Zhang Yimou, Τσιουτζού, μια γυναίκα της Κίνας (秋菊打官司, 1992)

Zhang Yimou, Τσιουτζού, μια γυναίκα της Κίνας (秋菊打官司, 1992)

  Εν όψει της προβολής της «Σκιάς» στις 14 του Μάρτη.

  Αν σας ενδιαφέρει πολύ η ταινία, καλό θα ήταν να διαβάσετε αυτό που έγραψα για την νουβέλα της οποίας είναι μεταφορά, όπου μιλάω πιο αναλυτικά για την πλοκή.

  Η Τσιουτζού πάει στο δικαστήριο είναι η μετάφραση του κινέζικου τίτλου, ενώ στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο (άσε, να μην αντιγράψω τη λάθος προφορά)… μια γυναίκα της Κίνας.

  Είναι δεδομένο ότι μια κινηματογραφική μεταφορά δεν θα μείνει πιστή στο λογοτεχνικό έργο, αλλά συνήθως αυτό αφορά σε παραλείψεις (δεν μπορούν να χωρέσουν όλα μέσα σε μια δίωρη ταινία), σε προσθήκες και σε παραλλαγές. Όμως εδώ, όπως και σε κάποιες κινηματογραφικές μεταφορές του μυθιστορήματος του Χόθορν «Άλικο γράμμα», σίγουρα και σε άλλες που δεν θυμάμαι, έχουμε ριζικές διαφορές.

  Πρώτα πρώτα ο Γιμόου προσθέτει μια αδελφή που συνοδεύει την Τσιουτζού στην πόλη, όπου κάνει την μια έφεση μετά την άλλη για την απόφαση (Να δοθεί στον άντρα της αποζημίωση, τα χρήματα της οποίας όμως ο κοινοτάρχης της τα πετάει περιφρονητικά μπροστά στα πόδια της να τα μαζέψει). Έπειτα, η Τσιουτζού είναι έγκυος. Επίσης η διένεξη με τον κοινοτάρχη δεν αφορά την καλλιέργεια αλλά το κτίσιμο μιας αποθήκης. Ο κοινοτάρχης έχει δυο κόρες, και νομίζει ότι τον κορόιδεψε γι’ αυτό ο άνδρας της Τσιουτζού. Ακόμη, βλέπουμε την οικογένεια του κοινοτάρχη να καλοδέχεται την Τσιουτζού, παρά την κόντρα τους. Όμως η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στο «μήνυμα» του έργου.

  Η Τσιουτζού, ετοιμόγεννη, έχει χάσει πολύ αίμα. Τρέχουν στον κοινοτάρχη να συντρέξει. Αυτός πράγματι συντρέχει και το μωρό, αν όχι και η ίδια η Τσιούτζου, σώζονται.

  Είναι αγόρι. Πηγαίνει να τον ευχαριστήσει για την συνδρομή του. Τον καλεί σε ένα κινέζικο έθιμο, τον γιορτασμό του νεογέννητου όταν γίνει 30 ημερών. Το περνάνε μέσα από μια ψωμένια κουλούρα, την οποία μετά τρώνε. Και το γλέντι για τους χωριανούς είναι στρωμένο. Περιμένουν μόνο τον κοινοτάρχη που θέλει πρώτα να ξυριστεί.

  Ο κοινοτάρχης δεν θα έλθει. Ο σύμβουλος Λι τους ενημερώνει ότι τον πήρε η αστυνομία. Θα φυλακισθεί. Η Τσιουτζού κέρδισε την υπόθεση, όμως φωνάζει έκπληκτη: -Εγώ μια συγνώμη ήθελα, όχι να πάει φυλακή.

  Τρέχει μήπως προλάβει το περιπολικό. Η ταινία τελειώνει με την Τσιουτζού να έχει σταματήσει, όταν βλέπει ότι το περιπολικό έχει πια απομακρυνθεί.

  Στην ταινία του Γιμόου αυτό που βλέπουμε είναι το πείσμα και από τις δυο μεριές, το οποίο βέβαια απαξιώνεται, καθώς στις δύσκολες στιγμές ο κοινοτάρχης τρέχει, και αυτή, ξεχνώντας την απαίτησή της για συγνώμη, τον καλεί στη γιορτή. Στην ταινία βλέπουμε τις αγαθές σχέσεις των οικογενειών των δύο πλευρών, παρά τη διένεξη.

  Στη νουβέλα όμως του Chen Yuanbin «Η ιστορία της Τσιουτζού», το μήνυμα είναι διαφορετικό. Δείχνει τη θέληση μιας απλής γυναίκας του λαού να κερδίσει το δίκιο της. Επίσης είδαμε τον μανιχαϊσμό, πιο έντονος στην επόμενη νουβέλα, με τον κοινοτάρχη να είναι ένας απόλυτα κακός χαρακτήρας, σε αντίθεση με την Τσιουτζού.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια».