Για την ταινία του αυτή,
την τελευταία του, ο Mungiu μοιράστηκε το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη με τον Ολιβιέ
Ασάγιας για την ταινία του «Η
βοηθός» στις Κάννες.
Η ταινία έχει τα
χαρακτηριστικά του crime:
την κοπέλα προσπάθησε να τη βιάσει κάποιος. Αυτό της προκάλεσε ένα μικρό
τραυματισμό και φυσικά μεγάλο σοκ. Πώς να γράψει καλά στις απολυτήριες
εξετάσεις που ξεκινάνε σε λίγες μέρες; Χρειάζεται ένα μέσο όρο 9 για να
κερδίσει την υποτροφία για το Καίμπριτζ. Η ίδια δεν έχει μεγάλη όρεξη να πάει,
όμως ο πατέρας της την πιέζει, είναι η ευκαιρία της ζωής της.
Θα βάλει τα μέσα.
Παράνομο αυτό που κάνει, αν και όχι και τόσο φοβερό, μια και η κοπέλα δεν
πρόκειται να πάρει τη θέση κάποιου άλλου. Στην εξέλιξη της ιστορίας θα δούμε
πολλά τέτοια «μέσα». Ο ένας προσπαθεί να ικανοποιήσει την παράκληση του άλλου,
καθώς του είναι υποχρεωμένος. Όμως τα πράγματα για τον πατέρα (είναι γιατρός)
κάποια στιγμή θα σκαλώσουν.
Ποιος ήταν ο παρ’
ολίγον βιαστής; Ποιος είναι αυτός που έσπασε το τζάμι στο παράθυρο του σπιτιού
του, και λίγο αργότερα το παρμπρίζ του αυτοκινήτου του;
Για το δεύτερο μπορώ
να κάνω υπόθεση, ο πρώην άντρας ή ένας πρώην φίλος της φιλενάδας του. Για το
πρώτο όμως;
Δεν ενδιαφέρει καθώς
αποτελούν το πρόσχημα για τα θέματα του έργου, τα «μέσα», η εξωσυζυγική σχέση,
η αφοσίωση των γονιών στα παιδιά αλλά και το χάσμα που τους χωρίζει.
Υπάρχει άφθονος
διάλογος στο έργο, όμως ο Mungiu στήνει τους ήρωές του θεατρικά, σε κοντινά πλάνα. Είναι σχεδόν πάντα ακίνητοι, και η κάμερα
τους παίρνει όπως το βλέμμα ενός θεατή που είναι καρφωμένο πάνω στη σκηνή.
Αντίθετα οι περισσότεροι σκηνοθέτες συχνά τους βάζουν και περπατούν (το πρόσεξα
ιδιαίτερα στην τελευταία ταινία του Nuri Bilge Ceylan «Η άγρια
αχλαδιά» όπου η σκηνή αυτή τραβούσε σε μάκρος) ενώ συνήθως τους παίρνουν
εναλλάξ σαμ κοντρ σαμ (Σαμ
κοντρ σαμ: Κινηματογράφηση δύο ανθρώπων που συζητούν ο
ένας απέναντι στον άλλον. Στη μία λήψη φαίνεται ο ώμος ή η άκρη του κεφαλιού
του ενός, και στην επόμενη ο άλλος έχει πάρει την θέση του πρώτου).
No comments:
Post a Comment