Από τις κορυφαίες κωμωδίες όλων των
εποχών με τη συγχωρεμένη Μέριλιν Μονρόε που πέθανε μετά από τρία χρόνια (εδώ
που τα λέμε, όλοι τους είναι τώρα πια συγχωρεμένοι). Την είδα για πολλοστή
φορά. Η προτελευταία ήταν πριν δυο χρόνια, όταν είδα όλες τις ταινίες με τη
Μέριλιν, με την ευκαιρία που διάβασα τη βιογραφία της «Η ξανθιά»,
γραμμένη από την Joyce Carol Oates.
Η τελευταία ήταν προχθές.
Οι περισσότεροι την
έχετε δει αλλά μπορεί να μην την καλοθυμάστε. Φαντάζομαι όμως ότι η τελευταία
ατάκα έχει μείνει στη μνήμη όλων σας, όπως και σε μένα. -Μα είμαι άντρας.
-Κανείς δεν είναι τέλειος.
Ο Τζακ Λέμον με τον
Τόνι Κέρτις μεταμφιέζονται σε γυναίκες, αφενός για να βρουν δουλειά, σαν μπασίστας
ο Λέμον και σαν σαξοφωνίστας το Κέρτις, και αφετέρου για να ξεφύγουν από
κάποιους μαφιόζους που τους αναζητούσαν για να τους βγάλουν από τη μέση επειδή υπήρξαν
αθέλητοι μάρτυρες ενός επεισοδίου ξεκαθαρίσματος λογαριασμών.
Εκεί τον Λέμον θα
τον ερωτευθεί ένας εκατομμυριούχος, θεωρώντας τον βέβαια γυναίκα, εξ ου και
η παραπάνω ατάκα, ενώ ο Κέρτις θα ερωτευθεί μια από τις άλλες κοπέλες τις
ορχήστρας, τη Μέριλιν Μονρόε. Έτσι αλλάζει συνεχώς μεταμφίεση, από γυναίκα σε
νεαρό γόνο ενός εκατομμυριούχου, για να την κατακτήσει.
Τα πιο ξεκαρδιστικά
επεισόδια είναι στο τραίνο που τους μεταφέρει στον προορισμό τους. Το ποτό
απαγορεύεται αυστηρά από τη μάνατζερ, καθώς η υπόθεση διαδραματίζεται το 1929,
την εποχή της ποτοαπαγόρευσης.
Όσοι την έχετε δει
θα την ευχαριστηθείτε αν την ξαναδείτε, και εσείς οι νεότεροι πρέπει να τη
δείτε οπωσδήποτε.
Posts
No comments:
Post a Comment