Christian Petzold, Εσωτερική ασφάλεια (Die innere Sicherheit, 2000)

Christian Petzold, Εσωτερική ασφάλεια (Die innere Sicherheit, 2000)

 

  Με αφορμή τη «Νύμφη του νερού» που εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους βλέπουμε πακέτο τον Christian Petzold.

  Η «Εσωτερική Ασφάλεια» είναι η πρώτη μη τηλεοπτική ταινία του Christian Petzold. Συναντάμε και εδώ το μοτίβο της εγκληματικότητας και το μοτίβο της φυγής που συναντήσαμε και στις προηγούμενες ταινίες του, καθώς και το μοτίβο του αγώνα για την επιβίωση, εδώ σε συνθήκες παρανομίας: Το ζευγάρι είναι μέλος της RAF, Rote Armee Fraktion (Φράξια Κόκκινος Στρατός), πιο γνωστή ως ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ. Δεν κατονομάζεται, αλλά ήταν η μόνη, απ’ όσο ξέρω, που έδρασε στη Γερμανία.  

  Ο ένοπλος αγώνας χωρίς πλατιά λαϊκή βάση ήταν αδιέξοδος. Όσα μέλη αυτών των οργανώσεων δεν συνελήφθησαν παραιτήθηκαν από τον αγώνα. Τελευταία η δική μας 17 Νοέμβρη, το 2002, διαβάζω στη βικιπαίδεια.  

   Ο Χανς και η Κλάρα δεν συνελήφθησαν, ήταν όμως καταζητούμενοι. Αργά ή γρήγορα θα τους συνελάμβαναν, έτσι κατέφυγαν στην Πορτογαλία. Όμως τους ανακάλυψαν και επέστρεψαν γρήγορα στη Γερμανία. Χρειάζονταν χρήματα. Ένας σύντροφος προσφέρθηκε να τους βοηθήσει, αλλά συνελήφθηκε. Στο κουτί που ο Χανς είχε θαμμένο κάτω από μια γέφυρα υπήρχαν μόνο μάρκα και κάποια δολάρια. Στο μεταξύ είχε έλθει το ευρώ, τα μάρκα ήταν άχρηστα.

  Έπρεπε πάση θυσία να φύγουν από τη Γερμανία. Προορισμός; Η Βραζιλία. Ήξεραν εξάλλου τη γλώσσα, στη Βραζιλία μιλάνε πορτογαλικά.

  Με τι χρήματα όμως;

  Οι ληστείες τραπεζών ήταν μια από τις πρακτικές των οργανώσεων αυτών, για τη χρηματοδότησή τους.

  Πήραν κάποια χρήματα, όμως ο Χανς τραυματίστηκε. Η Κλάρα αναγκάστηκε να πυροβολήσει κάποιον. Κατάφεραν να ξεφύγουν.

  Όμως το ζευγάρι αυτό δεν είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, κεντρικό είναι η δεκαπεντάχρονη κόρη τους Jeanne. Το ότι οι γονείς της είναι στην παρανομία της δημιουργεί ένα σωρό προβλήματα. Ούτε να ερωτευθεί σωστά δεν προλαβαίνει. Μα τι ζωή είναι αυτή;

  Όλα θα διορθωθούν όταν πάνε στη Βραζιλία.

  Πώς τελειώνει η ιστορία;

  Κατευθύνονται στο λιμάνι της Χάβρης, από όπου θα αποπλεύσουν. Τρία αυτοκίνητα έρχονται πίσω τους. Το ένα προσπερνάει. Το άλλο, ενώ βρίσκεται δίπλα τους, πέφτει πάνω τους, σε μια ολοφάνερα σκόπιμη ενέργεια.

  Ποιοι ήταν αυτοί; Εποχούμενοι χούλιγκανς; Ο Petzold θα ξέρει.

  Το αυτοκίνητο ανατρέπεται πέφτοντας δίπλα στο δρόμο.

  Στην τελευταία σκηνή βλέπουμε την Jeanne πεσμένη στο έδαφος, και μετά να σηκώνεται σιγά σιγά. Πιο πέρα είναι το αυτοκίνητο.

  Οι γονείς της σώθηκαν;

  Δεν μας λέγεται. Οι κινηματογραφικοί κώδικες μας υπαγορεύουν να θεωρήσουμε ότι σκοτώθηκαν για να υπάρξει η ποιητική δικαιοσύνη, ενώ η αθώα Jeanne έπρεπε να σωθεί.

  Τα παιδιά των ανταρτών, είτε των πόλεων είτε του βουνού, είχαν αρκετά προβλήματα. Ο Τέλης Ράπτης, ομότιμος καθηγητής, στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Στην κόψη του σπαθιού και του στοχασμού» αφηγείται τα δικά του.

  Συναρπαστική ταινία. Ο Petzold έχει πιάσει το νόημα: η περιπέτεια είναι πάντα τραβηχτική με το έντονο σασπένς και τα απροσδόκητα που έχει, έτσι μέσα απ’ αυτήν περνάει το drama.

  Και, να μην το ξεχάσουμε, εξαιρετική η ερμηνεία της μικρής Julianne Hummer.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία του «Η κλέφτρα του σεξ».