Charléne Favier, Slalom (2020)

Charléne Favier, Slalom (2020)

 

    Μας άρεσε πολύ η ερμηνεία της Noée Abita στην ταινία «Νυχτερινοί επισκέπτες» του Μιχαήλ Χερς που θα προβληθεί αύριο Πέμπτη και είπαμε να δούμε κάποιες ταινίες της ακόμη. Έτσι είδαμε την «Άβα» και την «Γένεση».

  Τι να είναι αυτό το slalom;

  Σαν εβραίικο μου φάνηκε, όπως το shalom. Τελικά έψαξα και βρήκα ότι είναι a ski race down a winding course marked by flags or poles.

  Ταλαντούχα η Νοέ Αμπιτά στο σκι, πηγαίνει για πρωτιά.

  Ο προπονητής της είναι πολύ ευχαριστημένος μαζί της.

  Την πιέζει βέβαια, και αυτή συχνά δυσανασχετεί.

  Οι προπονήσεις την αναγκάζουν να παραμελεί τα μαθήματά της.

  Δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να διαβάζει τα μαθήματά της αν θέλει να συνεχίσει το σκι. Αν δεν μπορεί και τα δυο, τότε το σκι πρέπει να το παρατήσει.

  Καλά, η μάνα της δεν τη διαβάζει;

  Έτσι ήταν το σχέδιο, όμως βρήκε δουλειά στη Μασσαλία, δεν μπορεί να βρίσκεται κοντά της.

  Και ο πατέρας;

  Απών, είναι χωρισμένος με τη μητέρα της, αυτή είναι ο κηδεμόνας της.

  Είναι μόλις 15 χρονών.

  Τώρα της ήρθαν τα έμμηνα.

  Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη: πότε θα τη φιλήσει;

  Τελικά προχωράει αμέσως πιο πέρα. Βρίσκονται στο αμάξι, την αγκαλιάζει και αρχίζει να τον παίζει. Χύνει, και τα χέρια της γεμίζουν σπέρμα.

  Πότε θα την πηδήξει;

  Κάποια στιγμή, στην προπόνηση.

  Ξεχάσαμε να πούμε ότι είναι παντρεμένος και ότι έχει αποφασισθεί να μένει σπίτι του, η γυναίκα του θα τη διαβάζει στα μαθήματά της.

  -Μα δεν είπες ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ; του λέει.

  Τώρα πια είναι γεμάτη αμφιβολίες.

  Τελικά βγήκε πρώτη;

  Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι θα έβγαινε πρώτη, στις δυτικές ταινίες πάντα κερδίζουν οι ήρωες στους κάθε είδους διαγωνισμούς και πρωταθλήματα, και όχι μόνο στις κωμωδίες. Θυμάμαι, δηλαδή τι θυμάμαι, δεν θυμάμαι, ποια ήταν εκείνη η κινέζικη ταινία όπου σε έναν διαγωνισμό βιολιού ο νεαρός αποφάσισε στο τέλος να μη συμμετάσχει.

  (Τελικά τη βρήκα την ταινία, είναι το «Μαζί», 2002, του Chen Kaige. Αν διαβάσετε αυτή την ανάρτηση θα ήθελα πολύ να διαβάσετε και εκείνη, όπου μιλάω πιο διεξοδικά. Ο Τσεν Κάιγκε είναι ένας της τριανδρίας των κορυφαίων κινέζων σκηνοθετών, μαζί με τον Τζανγκ Γιμόου και τον Φενγκ Σιαογκάνγκ. Τους άλλους δυο τους έχω δει πακέτο με την ευκαιρία της προβολής της τελευταίας τους ταινίας στις ελληνικές αίθουσες. Περιμένω να προβληθεί και η τελευταία ταινία του Chen Kaige για να τον δω κι αυτόν πακέτο, δηλαδή να συμπληρώσω με τις ταινίες του για τις οποίες δεν έχω γράψει).

  Νιώθουμε μεγάλη συμπάθεια για αυτό το κορίτσι που έχει μείνει μόνο του, που προσπαθεί να πετύχει τη διάκριση, που πέφτει θύμα του προπονητή της.

  Δεν είναι η μόνη περίπτωση, πριν ένα χρόνο βγήκαν αρκετές τέτοιες στα φόρα.

  Και βέβαια το εφέ έκπληξης, με μια φοβερή λιτότητα, στο τέλος.

  Αυτή απομακρύνεται.

  -Τι στο διάβολο; Κάνει να την αρπάξει από το χέρι ο προπονητής.

  -Άσε με.

  -Του χρόνου θα πάμε στο… και πιο πριν στο… Παντού θα πάμε μαζί.

  -Όχι, του λέει και απομακρύνεται.

  Αυτό το «όχι» ανέβασε την ταινία στη συνείδησή μου.

  Και βέβαια η εκφραστικότατη Νοέ Ναμπιτά, που ήταν και εδώ εξαιρετική στην ερμηνεία της.