Ryuichi Hiroki, L’ amant (2004)

Ryuichi Hiroki, L’ amant (2004)

  Αναρωτιέμαι μήπως ο τίτλος είναι λάθος και είναι L’ amante, η ερωμένη και όχι ο εραστής. Τώρα αν έγινε με πονηριά για να παραπέμψει στον «Εραστή» της Ντυράς, δεν το ξέρω. Βάζω τον γιαπωνέζικο τίτλο ラマン στο google.translate και μου βγάζει μετάφραση Raman. Ίσως με τους γιαπωνέζους συμβαίνει το αντίθετο από ό,τι με τους κινέζους που το λ το προφέρουν ρ. Τελικά δεν αποκλείεται να είναι η πονηριά που φαντάστηκα.

  Μια μαθήτρια αποφασίσει να εκδοθεί με ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο. Υπογράφει συμβόλαιο με τρεις άνδρες για ένα χρόνο. Θα τους προσφέρει τις ερωτικές της υπηρεσίες οπότε τις χρειάζονται, χωρίς να μπορεί να τις αρνηθεί. Όπως έγραψα και για τη «Melissa P.», παρά το τολμηρό του θέματος οι σκηνές δεν είναι καθόλου τολμηρές. Περισσότερο βλέπουμε τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα σ’ αυτό το κουαρτέτο.

  Ο ένας δεν την έχει αγγίξει, προτιμά να παρακολουθεί τους άλλους. Αυτό την εκπλήσσει και τον προκαλεί. Αυτός την κάνει πέρα αγανακτισμένος. Γιατί; Δεν θα μάθουμε. Είναι ο ίδιος που τη βοηθά με τα μαθήματά της.

  Της φέρονται αυταρχικά, σαν αφεντικά, αλλά και με αρκετή καλοσύνη. Όμως θα υποστεί την σκληρή εμπειρία ενός βιασμού μέσα σε ένα σινεμά από κάποιον άγνωστο. Άλλο το να έρχεσαι σε σεξουαλική συνεύρεση κατόπιν συμφωνίας και άλλο χωρίς τη θέλησή σου. Και όχι μόνο αυτό, θα μείνει και έγκυος.

  Είχε συνηθίσει αυτή τη ζωή. Όταν τελειώνει το συμβόλαιο θα τους αποχαιρετήσει συγκινημένη. Είναι η μέρα των γενεθλίων της, θα της ευχηθούν. Αυτοί νιώθουν στην αρχή έκπληξη για τη θλίψη της, αλλά φαίνεται να τη συμμερίζονται.

  Μια ατάκα της: νοιώθω τη θλίψη τους να κυλάει μέσα στο σώμα μου.

  Κάποιος έγραψε ότι το σεξ είναι αγχολυτικό, σε αντίθεση με τον έρωτα. Στον έρωτα υπάρχει πάντα ο φόβος της απώλειας. Το σεξουαλικό αυτό συμβόλαιο ήταν για να απαλύνει τα άγχη και τις θλίψεις τους. Του ενός το ξέρουμε, πέθανε η κόρη του, και γι’ αυτό, όταν η κοπέλα αρνήθηκε να τους πει το όνομά της, την ονόμασε Hanako, όπως ήταν το όνομά της. Η ίδια τους ονόμασε A, B και C.

  Μου προκάλεσε μια αμηχανία η ταινία με τα διάφορα ερωτηματικά που μου δημιουργήθηκαν. Οι τρεις τους ασχολούνται με κινηματογραφικές παραγωγές. Δεν νομίζω με πορνό. Όμως πώς έγινε και ένας απ’ αυτούς γύρισε στο σπίτι μαχαιρωμένος; Θα μείνει για μέρες στο νοσοκομείο, αλλά δεν θα μάθουμε ποιοι και γιατί προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Ούτε και ποιο άλλο κίνητρο έκανε την κοπέλα να υπογράψει αυτό το συμβόλαιο πέρα από τα χρήματα, παρόλο που τη ρωτήσανε.

  Όμως μου άρεσε η ταινία γιατί τα «σπουδαία» γεγονότα, ο βιασμός και το μαχαίρωμα, δεν ήταν κομβικά στην πλοκή, ήταν, πιστεύω, μια παραχώρηση στην εμπορικότητα με τα σασπένς που δημιούργησαν. Αυτό που κυριαρχεί είναι οι σχέσεις τους, σχέσεις ανθρώπινες, όπως στη σκηνή που κυνηγάνε όλοι μαζί ένα πουλί που μπήκε μέσα στο σπίτι. πράγμα που θα φανεί καθαρά στη σκηνή του αποχαιρετισμού.  

    Παραλίγο να το ξεχάσω, μια ακόμη σύμπτωση. Είδα την ταινία προχθές το βράδυ, γυρνώντας από το «Σχολείο του σινεμά» όπου είχαμε δει «Τα φτερά του έρωτα» του Βέντερς. Εκεί βλέπουμε αγγέλους με φτερά. Εδώ, η κοπέλα είχε ζωγραφισμένα με τατουάζ δυο φτερά στην πλάτη της. Έβαλα τα σχετικά frames και στις δυο αναρτήσεις. Ελπίζω να μη μου κάνει πάλι πρόβλημα το facebook χαρακτηρίζοντας τη φωτογραφία άσεμνη.  Ή μάλλον βρήκα το κόλπο, θα βάλω άλλη για το facebook.