Christian Petzold, Ανατολικά (Ostwärts, 1990)

Christian Petzold, Ανατολικά (Ostwärts, 1990)

 

  Με αφορμή τη «Νύμφη του νερού» βλέπουμε πακέτο τον Christian Petzold.

  Όπως και στο «Νότο», την προηγούμενη ταινία του Petzold που είδαμε, η εικοσιτρίλεπτη ταινία του «Ανατολικά» ξεκινάει με πλάνα της πόλης, ίσως του ανατολικού Βερολίνου, που είχε πάψει πια να είναι ανατολικό μετά την κατεδάφιση του τοίχους και την ενοποίηση της Γερμανίας, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι το Βερολίνο που ξέρει, στην ανατολική Γερμανία μεγάλωσε, και ανατολικογερμανοί είναι τα τρία πρόσωπα που μιλάνε στην ταινία του.

  Αρχικά μιλάει μια γυναίκα που βάφει το πρόσωπό της με ένα τόσο έντονο μακιγιάζ που μου θύμισε την όπερα του Πεκίνου. Εμείς οι ανατολικογερμανίδες, λέει, είμαστε πιο ανοικτές στο καινούριο, στο νεωτερικό, από ό,τι οι δυτικογερμανίδες.

  Στη συνέχεια βλέπουμε κάποιον μπροστά σε ένα κτίριο να μιλάει για όλο το συγκρότημα των κτιρίων και για τις διάφορες δραστηριότητες, καλλιτεχνικές και μη, που φιλοξενούν. Τέλος ένας μεσήλικας μιλάει για την απόλυσή του από το εργοστάσιο όπου δούλευε και για το κτίριο που έφτιαξε με χίλιους κόπους, το οποίο χρησιμοποιεί σαν εστιατόριο, παγωτατζίδικο, σνακ μπαρ. Η ενοποίηση, το διάβασα, είχε τραντάξει τη Γερμανία, και βέβαια περισσότερο είχαν νιώσει το τράνταγμα αυτό οι ανατολικογερμανοί.