Book review, movie criticism

Thursday, September 13, 2018

Warwick Thornton, Sweet country (Γλυκιά πατρίδα, 2017)


Warwick Thornton, Sweet country (Γλυκιά πατρίδα, 2017)


  Από σήμερα στους κινηματογράφους.
  Θέμα: ο ρατσισμός. Μοτίβο: η καταδίωξη.
  Το ξέρουμε, αλλά το ξεχνάμε: οι ντόπιοι ιθαγενείς αβορίγινες της Αυστραλίας υπέφεραν τα πάνδεινα στα χέρια των Άγγλων αποικιοκρατών. Εκτός από την άγρια εκμετάλλευση υπήρχε και η φοβερή περιφρόνηση.
  Ο λευκός βιάζει τη γυναίκα του Σαμ. Αλλά αυτός θα το μάθει αφού τον σκοτώσει. Και τον σκοτώνει σε αυτοάμυνα. Ήθελε να μπει με το έτσι θέλω στο σπίτι του αφεντικού του για να βρει ένα μικρό που του το έσκασε ενώ τον είχε αλυσοδεμένο. Και οι δυο με προτεταμένες καραμπίνες, ο Σαμ πυροβόλησε πρώτος.
  Θα τον κυνηγήσουν, και η ταινία σε ένα μεγάλο μέρος της είναι σαν western, με μόνη τη διαφορά ότι η δράση τοποθετείται στην Αυστραλία.
  Δεν θα τον πιάσουν. Θα παραδοθεί μόνος του γιατί η γυναίκα του είναι έγκυος. Ξέρει ότι είναι από τον λευκό που σκότωσε, ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει παιδιά.
  Όλοι οι κάτοικοι του χωριού (η δράση τοποθετείται το 1929) είναι σαν τους νότιους στην Αμερική, ρατσιστές. Οι μόνες εξαιρέσεις που βλέπουμε είναι το αφεντικό του Σαμ και ο δικαστής που ήλθε να τον δικάσει.
  Εξαιρετική ταινία, καλό είναι να θυμούμαστε κάποια πράγματα. Εξάλλου έχουμε κι εμείς τα προηγούμενά μας με τους Εγγλέζους, ιδιαίτερα οι αδελφοί μας οι Κύπριοι.
 
 

No comments: