Christian Petzold, Cuba libre (1996)

Christian Petzold, Cuba libre (1996)

 

  Με αφορμή τη «Νύμφη του νερού» που παίζεται από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους βλέπουμε πακέτο τον Christian Petzold.

  Πράγματι, το κεντρικό θέμα σ’ αυτές τις πρώτες ταινίες του Petzold είναι ο αγώνας για την επιβίωση. Οι δυο ηρωίδες του στις δυο προηγούμενες ταινίες του θα καταφύγουν στην κλοπή. Όμως στην «Ελεύθερη Κούβα», τη δεύτερη τηλεταινία του μετά τις «Pilotinnen», δεν έχουμε γυναικείο δίδυμο, αλλά έναν άντρα και μια γυναίκα. Ο άντρας κλέβει τη γυναίκα, αφήνοντάς την άφραγκη και συντριμμένη συναισθηματικά. Η εγκατάλειψη αυτή θα της προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεν μπορεί, κάποτε θα τον συναντήσει και θα εκδικηθεί. Αυτά όμως έγιναν πριν πέντε χρόνια, εκτός πλαισίου της ιστορίας.

  Πράγματι τον πετυχαίνει. Του βαράει τη τσάντα στο κεφάλι, με δύναμη. Θα πέσει κάτω μισοαναίσθητος. Θα τον περιθάλψει ένας άντρας που βρίσκεται εκεί κοντά.

  Η ταινία ουσιαστικά ξεκινάει με αυτό το ανδρικό δίδυμο.

  Γιατί τον περιέθαλψε;

  Ψάχνει για φίλο. Έχει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα (αυτό θα αποκαλυφθεί σιγά σιγά), ίσως αναμένει το τέλος του, νιώθει μοναξιά. Θα τον προσλάβει για οδηγό. Μαζί θα κυνηγήσουν την φίλη του, που κατευθύνεται στη Νίκαια. Την ψάχνουν από σταθμό σε σταθμό.

  Θα υποστεί μια κρίση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, αυτός δεν προλαβαίνει να τον σώσει. Τον θάβει, αφού του παίρνει πρώτα το κλειδί μιας θυρίδας όπου έχει τις καταθέσεις του.

  Αυτός το έκανε για να τον δοκιμάσει, όπως τότε που άφησε λεφτά πάνω στο τραπέζι. Την πρώτη φορά τα πήρε. Όταν τον ξανασυνάντησε και τον περιμάζεψε, κτυπημένο, πάλι τον ξαναδοκίμασε, και αυτή τη φορά δεν τα πήρε. Το κλειδί αυτό ήταν μια ακόμη δοκιμασία, όπως θα δούμε αργότερα.

  Θα πάνε να πάρουνε τα λεφτά και θα φύγουνε για την Κούβα.

  Η φίλη του όμως δεν τον έχει συγχωρέσει. Έξω από την τράπεζα περιμένει ένας φίλος της, τον οποίο είχαμε δει να της συμπεριφέρεται πολύ άσχημα. Του λέει τι θα συμβεί. Αυτός, αντί να προσπαθήσει να το σκάσει, πηγαίνει, παίρνει την τσάντα, και ο κακός φίλος της τον κτυπάει και του την παίρνει σε ένα αφηγηματικό κενό.

  Αυτή τον περιμαζεύει.

  Ο κακός φίλος που έρχεται από απέναντι με το αμάξι του, πετάει χαρτονομίσματα στον αέρα σαν φέιγ βολάν. Είναι ψεύτικα.

  Αυτός καταλαβαίνει. Πηγαίνει και ξεθάβει το νεκρό, του παίρνει το αληθινό κλειδί. Το νούμερο της θυρίδας ήταν το επί δύο, όχι 60 αλλά 120.

  Παίρνει τα λεφτά, την ψάχνει. Θα μάθει ότι βρίσκεται στο μπαρ Cuba Libre. Θα πάει να τη βρει. Να φύγουν μαζί, για την Κούβα.  

  Περίμενε να πάω να πάρω τα πράγματά μου, του λέει. Δεν θα φύγεις πάλι, ε;

  Από το παράθυρο κοιτάζει. Λες να φύγει;

  Όχι, δεν φεύγει.

  Όμως ξαφνικά βλέπει να εμφανίζεται ένα αμάξι. Είναι ο κακός φίλος της, που προφανώς ξέρει πού μένει και ήλθε να την επισκεφθεί. Τον βλέπει που κρατάει τον φάκελο με τα χρήματα. Αυτός τρέχει να ξεφύγει.

  Πάλι αφηγηματικό κενό.

  Αυτή τρέχει. Τον βρίσκει πληγωμένο, ετοιμοθάνατο. Τον αγκαλιάζει. Το ταξίδι για την Κούβα ματαιώνεται, και για τους δυο, σε αντίθεση με τις άλλες δυο ταινίες, στις οποίες ο ένας τα κατάφερε.

  Συναρπαστικό στόρι, τι καλά που αποφάσισα να δω πακέτο τον Petzold.  

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία του «Pilotinnen» (1995)