Michael Curtiz, Casablanca (1942)

Michael Curtiz, Casablanca (1942)

 

Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Πάλι καλά που το θυμόμουνα.

  Θυμόμουνα ότι την «Καζαμπλάνκα» την είχα δει και είχα γράψει γι’ αυτήν. Ψάχνω για την ανάρτηση στην ιστοσελίδα-αρχείο, δεν υπάρχει, ψάχνω στο google, δεν υπάρχει, ψάχνω τέλος στις κριτικές, τη βρίσκω. Είχε ημερομηνία 29-9-2018. Μήπως ξέχασα να βάλω το σύνδεσμο της ανάρτησης στην ιστοσελίδα-αρχείο, όπως έχει συμβεί κάποιες φορές;

  Ψάχνω μια μια τις αναρτήσεις, δεν τη βρίσκω.

  Τελικά είχα ξεχάσει να αναρτήσω. 

  Κατά καιρούς πέφτω πάνω σε ταινίες για τις οποίες έγραψα και ξέχασα να αναρτήσω. Πόσες τέτοιες άραγε να υπάρχουν ακόμα;

 

  Μια ακόμη κλασική ταινία στην οποία αναφέρεται ο Syd Field στο βιβλίο του «Τα θεμέλια της σεναριακής γραφής» και είπα να την ξαναδώ.

  Καζαμπλάνκα, 1942. Τότε γυρίστηκε και η ταινία, με τον πόλεμο να μην έχει πάρει ακόμη την αποφασιστική καμπή υπέρ των συμμάχων. Το Μαρόκο είναι ελεύθερη Γαλλία, αλλά η ελεύθερη Γαλλία, αλλιώς η Γαλλία του Βισύ (όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το Παρίσι υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης, με τους Γερμανούς να κρατάνε τα εδάφη στα οποία είχαν προελάσει ενώ η υπόλοιπη Γαλλία έμεινε τυπικά «ελεύθερη», υποχείρια όμως των Γερμανών).

  Πολλοί χρησιμοποιούν την Καζαμπλάνκα όπως και οι λαθρομετανάστες την Ελλάδα σήμερα: σαν μια προσωρινή στάση για να πάνε στη Λισαβώνα και από εκεί στην Αμερική. Όμως τα διαβατήρια κοστίζουν ακριβά.

  Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ έχει ένα κέντρο διασκέδασης που ένα δωμάτιό του λειτουργεί σαν κέντρο τυχερών παιχνιδιών. Ανθρωπιστής, βοηθάει όσους μπορεί. Σημείο Α στην πλοκή που εισάγει στο δεύτερο μέρος: η εμφάνιση της Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Είχαν σχέση στο Παρίσι, όμως ενώ είχαν αποφασίσει να φύγουν μαζί και να έλθουν στην Καζαμπλάνκα, μάταια την περίμενε στο σταθμό.

  Η Μπέργκμαν επισκέπτεται τον Μπόγκαρτ ικετεύοντάς τον να δώσει ένα διαβατήριο για να φύγει ο άντρας της. Του εξηγεί και τον λόγο που δεν τον ακολούθησε, ότι ο άντρας της (του είχε κρύψει τότε ότι ήταν παντρεμένη) τελικά δεν ήταν νεκρός αλλά είχε δραπετεύσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης και έμενε άρρωστος σε ένα βαγόνι στο Παρίσι. Ο Μπόγκαρτ συμφωνεί.   

  Σημείο Β στην πλοκή, με ένα εφέ έκπληξης που ανυψώνει άλλη μια φορά τον Μπόγκαρτ στη συνείδησή μας, είναι ότι τους δίνει δυο διαβατήρια και όχι ένα όπως είχε συμφωνηθεί. Ξέρει ότι η Ίνγκριντ τον αγαπά, όμως η θέση της είναι δίπλα στον άντρα της, πρέπει να τον στηρίξει στον αντιναζιστικό του αγώνα. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να σκοτώσει τον Γερμανό αξιωματικό που ήλθε να τους εμποδίσει.

  Εξαιρετική ταινία, όμως θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου. Τι διαφορετικό δηλαδή έκαναν οι Γερμανοί καταλαμβάνοντας τη Γαλλία από ό,τι οι Γάλλοι καταλαμβάνοντας το Μαρόκο και όλο το Μάγκρεμπ, καθώς και ένα σωρό άλλες αποικίες στην Αφρική και στην Ασία;