Alice Diop, Saint Omer (2022)

Alice Diop, Saint Omer (2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Δικαστικό δράμα το Saint Omer της γαλλίδας σκηνοθέτιδας Alice Diop.

  Η καταγωγή της είναι από τη Σενεγάλη, από όπου κατάγεται και η Ραμά, που θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου σαν Μήδεια, που σκότωσε το μόλις 15 μηνών κοριτσάκι της.

  Κάποτε έβλεπα μετά μανίας μαύρο αφρικανικό κινηματογράφο. Κορυφαίοι σενεγαλέζοι σκηνοθέτες οι Djibril Diop Mambéty και ο Ousmane Sembène.

  Χωρίς τις δραματοποιημένες αναδρομές που βλέπουμε συνήθως στα δικαστικά δράματα για να σπάει η μονοτονία, η ταινία έχει ένα θεατρικό στήσιμο με κοντινά πλάνα και γκρο πλαν.

  Στη διάρκεια της δίκης θα εκδιπλωθεί η τραγική της ιστορία. Με χωρισμένους γονείς, δεν θα έχει πια την οικονομική υποστήριξη του πατέρα της όταν του λέει ότι έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τις σπουδές της στη νομική και να σπουδάσει φιλοσοφία. Θα τα φτιάξει με έναν άντρα κάπου 30 χρόνια μεγαλύτερό της, που είναι παντρεμένος. Είναι γλύπτης, μένει στο ατελιέ του.

  Τη δίκη παρακολουθεί μια μαύρη μυθιστοριογράφος. Είναι έγκυος, στον τέταρτο μήνα. Τόσο ήταν και η κατηγορουμένη όταν ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος (τουλάχιστον έτσι είπε στο δικαστήριο). Νιώθει να ταυτίζεται μαζί της, νιώθοντας στην περίπτωσή της παρόμοια με τη δική της (quasi mise en abyme).

  To αφρικάνικο πολιτισμικό της παρελθόν δεν την εγκαταλείπει, πιστεύει στη μαγεία.

  Συναρπαστική ταινία, άρεσε πολύ και στο φίλο μου τον Γιάννη που την είδαμε μαζί, και ο οποίος είναι δύσκολος θεατής. Δυο φορές δεν άντεξε την ταινία που βλέπαμε, σηκώθηκε και έφυγε.

  Σας τη συνιστώ.

  Δεν πηγαίνω πια στις δημοσιογραφικές προβολές, λόγω covid. Γράφω μόνο για τις ταινίες που θα πετύχω στο διαδίκτυο, ή για τις οποίες δεν γίνεται δημοσιογραφική προβολή και μας στέλνουν τον σύνδεσμο για να τις δούμε διαδικτυακά.

  Μια φορά τόλμησα να πάω στο Στούντιο, στην προβολή δυο ντοκιμαντέρ με τις δυο ιρανές σκηνοθέτιδες παρούσες που θα μιλούσαν για την ταινία αλλά και για την κατάσταση που επικρατεί στο Ιράν σήμερα.

  Φορούσα μάσκα και γυαλιά.

  Τα γυαλιά μου θόλωσαν με τη μάσκα.

  Έπρεπε να βγάλω ή τα γυαλιά ή τη μάσκα.

  Εσείς θα βγάζατε τη μάσκα.

  Εγώ όχι, έβγαλα τα γυαλιά.

  Και είπα δεν ξαναπατάω σε αίθουσα κινηματογράφου.