Το στόρι.
Μια διάσημη τραγουδίστρια έχει πάθει
αμνησία. Όμως υπάρχει και το άλλο πρόβλημα, έχει να τραγουδήσει δέκα χρόνια,
μετά το θάνατο της μητέρας της. Η φίλη της που μένει χρόνια τώρα μαζί της και
τη βοηθάει στην καριέρα της βρίσκει μια θαυμάστριά της που τραγουδάει τα
τραγούδια της σε καραοκέ. Την προσλαμβάνει για να της θυμίσει σιγά σιγά να τραγουδάει.
Πρέπει οπωσδήποτε να επανέλθει, τα οικονομικά από τις πωλήσεις των δίσκων της δεν
πάνε πια και τόσο καλά.
Το θέμα.
Στην ταινία έχουμε δυο δίδυμα «μητέρα
και κόρη». Το ένα είναι η τραγουδίστρια με τη μητέρα της. Το άλλο είναι η θαυμάστριά
της και η κόρη της. Ένα από τα δυο μέρη είναι διαταραγμένο ψυχολογικά. Στην
περίπτωση της τραγουδίστριας ήταν η μητέρα της. Ηρωινομανής, όμως ταλαντούχα
μουσικός, τραγουδίστρια και συνθέτρια. Αυτή έγραφε τα τραγούδια της μας αποκαλύπτει
η τραγουδίστρια, όμως το όνομά της δεν μπήκε ποτέ στα εξώφυλλα των δίσκων της.
Ήδη τον πρώτο χρόνο της καριέρας της είχε μαζέψει αρκετά χρήματα για να τη
βάλει σε κέντρο αποτοξίνωσης. Τα κατάφερε για κάποια χρόνια, όμως μετά
ξανακύλησε. Η τραγουδίστρια παραιτήθηκε. Μάλιστα στα γενέθλιά της τής έκανε
δώρο δέκα γραμμάρια ηρωίνης. Πέθανε από υπερβολική δόση.
Μήπως αυτοκτόνησε, νομίζοντας ότι
αυτό ήθελε η κόρη της; Ή απλώς δεν κρατήθηκε και πήρε υπερβολική δόση; Τις δυο
εκδοχές τις φανταζόμαστε εμείς, χωρίς να έχουμε απάντηση, όμως όποια και να
είναι, μπορούμε να φανταστούμε ότι η τραγουδίστρια έζησε όλα αυτά τα χρόνια
γεμάτη ενοχές. Το λόγο που δεν ξανατραγούδησε, το ότι η μητέρα της έγραφε τα
τραγούδια της, θα τον μάθουμε μετά, σε ένα εφέ έκπληξης παρόμοιο με αυτό που
είδαμε στη «Σύζυγο»
(παίζεται ακόμη στους κινηματογράφους). Όμως δε θα μάθουμε γιατί είναι χωρίς
άντρα στη ζωή της.
Στο άλλο δίδυμο, αντίθετα,
διαταραγμένη είναι η κόρη. Έχει μια εκρηκτική συμπεριφορά, και απειλεί κάθε
φορά που η μητέρα της αρνείται να ικανοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις της ότι
θα αυτοκτονήσει, κρατώντας ένα μαχαίρι με τη λεπίδα στο λαιμό της. Όμως το
παράκανε, θέλοντας να «καρφώσει» δημοσιογραφικά τη σχέση της μητέρας της με την
τραγουδίστρια όταν την ανακάλυψε, για να βγάλει χρήματα.
Η μητέρα της πετάει το κινητό της
(το απέκτησε με τέτοιο εκβιασμό) και της παίρνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Όμως
νιώθει συντριμμένη, και αφού μένει για ώρα σιωπηλή παρά την επαναλαμβανόμενη
απειλή της κόρης της ότι θα καρφώσει το μαχαίρι στο λαιμό της αν δεν της δώσει
τα κλειδιά, της λέει «κάν’το».
Το έκανε; Ο σκηνοθέτης δημιουργεί
ένα μίνι-σασπένς. Μετά από μερικές άλλες σκηνές βλέπουμε την κόρη συντριμμένη
πάνω στο κρεβάτι της.
Κι αυτή είναι μόνη, αλλά μπορούμε
να υποθέσουμε γιατί. Έκανε την κόρη της όταν ήταν πολύ μικρή, όπως και η Λεά Σεϊντού
στην ταινία «Η
αδελφή μου».
Και η ταινία πώς τελειώνει;
Η τραγουδίστρια προχωρεί σε μια
τρικυμισμένη θάλασσα. Σε λίγο την χάνουμε. Ξέρουμε τώρα ότι η αρχική σκηνή με
την ίδια αναίσθητη στην παραλία και τη φίλη της να της κάνει τεχνητή αναπνοή
δεν ήταν ατύχημα, ήταν απόπειρα αυτοκτονίας.
Ένα δοκίμιο πάνω στη δυστυχία που
προκαλεί μια διαταραγμένη σχέση μάνας και κόρης είναι η ταινία αυτή.
Για μια φορά ακόμη συνειδητοποιώ
ότι μου αρέσουν τα κοντινά πλάνα. Θέλω να βλέπω τους ήρωες, νοιώθω έτσι
καλύτερα τα αισθήματά τους. Όμως η ταινία στην αρχή της ήταν γεμάτη από μακρινά
πλάνα σε διαλόγους, πιστεύω αδικαιολόγητα. Αν ήθελε να μας μεταδώσει κάτι ο σκηνοθέτης
μ’ αυτό, εγώ δεν το κατάλαβα. Ευτυχώς που το τέλος της ήταν γεμάτο με κοντινά
πλάνα.
No comments:
Post a Comment