Anthony Chen, Ilo Ilo (爸媽不在家 2013)

Anthony Chen, Ilo Ilo (爸媽不在家 2013)

 

  Εν όψει της προβολής της ταινίας του «Η εποχή της βροχής».

  «Ο μπαμπάς και η μαμά δεν είναι σπίτι» (ο πρωτότυπος τίτλος) είναι η πρώτη ταινία του Άντονι Τσεν από τη Σιγκαπούρη.

   Η Σιγκαπούρη είναι ένα νησί και βρίσκεται απέναντι από τη Μαλαισία, το νοτιότερο άκρο της ασιατικής ηπείρου, με την οποία συνδέεται με δυο γέφυρες. Έχει σχεδόν έξι εκατομμύρια πληθυσμό, από τον οποίο το 75% είναι κινέζοι.

  Οι διαφυλετικές εντάσεις είναι αμβλυμμένες, και αυτό οφείλεται κυρίως στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας που έχει εξασφαλίσει ένα υψηλότατο βιοτικό επίπεδο στους κατοίκους της, αλλά και στις κυβερνητικές προσπάθειες. Είναι χαρακτηριστικό ένα ποίημα που απαγγέλουν οι μαθητές σε διάφορες εκδηλώσεις, και το ακούσαμε στην ταινία: «Εμείς, οι κάτοικοι της Σιγκαπούρης είμαστε ένας ενωμένος λαός, ανεξαρτήτως γλώσσας, φυλής ή θρησκείας, και οικοδομούμε μια δημοκρατική κοινωνία βασισμένη στη δικαιοσύνη και την ισότητα, για να πετύχουμε ευημερία, ευτυχία και πρόοδο στο έθνος μας».   

  Η ταινία είναι 100% drama. Δεν υπάρχει κυρίαρχο σασπένς, υπάρχουν μόνο μικροσασπένς, και βασικά παρακολουθούμε τις ζωές του ζευγαριού, του μικρού τους γιου και της φιλιππινέζας υπηρέτριάς τους, την οποία προσέλαβαν για να προσέχει τον μικρό.

  Το ζευγάρι φέρεται στην υπηρέτρια με αγάπη, αλλά και με κάποια αυστηρότητα, πολλές φορές άδικη, κυρίως η γυναίκα.

  Έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους. Ο άντρας χάνει στο χρηματιστήριο, χάνει και τη δουλειά του. Στριμώχνονται οικονομικά. Και της γυναίκας η θέση στη δουλειά είναι επισφαλής. Επί πλέον έχει να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα της εγκυμοσύνης.

  Υπάρχει ένα μοτίβο που διαπερνάει την ταινία, το μοτίβο του «Αρχικά δεν συμπαθιούνται αλλά μετά αγαπιούνται». Το έχουμε συναντήσει σε ζευγάρια, με πιο χαρακτηριστική την ταινία «Πρόσκληση σε γάμο» του Victor Levin. Εδώ έχουμε τον μικρό που αρχικά δεν χωνεύει καθόλου την υπηρέτριά τους με αποτέλεσμα να την κάνει κάποιες φορές να αγανακτεί, στο τέλος όμως είναι απαρηγόρητος όταν αναγκάζονται να την απολύσουν λόγω της οικονομικής στενότητας που περνούν.

  Το όνομα του μικρού είναι Jiale, αλλά νομίζουμε ότι είναι η σιγκαπουρική εκδοχή του Jiangle, που είναι και το μικρό όνομα του σκηνοθέτη της «Hua Mulan» που είδαμε πρόσφατα.

  Το καινούριο στην ταινία είναι η παρουσίαση της ζωής μιας φιλιππινέζας υπηρέτριας, τα προβλήματά της, τα αδιέξοδά της, οι προσπάθειές της να διαχειριστεί τη ζωή της στην ξενιτιά και να φροντίσει να στείλει χρήματα για το γιο της που είναι μόλις έντεκα μηνών. Εξαιρετική στο ρόλο της η Angeli Bayani.

  Η ταινία βραβεύτηκε με τη «Χρυσή Κάμερα» στις Κάννες, αλλά και σε άλλα φεστιβάλ.