Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.
Το μοτίβο της ταινίας είναι το «Αρχικά δεν
χωνευόμαστε (ή έτσι φαίνεται) αλλά στο τέλος τα φτιάχνουμε».
Πρόκειται για τον
Κιάνου Ριβς και την Γουινόνα Ράιντερ.
Είναι καλεσμένοι σε
ένα γάμο. Συναντώνται στο αεροδρόμιο και η αντιπάθειά τους φαίνεται από την
αρχή. Στο αεροπλάνο που θα τους μεταφέρει ο Ριβς προσπαθεί να αλλάξει θέση για
να μην είναι δίπλα της. Αλλά στο τέλος…
Η ταινία έχει τη
δομή θεατρικού έργου, με τους δυο ήρωες να συνομιλούν συνεχώς. Αν ήταν θέατρο,
ίσως να ήταν πληκτικό, καθώς όμως είναι κινηματογράφος, ο σκηνοθέτης τους βάζει
να συνομιλούν σε διαφορετικό κάθε φορά setting.
Αν δεν με απατά η
μνήμη μου, δεν συναντάμε άλλο άτομο στην ταινία να μιλάει. Και, καθώς όλο το
έργο είναι «εκείνος και εκείνη», μπορούμε να θαυμάσουμε τις υποκριτικές τους
ικανότητες στις ερμηνείες τους.
Αξίζει να τη δείτε,
ιδιαίτερα οι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες που είναι μόνοι. Και σ’ αυτή την
ηλικία υπάρχει η δυνατότητα να ερωτευθούν και να τους ερωτευθούν, και ας έχουν
τα κουσουράκια τους.
Posts
No comments:
Post a Comment