Wim Wenders, The salt of the earth (2014)

Wim Wenders, The salt of the earth (2014)

  Ένα ακόμη ντοκιμαντέρ από τον Wim Wenders, που εναλλάσσει τις ταινίες μυθοπλασίας με τα ντοκιμαντέρ. Μοναδικό ανάλογο ξέρω μόνο τον Σοκούρωφ.

  Στο ντοκιμαντέρ αυτό μας δίνει τη ζωή του Sebastião Salgado, ενός βραζιλιάνου φωτογράφου. Το γυρίζει μαζί με το γιο του, τον Juliano Ribeiro salgado.

  Ξεκινάει με βιογραφικά στοιχεία. Ο Salgado σπούδασε οικονομικά, όμως η φωτογραφία έγινε το πάθος του. Από τότε θα ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, όμως η Αφρική τον τραβούσε σαν μαγνήτης και την επισκεπτόταν συχνά. Η empathy, η ενσυναίσθηση μπροστά στην ανθρώπινη δυστυχία, είναι που οδηγούσε τα βήματά του εκεί. Και, κρίνοντας από τις μέχρι τώρα ταινίες του Βέντερς, ιδιαίτερα τα ντοκιμαντέρ, βλέπω την ίδια ενσυναίσθηση να χαρακτηρίζει και τον ίδιο.
  Εδώ πάλι θα πρωτοτυπήσει ο Βέντερς όταν μιλάει ο Salgado. Δεν τον «εξαφανίζει» κάποιες στιγμές όπως έκανε στα «Αθέατα εγκλήματα» όταν οι γυναίκες αφηγούνταν το βιασμό τους, ούτε τον αφήνει να ποζάρει με κλειστό στόμα ενώ αυτά που λέγει ακούγονται off-stage, όπως στην «Πίνα». Τον Σαλγκάδο τον παρουσιάζει να μιλάει γκρο πλαν, όμως σε ένα κατάμαυρο φόντο.  

  Οι φωτογραφίες που δείχνει από τα στρατόπεδα προσφύγων, θυμάτων είτε της πείνας είτε των πολεμικών συγκρούσεων, είναι συγκλονιστικές. Αντιγράφω μια ατάκα: «Όλος ο κόσμος πρέπει να δει αυτές τις εικόνες για να καταλάβει πόσο απαίσιο είναι το είδος μας».

  Όλος ο κόσμος πρέπει να δει αυτό το ντοκιμαντέρ για να δει πόσο απαίσιο είναι το είδος μας.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Βλέπεις ή δεν βλέπεις».