Χαριτωμένη αισθηματική κομεντί που
σατιρίζει ταυτόχρονα τον κόσμο του θεάματος.
Ο João, Γιάννης στα ελληνικά, είναι παπαράτσι και ζει με έναν
εστιάτορα και έναν περίεργο τύπο που θέλει να ανακηρύξει ανεξάρτητη την πολυκατοικία
τους από την Πορτογαλία. Καλεί σε γενική συνέλευση τους ενοίκους, ενώ πυρετωδώς
ετοιμάζει το σύνταγμά της.
Η
Μαριάνα είναι απογοητευμένη από τη δουλειά της στην τηλεόραση. Θεωρεί ανόητη τη
σαπουνόπερα στην οποία πρωταγωνιστεί, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θα ήθελε
να κάνει είναι θέατρο.
Ο
Γιάννης την παρακολουθεί φωτογραφίζοντάς την κρυφά, και κάποια στιγμή θα τρέξει
να την υπερασπιστεί σε ένα καυγά. Θα τραυματισθεί, θα τον μεταφέρει στο
νοσοκομείο, και θα ερωτευθούν. Φυσικά αυτός πού να τολμήσει να της πει την
αλήθεια για τη δουλειά του και ότι η συνάντησή τους δεν ήταν εντελώς τυχαία.
Το
μοτίβο είναι συνηθισμένο: Τα φτιάχνουν-χωρίζουν-τα ξαναφτιάχνουν. Εδώ μπαίνει
και το μοτίβο της απόκρυψης της αληθινής ταυτότητας, που κάποια στιγμή θα
αποκαλυφθεί. Όταν της λέει την αλήθεια αυτή φεύγει οργισμένη. Όμως τον αγαπά,
και όταν αυτός θα πάει να της κτυπήσει την πόρτα, είχε ήδη αρχίσει να λυγίζει. Όμως
δεν θα τον δεχθεί. Λίγο αργότερα όμως θα πάει η ίδια στο διαμέρισμα που μένει
με τους φίλους του. Και αυτός και αυτή έχουν παραιτηθεί από τη δουλειά τους.
Αυτή δέχεται τελικά την πρόταση να παίξει στο «Γλάρο», που οι υποχρεώσεις της για
την σαπουνόπερα την είχαν κάνει αρχικά να αρνηθεί.
Είναι
κομεντί, αλλά προσεγγίζει πολύ την κωμωδία. Τα κωμικά επεισόδια και οι κωμικές
ατάκες της ταινίας είναι πάρα πολλές.
Πρέπει
να βλέπω κάπου κάπου και καμιά πορτογαλική ταινία, να φρεσκάρω τα λίγα
πορτογαλικά που ξέρω. Και βέβαια η πρώτη επιλογή είναι κωμωδία.
Posts
No comments:
Post a Comment