Luchino Visconti, Ossessione (1943)

Luchino Visconti, Ossessione (1943)

 

  Το μυθιστόρημα του James M. Cain «Ο ταχυδρόμος κτυπάει πάντα δυο φορές» (1934) αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για κάμποσες ταινίες. Είδαμε τέσσερις, και λέμε να δούμε και τις υπόλοιπες. Το «Χρονικό μιας αγάπης» (1950) του Αντονιόνι, το είδα με την ευκαιρία της επανέκδοσής του, στις 26 του Ιούλη 1918. Αμέσως μετά είδα και την ομώνυμη ταινία του Tay Garnet (1946), και ένα μήνα μετά την επίσης ομώνυμη ταινία του Rob Rafelson (1981). Είχα ξεχάσει για τις άλλες κινηματογραφικές μεταφορές.

  Βλέποντας πακέτο τον Christian Petzold έφτασα και στο Jerichow (2008), για το οποίο διαβάζω ότι έχει σαν πηγή έμπνευσης το μυθιστόρημα του Cain. Επίσης με ενημέρωσε ο φίλος μου ο Γιώργος ο Ξανθάκης ότι το «Ossesione» (1943) του Βισκόντι είναι μεταφορά του ίδιου μυθιστορήματος.

  Περιέργως βλέπω ότι δεν έχω κάνει καμιά ανάρτηση για τον Βισκόντι. Έχω γράψει όμως για τις ταινίες του «Ο θάνατος στη Βενετία» και «Ο γατόπαρδος» σαν ουρά στις κριτικές που έγραψα για τα μυθιστορήματα αυτά. Πιστεύω κάποια στιγμή να δω το «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του», που τόσο μου άρεσε.  Για να μην επαναλαμβάνω την υπόθεση θα παραπέμψω στην ανάρτησή μου για την ταινία του Tay Garnet, όπου γράφω αρκετά. Υπάρχει διαφορά στις λεπτομέρειες, αλλά το κεντρικό στόρι είναι το ίδιο. Ο περιπλανώμενος άνδρας, έχοντας βοηθήσει τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου, προσλαμβάνεται. Θα τα φτιάξει με τη γυναίκα του. Σφοδρός έρωτας. Να φύγουν. Όμως αυτή επιστρέφει όταν φτάνουν στα μισά του δρόμου, έχει αμφιβολίες για το πώς θα καταλήξει αυτή η περιπέτεια.

  Θα σκαρώσουν το αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στο οποίο ο άντρας της θα βρει το θάνατο. Η αστυνομία υποψιάζεται, όμως δεν έχει αποδείξεις.

  Η γυναίκα μένει έγκυος. Αποφασίζουν να φύγουν από ένα μέρος όπου ο θάνατος και οι ενοχές τους στοιχειώνουν.

  Και η θεία δίκη: θα έχουν ένα τροχαίο στο οποίο η γυναίκα θα σκοτωθεί. Στο μεταξύ η αστυνομία είχε τις αποδείξεις που ήθελε, τη μαρτυρία των πρώτων δυο αυτοπτών μαρτύρων.

  Ο Βισκόντι ακολουθεί το μυθιστόρημα στο ότι τσακώνονται, όμως τα επεισόδια που δείχνει μάλλον ξενερώνουν, ως προς τα αισθήματα του άνδρα. Την κατηγορεί ότι τον ήθελε σαν βοηθό για να βγάλει από τη μέση τον άντρα της και να εισπράξει την ασφάλεια ζωής, που όμως αυτή ορκίζεται ότι την αγνοούσε. Και αν ήταν τα πράγματα έτσι, δεν θα ήταν βολικό γι’ αυτήν να τον αφήσει να φύγει, όπως την απείλησε; Όμως αυτή τον αγαπούσε.

  Και αυτό το επεισόδιο με την πόρνη; Ρηχά τα αισθήματά του για τη γυναίκα.

  Στο τέλος θα αλλάξει, θα την ξαναγαπήσει. Όμως η ποιητική δικαιοσύνη απαιτεί να τιμωρηθούν, γι’ αυτό και το ατύχημα στο τέλος που της στοιχίζει τη ζωή.