Christian Petzold, Η νύμφη του νερού (Undine, 2020)

Christian Petzold, Η νύμφη του νερού (Undine, 2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Τελικά μάλλον θα τον δω πακέτο τον Petzold. Το είχα αποφασίσει παλιά αλλά άλλαξα γνώμη γιατί δεν είχα χρόνο. Είναι πολύ καλός σκηνοθέτης, και πολύ καλές οι ιστορίες του.

  Πολύ ωραία και η νύμφη του νερού, που το όνομά της είναι Undine.

  Η μισή ταινία είναι ένα πολύ ωραίο ρομάντζο και τα romance μου αρέσουν, το έχω ξαναγράψει. Πολύ ωραίες οι σκηνές τρυφερότητας, καθόλου σεξ αν θυμάμαι καλά.

  Και η ανατροπή;

  Η ανατροπή κατά κάποιο τρόπο προσημαίνεται. Ο φίλος της την εγκαταλείπει για μια άλλη. -Σε μισή ώρα επιστρέφω από τη δουλειά μου, να με περιμένεις. Αν με παρατήσεις είμαι υποχρεωμένη να σε σκοτώσω.

  Δεν την περιμένει.

  Ο έρωτας έρχεται αμέσως μετά, με έναν μηχανικό που επισκευάζει μηχανήματα που βρίσκονται μέσα στη θάλασσα. Κατεβαίνει με σκάφανδρο. Τον άλλον τον ξεχνάει. Όμως όταν θα τον δει τυχαία με την γκόμενα θα αναστατωθεί. Αλλά αυτό θα το μάθουμε αργότερα, όπως και το ότι ο φίλος της το αντιλήφθηκε.

  Ο πρώην την περιμένει στο ίδιο μέρος όπου την είχε παρατήσει. Ήταν λάθος του που τα έφτιαξε με την άλλη, αυτήν αγαπάει, της προτείνει να συναντηθούν στο γνωστό ξενοδοχείο.

  Η ταινία από κει και ύστερα εξελίσσεται σε ταινία φαντασίας και μυστηρίου.

  Τελικά τον σκότωσε;

  Α, όλα κι όλα, εγώ είμαι σαν τον Ποκοπίκο, τάφος στα μυστικά, δεν θα κάνω σπόιλερ, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι μου θύμισε την «Πισίνα».

  Το φανταστικό είναι υπέροχο, γιατί έχει να κάνει με την αυτό-θυσία, όχι με την μεταφορική σημασία που ξέρουμε αλλά με την κυριολεκτική.

  Όχι, δεν μπορώ να πω περισσότερα, η ταινία είναι εξαιρετική, πολυβραβευμένη, σας συνιστώ να τη δείτε.   

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Ο νότος».