλληψή τους.

  Το συγκλονιστικό είναι το δεύτερο μέρος. Καλά, αυτός ο Mori, ήταν ολότελα παλαβός; Μαζί με την Nagata, που παράτησε τον σύζυγό της και έγινε ερωμένη του, οδήγησαν στο θάνατο κάποιους συντρόφους τους εξαιτίας ανεπαρκούς αυτοκριτικής (την έχω ακούσει τόσες φορές σαν πρακτική στο αριστερό κίνημα) ενώ άλλους τους εκτέλεσαν. Τους εκτελεσμένους τους μαχαίρωσαν ενώ τους άλλους τους κτύπησαν θανάσιμα και τους άφησαν δεμένους πάνω σε παλούκια, με αποτέλεσμα να υποκύψουν στα τραύματά τους. Σίγουρα θα αναθεμάτιζαν την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξαν με την επανάσταση, και δεν άφηναν το προλεταριάτο στη μοίρα του. 12 ήταν τα θύματα, από ένα σύνολο 29 μελών. Άλλα δύο σκοτώθηκαν (αυτό το διάβασα στη βικιπαίδεια), αλλά και κάποιοι το έσκασαν.

  Δεν ένιωσα έκπληξη διαβάζοντας ότι ο Mori αυτοκτόνησε πριν τη δίκη, ενώ η Nagata καταδικάστηκε σε θάνατο. Πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο το 2011 όπως διαβάζω στη βικιπαίδεια.

  Αυτές οι εκτελέσεις συντρόφων, όχι λόγω προδοσίας, ή έστω υποψίας ότι πρόδωσαν, αλλά λόγω ελλιπούς επαναστατικού ζήλου, ήταν ότι έπρεπε για να αμαυρώσουν το κίνημα στον κοινή συνείδηση. Κατά τη δίκη τους είχαν συμπάθειες, μέχρι που αποκαλύφθηκαν οι νεκροί.

  Συγκλονιστική ταινία, υπερτρίωρης διάρκειας.