Μανώλης Σκουλούδης, Ένας ντελικανής (1963)

Μανώλης Σκουλούδης, Ένας ντελικανής (1963)

  Στην ανάρτησή μου για την ταινία «Carnal knowledge» έγραψα ότι για να δω μια ταινία συνήθως κεντρίζομαι από κάτι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό το κάτι ήταν αυτό που έγραψα στη βιβλιοκριτική μου για το βιβλίο του Αντώνη Δεσύλλα «Ο απογραφέας» για τον ντελικανή.

  Φυσικά την είχα ξαναδεί την ταινία. Είναι μια ερωτική κωμωδία σε κρητικό ντεκόρ, και μακρινούς απόηχους από τον «Πατούχα» του Κονδυλάκη.

  Ο Άλκης Γιαννακάς, από άβγαλτος και θεούσος νεαρός, που θέλει μάλιστα να γίνει μοναχός, γίνεται ένας μπερμπάντης που ξελογιάζει τις γυναίκες, μικρές και μεγάλες. Ξελογιάζει μια παντρεμένη γυναίκα, μια θεια του και ένα κοριτσάκι· για την ακρίβεια αυτές τον λιγουρεύονται και τον ξελογιάζουν. Όμως οι πιο ξεκαρδιστικές σκηνές είναι με τις κόρες του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, πεντέξι νομίζω, που όλες είναι ερωτευμένες μαζί του.

  Υπάρχει και το φανταστικό στην ταινία, ένας κρητικός μαγικός ρεαλισμός. Ο πάνας που τον υποδύεται θαυμάσια ο Μάνος Κατράκης, κρατώντας τον αυλό του, αφηγείται χορεύοντας κομμάτια της ιστορίας έμμετρα, όπως ο «ποιητής» στον Ερωτόκριτο.

  Εξαιρετική η Ίλια Λυβικού στο ρόλο της θείας, που τιμήθηκε για την ερμηνεία της στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εξαιρετική και η Κλεώ Σκουλούδη, η κόρη του σκηνοθέτη, στο ρόλο της παντρεμένης. Όσο για τον Άλκη Γιαννακά, η ταινία αυτή τον απογείωση σε μια λαμπρή κινηματογραφική καριέρα. Και βέβαια μεγάλο συν στην ταινία είναι και η εξαίσια μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.