Laurence Olivier, Τρεις αδελφές (1970)

Laurence Olivier, Τρεις αδελφές (1970)

 

  Στις «Τρεις αδελφές» βλέπουμε περισσότερα πρόσωπα που υφίστανται την απογοήτευση, τη διάψευση των ονείρων τους, την μη πραγματοποίηση των επιθυμιών τους. Επίσης έχουμε εδώ το δραματικό τέλος του «Γλάρου», έναν νεκρό, που δεν υπάρχει στον «Θείο Βάνια».

  Ο αδελφός τους ερωτεύεται, παντρεύεται, για να διαπιστώσει ότι η γυναίκα του είναι μια κακότροπη. Η μεγάλη αδελφή, ανύπαντρη, είναι δασκάλα. Αργότερα θα γίνει διευθύντρια. Η μεσαία είναι παντρεμένη, αλλά αγαπάει κάποιον άλλο, αξιωματικό.

  Ο άντρας της θα τους δει να φιλιούνται, αποχαιρετιστήριο φιλί μια και η μονάδα θα φύγει από την πόλη. Την αγαπάει, θα τη συγχωρέσει. Μου θύμισε την ταινία του Xue Yunqing «Μην αλλάζεις τον σύζυγό σου» (1929), όπου και σ’ αυτήν ο σύζυγος συγχωρεί την άπιστη γυναίκα του.

  Όσο για τη μικρή, δεν αγαπάει τον τέως αξιωματικό που παραιτήθηκε από τον στρατό για χατίρι της. Δεν είναι ωραίος, αλλά είναι πολύ καλός άνθρωπος. Όμως τελικά παίρνει την απόφαση, θα τον παντρευτεί και θα τον ακολουθήσει σε μια πόλη όπου θα αναλάβει διευθυντική θέση σε ένα εργοστάσιο. Αυτή θα δουλέψει ως δασκάλα.

  Η μεγάλη απογοήτευση: ένας ψυχάκιας που την φλερτάρει αλλά αυτή δεν τον θέλει, προκαλεί τον τέως αξιωματικό σε μονομαχία και τον σκοτώνει. Όμως αυτή είναι αποφασισμένη να πάει στην πόλη αυτή και να δουλέψει ως δασκάλα.

  Και το μεγάλο όνειρο, που διατρέχει σαν λάιτ μοτίφ όλο το έργο: να μετακομίσουν στη Μόσχα, των παιδικών τους χρόνων. Το όνειρο αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί.

  -Πρέπει να συνεχίσω να ζω… και να δουλεύω… Γιατί ζούμε, γιατί υποφέρουμε… μακάρι να ξέραμε.

  Από τις τελευταίες ατάκες της ταινίας, τυπικά τσεχωφικές.

  Ο Λώρενς Ολιβιέ που παίζει το ρόλο του στρατιωτικού γιατρού φίλου της οικογένειας (και εδώ υπάρχει ο γιατρός-φίλος της οικογένειας, όπως στο «Θείο Βάνια», στο «Κουκλόσπιτο», και δεν θυμάμαι σε ποια ακόμη έργα), σκηνοθετεί σαν να πρόκειται για θέατρο, κάτι που δεν κάνει ο Μιχάλης Κακογιάννης, του οποίου τον «Βυσσινόκηπο» έχω αρχίσει να βλέπω. Βέβαια δικαιολογείται, πρόκειται για τηλεταινία, και σε μια τηλεταινία ο προϋπολογισμός είναι σχεδόν πάντα χαμηλός.

  Χαμηλή και η βαθμολογία της στο IMDb, 6,2.