Woody Allen και Άντον Τσέχωφ

Woody Allen και Άντον Τσέχωφ

  Κάποια στιγμή συνέπεσαν, να βλέπω Γούντι Άλλεν και να διαβάζω Άντον Τσέχωφ. Μόλις τώρα είδα το September (1987) και συνειδητοποιώ την ομοιότητα ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο. Η τραγική πλευρά του Τσέχωφ είναι σε όλους γνωστή, από τα τέσσερα κορυφαία θεατρικά του. Διαβάζοντας τα διηγήματά του, αλλά και τέσσερα μονόπρακτα που είχα δει πολύ παλιά, συνειδητοποίησα ότι έχει και μια κωμική πλευρά.

  Όλοι μας ξέρουμε την κωμική πλευρά του Γούντι Άλλεν. Βλέποντας όμως τον «Σεπτέμβρη» συνειδητοποίησα ότι έχει και αυτός μια τραγική πλευρά. Το έργο είναι ένας κινηματογραφικός Τσέχωφ, με την frustration (Χοντρικά σημαίνει απογοήτευση. Για τη λέξη έχουμε γράψει εδώ) να κυριαρχεί στη μυθοπλασία. Μου θύμισε το «Θείο Βάνια» αλλά και το «Γλάρο», τον «Βυσσινόκηπο» αλλά και τις «Τρεις αδελφές» (παρεμπιπτόντως, η «Άννα και οι (δυο) αδελφές της» που είδα χθες είναι κωμωδία, με χάπι εντ, αλλά και με την σκιά της τραγωδίας να αιωρείται).