Πήρα e-mail από φίλο, forward ενός copy and paste μιας επιστολής ενός blogger στην Άννα Παναγιωταρέα. Αυτά που γράφει γι αυτήν ισχύουν για πολλούς πανεπιστημιακούς, για άλλους λιγότερο, για άλλους περισσότερο. Για άλλους έχουν ειπωθεί χειρότερα, ενώ για κάποιους άλλους, που δεν έχουν ειπωθεί, θα μπορούσαν να ειπωθούν. Αυτό που με ενοχλεί είναι η ανωνυμία στα blogs, και προ παντός όταν κάνεις επιθέσεις σε πρόσωπα.
Λέω δηλαδή, γιατί ίσως η ανωνυμία αυτή προσφέρει και μια προστασία. Καθώς o εν λόγω blogger, από ότι είδα, έχει βάλει στην μπούκα του (ανώδυνου) κανονιού του τον Βύρωνα Πολύδωρα, αν έβαζε φαρδύ πλατύ το όνομά του μπορεί να τον βάλει και ο Πολύδωρας στην μπούκα του δικού του κανονιού, που δεν θα είναι ανώδυνο.
Άνοιξα ένα θέμα ανωνυμίας και επωνυμίας των blogger, και θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω γνώμες, τόσο των επώνυμων όσο και των ανώνυμων blogger. Οι επώνυμοι έχουν επώνυμα blogs, γιατί μπορούν να προβάλλουν από εκεί το έργο τους (Ανδρουλάκης, Νίκος Δήμου, Λεία Βιτάλη και δεν ξέρω ποιοι άλλοι). Οι άλλοι όμως; Η Σταυρούλα αναρτά τις δημοσιευμένες βιβλιοκριτικές στης στη Βραδυνή (παρεμπιπτόντως της εύχομαι το μυθιστόρημά της που θα κυκλοφορήσει σε λίγο να αρέσει σε κοινό και κριτικούς εξίσου). Εγώ έφτιαξα blog 1)επειδή μου είπε η Σταυρούλα πως να το φτιάξω. 2) Από περιέργεια, για κάθε τι νέο στο internet. 3) για να διαφημίσω το site μου, όπου έχω αναρτημένες όλες μου τις δημοσιεύσεις, downloadable, για κάθε νόμιμη χρήση (τα citations, στη δύση της καριέρας μου είναι πια περιττά, να βγάλω τουλάχιστον μια τετραετία ακόμη σαν σχολικός σύμβουλος πριν βγούμε στη σύνταξη, και μετά βλέπουμε) και 4), που προέκυψε στην πορεία, να γράφουμε δυο κουβέντες σε πιο χαλαρό στυλ και να "σαχλαμαρίζουμε" με φίλους. Εγώ κανονικά τώρα πρέπει να πάω για ύπνο, είναι κοντά δύο, αύριο πρέπει να διορθώσω ΑΣΕΠ, αλλά κάθομαι και κάνω αυτό το post σαν ναυαγός που ρίχνω μπουκάλι στη θάλασσα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
21 comments:
Πάντως εγώ όταν έφτιαχνα το blog μου προβληματίστηκα αρκετά αν πρέπει να χρησιμοποιήσω ή όχι το όνομά μου.Τελικά κατέληξα σε ψευδώνυμο με το ακόλουθο σκεπτικό: 1) το μπλογκ μου είναι μάλλον ημερολογιακό, δεν σκοπεύει πουθενά, το κέφι μου κάνω, οπότε δεν βλέπω γιατί να ενδιαφέρει οποιοδήποτε πώς λέγομαι "κατά κόσμον" 2) το να ψάξει κάποιος στο google το πραγματικό μου όνομα και να βρει το blog μου, μάλλον προβλήματα θα μου δημιουργούσε αν αυτός ο κάποιος προέρχεται από το χώρο της δουλειάς μου ή -σε ορισμένες περιπτώσεις- είναι συγγενής. 'Οχι γιατί καταφέρομαι μέσω του blog εναντίον τους, αλλά γιατί απλά σε ορισμένους χώρους οι ανησυχίες δεν είναι πλεονέκτημα. 3) Νομίζω ότι ούτως ή άλλως άνθρωποι που με γνωρίζουν αν πέσουν τυχαία πάνω στο μπλογκ μου και το διαβάσουν λίγο, θα καταλάβουν ποια είμαι και 4) το ψευδώνυμό μου μου αρέσει.
Τώρα όσον αφορά καταγγελίες ή επιθέσεις εναντίον επωνύμων, καταρχήν κι εγώ πιστεύω ότι, για λόγους αρχής, πρέπει να γίνονται επώνυμα. Το να κάνεις βέβαια μια επώνυμη επίθεση δεν σημαίνει ότι δεν είναι άδικη ή συκοφαντική, καθημερινά ακούμε απίστευτες μπαρούφες στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο κλπ από επώνυμους. Αντιστοίχως, το την κάνεις ανώνυμα δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι έχεις άδικο. Θα μου πεις, βέβαια, ότι με το όνομά σου αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου, είναι όμως αυτή η ευθύνη ανάλογη του μεγέθους της; Δηλαδή, αν για παράδειγμα, ο εν λόγω μπλόγκερ δεχθεί μια μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση από την (όποια) κ. Παναγιωταρέα, έχει την ίδια οικονομική δυνατότητα με αυτήν να αμυνθεί; Το πιο πιθανόν είναι ότι θα τον εξοντώσει (όπως έγινε και με γνωστό περιοδικό εξαιτίας μιας γελοιογραφίας).'Ετσι οδηγούμαστε στο ότι όσοι δεν είναι πλούσιοι θα πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα ό,τι τους πλασάρεται, πράγμα όχι και τόσο δίκαιο από κοινωνικής πλευράς.Πέραν αυτών, μπορεί να μην έχω επαρκείς γνώσεις, από τα λίγα που ξέρω όμως πιστεύω ότι κανείς μας δεν είναι πραγματικά ανώνυμος στο διαδίκτυο, όλοι μπορούμε να εντοπιστούμε. Τέλος πάντων, εκφράζω λίγο ακατάστατα τις σκέψεις μου γιατί είμαι πολύ κουρασμένη, γενικά όμως καταλήγω στο χιλιοειπωμένο "παν μέτρον άριστον", το οποίο φαίνεται ότι έχει εξαλειφθεί πλέον από τα γονίδιά μας, τόσο που απορώ πια αν πραγματικά ειπώθηκε από τους αρχαίους Έλληνες.
Σε λαμβάνω απόλυτα και έχεις δίκιο. Είναι εντελώς διαφορετικό να είσαι επώνυμα στο δίκτυο και αλλιώς να είσαι ανώνυμα. Παρόλο που και οι ανώνυμοι με τα ΙΡ που καταγράφονται φακελλωμένοι είναι, αλλά ο επώνυμος χρήστης έτσι κι αλλιώς, υποχρεούται να έχει άλλη συμπεριφορά. Κι εγώ επωνύμως, ξεκάθαρα και δια φωτογραφίας κυκλοφορώ στο δίκτυο και λόγω ιδιοκτησίας του σάιτ των Εκφραστών και λόγω προσωπικής επιλογής. Έτσι είμαι στη ζωή μου πάντα, νιώθω ότι δεν έχω τίποτα να κρύψω και τίποτα να φοβηθώ. Πιστεύω όμως ότι η επωνυμία είναι μια καθαρή θέση που εκφράζει πολλά. Δείχνεις σεβασμό στον αναγνώστη που σε διαβάζει πρώτα απ' όλα. Γιατί το έχω πει πολλές φορές ότι το δίκτυο είναι σαν ένα καφενείο όπου φίλοι συζητούν και ανταλλάσουν απόψεις και γνώσεις. Ο ανώνυμος χρήστης είναι σαν να μπαίνει στο καφενείο με κουκούλα. Και του δίνει η ανωνυμία το δικαίωμα να την χρησιμοποιεί ποικιλλοτρόπως. Άσε που έχει ο καθένας ή κατά παρέες, καμιά 20αριά μπλογκς και δεν ξέρεις ποιός είναι ποιός και ποιοί είναι πού...
Επί του θέματος που έχει προκύψει αυτές τις μέρες με την δικτυακή διαμαρτυρία κτλ.(το ιμέιλ προς Παναγιωταρέα, το έλαβα κι εγώ εχθές από φίλο), πρώτα απ' όλα από μπλόγκερς δεν ξέρω τίποτα σχεδόν, εκτός από ελάχιστους που έχω συνομιλήσει στο μπλογκ του Allu Fun Marx και της άνζε-τά. Απλά παρακολουθώ και 5-6 άλλα περαστική, σπανίως συμμετέχουσα κτλ. Δεν ξέρω λοιπόν τίποτα, πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, συσχετισμούς. Και φυσικά είχα άλλο στόχο μπαίνοντας στο δίκτυο, που ήταν οι τέχνες και ο πολιτισμός, η λογοτεχνία και η ποίηση και δευτερευόντως η ανταλλαγή απόψεων και η πολιτική. Συμμετέχω σε συζητήσεις όμως πολιτικές, γιατί δεν μπορώ να είμαι απαθής θεατής γεγονότων. Την τελευταία διαμαρτυρία με το «Φτάνει πια» τη βρήκα έξω από την προσωπική μου αισθητική, εντελώς. Απεχθάνομαι κόντρες σε προσωπικό επίπεδο και όχι σε πολιτικές συμπεριφορές και πράξεις. Βρήκα παιδιάστικο το σχεδιασμό και μου θύμισε φοιτητική εποχή. Τα αιτήματα μπορεί να ήταν δίκαια, αλλά άναρχα και κακοδιατυπωμένα. Ένας αχταρμάς με καταγγελίες ουσιαστικές από τη μια και με εμπλοκή της γραφειοκρατίας στην έκδοση ταυτοτήτων και διαβατηρίων από την άλλη. Και ναι μεν σε όλα είχαν δίκιο, ένα δίκιο που χάνεται όμως με τη μορφή που ήταν εκφρασμένο. Θα μου πει κάποιος σου δείχνουμε το φεγγάρι και κοιτάς το δάχτυλο; Όχι. Το φεγγάρι κοιτάω και απορρίπτω εν συνόλω πολιτικές συντηρητικές και αυτές των τελευταίων μηνών με τα απίστευτα γεγονότα, αλλά να βάλω τη φωτογραφία του Πολύδωρα με όσα γράφανε επάνω του ή λινκ το πρόσωπό του, είναι παντελώς έξω από τους κανόνες συμπεριφοράς μου. Δεν αντέχω να διαπομπεύω έτσι έναν άνθρωπο όποιος και να 'ναι αυτός. Ακόμα και τον Πινοσέτ που είναι από αυτούς που σιχάθηκα όσο λίγους στη ζωή μου, πόσο μάλλον... Θα έβαζα μια αφίσσα με τα αιτήματά μου γραμμένα πάνω ή κάποια συνθήματα. Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι διακρίνω διαφορά συμπεριφοράς, μεταξύ νέων και ημών των μεγαλυτέρων. Προφανώς οι νέοι θερμόαιμοι και με την ορμή της ηλικίας, αντιλαμβάνονται αλλιώς. Αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα. Πρόβλημα θα ήταν αν ήταν αλλιώς. Κάποιοι άλλοι μεγαλύτεροι όμως, άλλα θέλουμε από το δίκτυο και άλλες απαιτήσεις έχουμε.
Ευχαριστώ Μαρία και Μαριάννα για τα σχόλιά σας. Βλέπετε πλευρές που εγώ δεν τις είχα φανταστεί. Ελπίζω να υπάρξουν και άλλοι σχολιαστές, να δούμε πιθανότατα και άλλες όψεις του ζητήματος.
Όχι, παιδιά, το δίκτυο δεν είναι μια παρέα ή ένα καφενείο όπου φίλοι μπαίνουν και ανταλλάσσουν απόψεις, υπάρχει μια σημαντική ειδοποιός διαφορά: μια παρέα μπορεί να προστατέψει τα μέλη της, ό,τι ειπωθεί μπορεί να μείνει μέσα στην παρέα (ή έστω λίγο έξω από αυτή), ενώ στο δίκτυο ό,τι ειπωθεί στην πραγματικότητα λέγεται σε όλον τον πλανήτη. Αυτή είναι η γοητεία του, αυτό είναι και το δίκοπο μαχαίρι του. Όταν εκφράζουμε τις σκέψεις μας σε ένα blog είτε επωνύμως είτε ανωνύμως, ρίχνουμε a message in a bottle, όπως πολύ πετυχημένα το είπες, Babis. Αυτό το μπουκάλι δεν ξέρουμε πού θα φτάσει και πώς θα χρησιμοποιηθεί. Εντάξει, το πιθανότερο είναι να μη φτάσει πουθενά. Για την ελάχιστη πιθανότητα όμως να φτάσει κάπου, καλό είναι να έχουμε κάποια υπευθυνότητα. Η υπευθυνότητα αφορά τον εαυτό μας, αφορά και τους άλλους στους οποίους εκ των πραγμάτων αναφερόμαστε μέσα από τα γραπτά μας. Αυτό το "δεν έχω τίποτα να φοβηθώ και τίποτα να κρύψω" που λέει η Γητεύτρα είναι πραγματικά πολύ ωραίο και μπράβο της, εγώ όμως που έχω ημερολογιακό blog έχω να φοβηθώ και να κρύψω ή -για να το πω σωστότερα - έχω να προστατέψω: τον εαυτό μου και αυτούς στους οποίους αναφέρομαι μέσα από τα κείμενά μου. Και θα σου πω ένα "χοντρό" παράδειγμα, γιατί εσύ έχεις διαβάσει το blog μου. Οι απορίες μου και η συναισθηματική ένταση που μου προκάλεσε το βιβλίο του Τατσόπουλου κι έγραψα το σχετικό post είχαν να κάνουν με το γεγονός ότι ένα άτομο της οικογενείας μου είναι υιοθετημένο - αν αυτό δεν το διευκρίνιζα, από το post μου δεν θα έβγαινε νόημα. Αν λοιπόν αυτό το post -σε συνδυασμό με το υπόλοιπο blog μου- το διαβάσουν 4-5 φίλοι, έτσι όπως είναι με ψευδώνυμο, θα καταλάβουν αμέσως ποια είμαι εγώ και ποιο είναι το υιοθετημένο άτομο. Δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί έτσι κι αλλιώς το ξέρουν. Αν το έγραφα με το πραγματικό μου όνομα, άλλα 10 άτομα θα καταλάβαιναν αμέσως ποιο είναι το υιοθετημένο άτομο και καμιά 50αριά ακόμη θα άρχιζαν να ψάχνουν και να σχολιάζουν. Αν ένας λοιπόν από αυτά τα 60 άτομα τύχαινε να διαβάσει το επώνυμο blog μου, θα μπορούσε να αρχίσει μια χιονοστιβάδα, η οποία δεν ξέρω πού θα κατέληγε, όπου και να κατέληγε όμως θα ήταν εντελώς άσχετο με το πνεύμα, την ανησυχία, την αγωνία (όπως θες, πες το) που ήθελα να εκφράσω με το συγκεκριμένο post. Είναι γνωστό ότι δεν ζούμε σε αγγελικά πλασμένο κόσμο, ως εκ τούτου, θα ήταν εξαιρετικά ανεύθυνο εκ μέρους μου να προσφέρω τον εαυτό μου και τους δικούς μου ανθρώπους (από τους οποίους επιπλέον δεν έχω καμιά σχετική "άδεια")βορά στην κατινιά του καθενός. Μια άλλη λύση θα ήταν να μη γράψω καθόλου το post, αν δεν μπορώ όμως να εκφράζομαι, τι να το κάνω το blog, εγώ γι' αυτό το θέλω.
Προσπάθησα να το συνεχίσω το σχόλιο, αλλά βγαίνει πολύ μεγάλο και κάπου χάνεται. Θέλω να προσθέσω ότι σε επώνυμο blog (που ο blogger τυχαίνει να είναι και γνωστός μου) με πολύ μεγάλη αναγνωσιμότητα έχω δει να χλευάζεται -κυριολεκτικά χωρίς λόγο- άλλος γνωστός μου, με το όνομά του. Το "θύμα" δεν είναι διάσημος, είναι όμως άνθρωπος με πολύ μεγάλο κύκλο στο προάστιό μας και στην Αθήνα και είμαι σίγουρη ότι, δεδομένης της αναγνωσιμότητας του blog, πολλοί γέλασαν σε βάρος του. Δεν γνωρίζω αν το ποστ αυτό πηγάζει από κακοήθεια ή από απλή επιπολαιότητα και βλακεία και γενικότερα τη νοοτροπία ότι τα blogs είναι ένα καφενείο όπου -επωνύμως!- λέμε ό,τι μας κατέβει. Έχει νομίζεις καμιά σημασία που αυτός ο χλευασμός έγινε επώνυμα; Δεν είναι κάτι που στοιχειοθετεί μήνυση, οπότε, αν το μάθει το "θύμα" ή απλώς θα πικραθεί ή θα τον βρει και θα του σπάσει τα μούτρα. Και λοιπόν; Το κακό έγινε, και μάλιστα από κάποιον που τον ξέρει, που παλιά κάνανε παρέα, και όχι από κάποιον ανώνυμο που μπορεί να είναι οποιοσδήποτε παπάρας που νευρίασε επειδή πχ δεν του έκανε έκπτωση στο μαγαζί του. Άσ'τα, Babis, δεν είναι η επωνυμία ή η ανωνυμία το θέμα, είναι η δύναμη ή η ψευδαίσθηση δύναμης που σου δίνει το μέσον. Είτε με επώνυμο είτε με ψευδώνυμο, είτε με 1 είτε με 20 blogs, και στο διαδίκτυο, όπως και στην πραγματική ζωή, μπορούμε να μεταφέρουμε μόνον αυτό που είμαστε και τίποτα άλλο. Αυτό που είμαστε είναι το μόνο που έχουμε, όπως και να λεγόμαστε.
Πω πω Μαρία, τι πλευρές έθιξες, τι ειδικές περιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν που δεν μπορείς να τις φανταστείς!!!! Λοιπόν νομίζω αν 50 bloggers κατέθεταν τις απόψεις τους πάνω σ' αυτό το θέμα, μπορεί να έβγαινε και βιβλίο. Εγώ πάντως πάνω σ' αυτό έχω να πω μια γενική θέση, που την έχω εκφράσει σε σχέση με το διαδίκτυο πάλι: "Ουδέν καλόν αμοιγές κακού". Έχει διανοηθεί κανείς να μην βγει το Σαββατοκύριακο με το αμάξι του, μόνο και μόνο γιατί βάζει τον εαυτό του στην κληρωτίδα με τους 30 νεκρούς; Η Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι τελευταία στη χρήση του διαδικτύου. Έχω ακούσει από γονείς: Δεν του παίρνω computer γιατί θα ασχολείται με αυτό και δεν θα διαβάζει. Δεν του κάνω σύνδεση ίντερνετ γιατί υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι στο διαδίκτυο. Τα κανάλια ξεσκίζονται να μιλάνε για τους κινδύνους του διαδικτύου, και για τα οφέλη του δεν μιλάει κανείς. Ένας νέος που βγαίνει στην αγορά εργασίας σήμερα χωρίς γνώσεις computer είναι καταδικασμένος, εκτός και αν πρόκειται να κάνει δουλιές του ποδαριού. Τα blogs δίνουν τη δυνατότητα στους ανώνυμους να βρίζονται δημοσίως, με τις βρισιές προσβάσιμες από κάθε άλλο blogger. Οι επώνυμοι έχουν απλώς ένα ακόμη βήμα, γιατί έτσι κι αλλιώς μπορούσαν να βρίζονται από τα έντυπα.
Να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα: Δεν μπορείς να έχεις και την πίττα σωστή και το σκύο χορτάτο. Αν ο εν λόγω blogger που μου έδωσε το ερέθισμα για αυτό το post καταφερόταν εναντίον της Παναγιωταρέα επώνυμα, δεν θα με έβρισκε και τόσο αντίθετο (λέω "και τόσο", γιατί ίσως να έχει και αυτός τους λόγους του). Το να καταφέρεσαι όμως επώνυμα εναντίον του Πολύδωρα, σίγουρα ενέχει πολλούς κινδύνους.
Ευχαριστώ και πάλι για τα comments.
Καλησπέρα!
Βρήκια το ποστ από το blog thw Marias Iribarne και μεταφέρθηκα εδώ γιατί μου φάνηκε ενδιαφέρον.
Δε θα μπορούσα να πω ότι είμαι υπέρ της επωνυμίας στο διαδίκτυο, γιατί αν το έλεγα θα γελούσε μαζί μου κάθε πικραμένος. Που είναι το όνομά μου στο blog μου ώστε να δικαιούμαι να μιλάω περί επωνυμίας.
Οι λόγοι που το έχω ανώνυμο απλά θα πιάσουν χώρο εδώ, άλλωστε κατά πολύ με κάλυψε η Μαρία. Να προσθέσω μόνο ότι δεν παραμένω ανώνυμη σε κάποιον από εδώ που θα τύχει να ανταλλάξω ένα email και επομένως θα τον εκτιμώ έστω και χωρίς να τον γνωρίζω. Από άλλες καταστάσεις προστατεύομαι.
Θα πω συνοπτικά τη γνώμη μου. Η επωνυμία ή ανωνυμία λίγο με ενδιαφέρει. Η σοβαρότητα του δημοσιεύματος θεωρώ έχει την μεγαλύτερη σημασία. Αν τα blogs είναι καθρέφτης της κοινωνίας τότε τα πράγματα είναι άσχημα.
Με ενοχλούν οι ανυπόστατες κατηγορίες. Θα έπρεπε όταν κατηγορείς κάποιον να προσκομίζεις αποδείξεις. Πόσο διαφορετικά όμως είναι τα πράγματα στις επώνυμες ειδήσεις?
Για μένα κάθε άνθρωπος έχει τις αρχές του, την προσωπικότητά του, την ηθική του. Δεν πιστεύω ότι η ανωνυμία τον αλλάζει. Διάφορες προσωπικές επιθέσεις ανυπόστατες ή κακόβουλες απλά δείχνουν το ποιόν του ανθρώπου που τις κατευθύνει. Η ανωνυμία και μόνο δεν δείχνει τίποτα (ελπίζω..)
Ευχαριστώ
Malfalda σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Τελικά συνειδητοποιώ ότι η ανωνυμία δεν είναι απλά καπρίτσιο, αλλά καθένας έχει τους λόγους του. Για παράδειγμα μου έκανε εντύπωση γιατί ο Ιάσων Ευαγγέλου να είναι ψευδώνυμο, και να δηλώνεται μάλιστα από το συγγραφέα ως ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ευαγγελίου στα βιβλία του. Μου είπε το λόγο. Οφθαλμίατρος το επάγγελμα, θα προκαλούσε τη δυσπιστία κάθε υποψήφιου πελάτη για την ικανότητά του ως γιατρού. "-Να πάμε στο γιατρό που γράφει στιχάκια;". Συνειδητοποίησα ότι είχε απόλυτο δίκιο.
Είμαι πρόσφατος blogger και δεν επιδίδομαι στο blog surfing και έτσι δεν ξέρω και τόσα πράγματα από την blogόσφαιρα. Με ανησύχησε πολύ η πρότασή σου, που την κάνω copy and paste: "Αν τα blogs είναι καθρέφτης της κοινωνίας τότε τα πράγματα είναι άσχημα". Πάνε λοιπόν τόσο άσχημα τα πράγματα στα blogs; ή εγώ είμαι απλά τυχερός να έχω σερφάρει σε μη προβληματικά blogs;
Τα πράγματα στα blogs είναι όπως στην κοινωνία. Υπάρχουν πολλοί σοβαροί και αξιόλογοι άνθρωποι, με τις απόψεις τους τις οποίες εκφέρουν με σοβαρότητα. Για αυτό και τις διαβάζεις ακόμα και αν διαφωνείς με αυτές προκειμένου να κάνεις μαζί τους κουβέντα η οποία να έχει σοβαρότητα στη διαφωνία. Οι άνθρωποι αυτοί όμως δε γίνονται "σταρ". Και κατ' επέκταση οι απόψεις τους δεν γίνονται γνωστές ούτε αντικείμενο σχολιασμού και αφετηρία γόνιμης συζήτησης και προβληματισμου. (παρεπιπτόντως αυτό είναι για μένα τα blogs, και ο λόγος που θέλησα να φτιάξω και εγώ ένα).
"Σταρ" γίνονται αυτοί που γίνονται και στην κοινωνία. Αυτοί που βρίζουν, επιτίθενται, λοιδορούν και χρησιμοποιούν πιασάρικες εκφράσεις.Κοινώς, αν δεν βριστείς, τσαμπουκαλευτείς, και ανταλλάξεις απειλές περί μηνύσεων ή και προσωπικών επιθέσεων, δεν γίνεσαι άξιος λόγου σε αυτήν την blogοκοινωνία.
Και αυτό μου φαίνεται ανησυχητικό. Όπως και το ότι αν οι απόψεις σου δε συμφωνούν με της πλειοψηφίας της οποίας ηγούνται -και διαμορφώνουν θα έλεγα- αυτοί που ανέφερα παραπάνω και σε πάρουν χαμπάρι, την έβαψες!!!
Απλά εδώ μπορούν να εκφράσουν την προσωπικότητά τους οι θρασύδειλοι άνθρωποι. Αυτοί που περνιούνται για σοβαροί στην κοινωνική τους ζωή αλλά τελικά καταπιέζουν τα ένστικτά τους. Αυτοί, ναι, κρύβονται πίσω από την ανωνυμία και της δίνουν άσχημο όνομα.
Γιατί μην ξεχνάς πως η Ελλάδα είναι χωριουδάκι. Και τον περιπτερά σου να βρίσεις εδώ, όλο και κάποιος γνωστός του θα το δει!!!
Πώ πω πω!!! γίνονται τέτοια στα blog και δεν το ήξερα; Ευτυχώς, οι bloggers που επισκέπτομαι δεν είναι από αυτούς. Τώρα που μου το λες όμως, άκουσα για έναν τέτοιο "σταρ" blogger. Μακριά λοιπόν. Σε ευχαριστώ και πάλι για τα comments.
Επώνυμα είναι τα μπλόγκ των επώνυμων!
Δεν βλέπω όμως κανένα λόγο επίθεσης της στάσης που θέλουν να κρατήσουν μερικοί και να διατηρούν ινκόγκνιτο!
Απόψεις εκφράζουν, ας μιλήσουμε για τις απόψεις τους. εμείς οι έλληνες γενικά, αν δεν βάλουμε κάποιον σε ταμπέλα, δεν μπορούμε να αντικρούσουμε αυτά που λέει.
Θέλουμε να ξέρουμε ποιός είναι ο άλλος για να μιλήσουμε επί του ασφαλούς.
Και παρότι συμφωνώ πάντα με την πάρα πολύ αγαπημένη μου Γητεύτρα, θα διαφωνήσω για τον Πολύδωρα.
Ο Πολύδωρας έχει κερδίσει με τη στάση του κάθε σκώμμα. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ. Δεν βλάπτει να ακούνε οι πολιτικοί τι λέει ο κόσμος, ο ανώνυμος και όχι ο επώνυμος.
Ανώνυμο ή επώνυμο, δεν έχει καμία σημασία.
Μου συνέστησαν να ανεβάσω το φτάνει πια και το έκανα.
Η Maria Iribarne έχει πολύ δίκιο. Αντε να κοιτάει ο κάθε συνεργάτης μου τι γράφω. Θα έχω προβλήμα στη δουλειά μου.
Την υποθεση της Παναγιωταρέα, δεν τη ξέρω.
"όπως έγινε και με γνωστό περιοδικό εξαιτίας μιας γελοιογραφίας", βγήκε απόφαση αθωοτική!
"παν μέτρον άριστον": για να το πούνε οι αρχαίοι σημαίνει ότι είχαν πρόβλημα. Γι αυτό τα έλεγαν.
Ange-ta, ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Όπως με τα συνθήματα στους τοίχους την κατοχή. Ανώνυμα τα βάζουμε με τους επώνυμους, για να μην την πληρώσουμε επώνυμα.
@ ange-ta:«Ο Πολύδωρας έχει κερδίσει με τη στάση του κάθε σκώμμα.»
Δε διαφωνώ καθόλου. Αλλά θα του το γράψω, θα του το πω και σε διαδήλωση θα πάω, αλλά όπως σε μια διαδήλωση δε θα κρατούσα ένα πανώ με φωτογραφία που επάνω έγραφε διάφορα, το ίδιο και εδώ. Γενικά είμαι κατά της ανθρώπινης διαπόμπευσης. Το έχω απωθημένο από «τη μητέρα του σκύλου» κι από την περίοδο Παπανδρέου-Λιάνη. Άλλο να κάνεις μια σοβαρή κριτική και απεργία ή κατάληψη, άλλο να μην ξαναψηφίσεις, άλλο να αναρτήσεις φωτογραφίες επεισοδίων και άλλο να κυκλοφορείς τη φωτογραφία του χι Πολύδωρα ή της ψι Ντόρας με συνθήματα γραμμένα επάνω. Αν ήταν ένα κείμενο, θα μου φαινόταν πολύ πιο αξιοπρεπές. Και αλλιώς το λαμβάνουν υπ' όψιν. Για παράδειγμα, από μία υβριστική κριτική και από μία σοβαρή και με επιχειρήματα κριτική, θα διαλέξω σαφώς τη δεύτερη. Πολιτική κάνει και ο Κακαουνάκης, ο Τράγκας και οι λοιποί. Αλλά πολιτική κάνει και ο Τσίμας, ο Παπαχελάς, ο Κούλογλου και κάποιοι άλλοι. Προτιμώ τη σοβαρή πολιτική η οποία μπορεί να είναι και σκληρότερη από εκείνη των ... άλλων.
Στο θέμα της ανωνυμίας διάβασα τις απόψεις σας και τις κατανοώ, αλλά αυτά που λέω στο γραφείο του σχολείου μου, με τους συναδέλφους ή αυτά που λέω στο σπίτι, στην καφετέρια, στην ταβέρνα, τα ίδια λέω κι εδώ και δεν καταλαβαίνω γιατί να έχω πρόβλημα μην τα διαβάσει ο γείτονας, ο φίλος, ο πελάτης, ο συνάδελφος. Να με αποδεχτούν και να με σέβονται και οι διαφωνούντες γι αυτό που είμαι και όχι γι αυτό που τους παριστάνω, επειδή αυτό θα ήθελαν να είμαι.
Σε ευχαριστώ για τα σχόλια Μαριάννα. Και μια και ο λόγος για επωνυμία και ανωνυμία, έμαθα το όνομά σου, και τώρα μαθαίνω και το επάγγελμά σου. Είσαι της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας; Αν είσαι της δευτεροβάθμιας τι είσαι; Και, είπες είσαι σε σχολείο του εξωτερικού; Αν δεν είμαι αδιάκριτος φυσικά.
ajΔεν σε κατάλαβα, μα την αλήθεια.
Και λέω δεν σε κατάλαβα, γιατί αν σε κατάλαβα, θα πρέπει να πω συγνώμη, αλλά δεν με κατάλαβες.
Διότι δεν είπα να τα βάλετε ανώνυμα με τους επώνυμους. Την πολιτική των επωνύμων ο λαός είτε την αξιώνει είτε την απαξιώνει. Και η αξίωση ή η απαξίωση είναι πάντα ανώνυμη, επειδή ο λαός ΕΙΝΑΙ ανώνυμος. Το να τα βάλεις με κάποιον προσωπικά, αν δεν το κάνεις επωνύμως, είναι άτιμο και κολάσιμο ούτως ή άλλως. Να τα βάλεις με τη πολιτική κάποιου είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας μας.
Λέω "Δεν βλάπτει να ακούνε οι πολιτικοί τι λέει ο κόσμος, ο ανώνυμος και όχι ο επώνυμος" και εννοώ όχι αυτός που τους γλύφει, αλλά ο ανώνυμος=ο καθένας πλήν των επωνύμων. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου δώσω να καταλάβεις τι έννοώ.
Καλή μου Γητεύτρα, κάνεις μία υπέρβαση. Δεν διαπομπευεται ο άνθρωπος Πολύδωρας, αλλά η πολιτική του, στην οποία και ζητάμε, φτάνει πια!! Οχι άλλη τέτοια πολιτική.
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά την ένστασή σου. Οταν τον πλησιάζουν μέλη σωματείου, προσωπικά τον βλέπουνε ή ανώνυμα;; Και πώς του απευθύνουν το λόγο;; προσωπικά η πολιτικά;;
Εχουμε πολιτική άποψη και δεν βλέπω πως μπορούμε να την εκφράσουμε, αφού η δημοκρατική διαδικασία, έχει μία καθυστέρηση 4 χρόνων. Και σε διαδηλώσεις να πηγαίνουμε το ίδιο κάνουμε. Κριτικάρουμε μία πολιτική ιστορία και σχεδόν πάντα υπάρχουν και πανώ με φωτό. Είναι μία πολιτική αντιπαράθεση, επικρίνοντας δε την στάση των Τράγκα και των ομοίων του, το ίδιο κάνεις και εσύ. Δηλαδή η φωτό αλλάζει την ουσία;;
Διαφωνείς;;
Περί ανωνυμίας και επωνυμίας, είναι άλλη υπόθεση. Αλλά γιατί πρέπει όλα να θέλουμε να τα ελέγχουμε, γιατί;
@ babis Της Πρωτοβάθμιας είμαι Μπάμπη μου, αλλά τώρα διδάσκω ελληνική γλώσσα και πολιτισμό σε όλες τις ηλικίες, σε παιδιά από 6 έως 18 αλλά και σε ενήλικες όλων των ηλικιών μέχρι και 70! Τα τμήματα των ενηλίκων τα κάνει προσφορά το Σχολείο και η κοινότητα, με σκοπό και στόχο προφανή. Με απόσπαση βρίσκομαι στο ιταλόφωνο ελβετικό καντόνι.Αλλά ο ρόλος ο δικός μας δεν είναι μόνο διδακτικός. Εμείς εδώ έχουμε και ρόλο προξένου, προσπαθώντας από κάθε μεριά και θέση, να υποστηρίξουμε την Ελλάδα, να εξηγήσουμε και να απολογηθούμε σε διάφορα κακόβουλα σχόλια και κριτικές που κάνει ο ξένος τύπος κατά καιρούς. Αν κι εδώ προβλήματα τέτοια δεν έχω πολλά, γιατί οι Ελβετοί είναι φιλέλληνες και θαυμάζουν τον πολιτισμό μας, αγαπούν τη γλώσσα μας και στηρίζουν τον τουρισμό μας. Είμαι και Γραμματέας στο ΔΣ της ελληνικής Κοινότητας και πραγματικά έχουμε καταφέρει να δραστηριοποιήσουμε όλους τους Έλληνες των γύρω περιοχών καθώς και πολλούς άλλους φίλους της Ελλάδας, όχι μόνο Ελβετούς, αλλά και Ιταλούς, Λατινοαμερικάνους, Γερμανούς, Αυστριακούς κτλ που ζουν εδώ. Ενδιαφέρουσα δουλειά, που σε αναγκάζει να τα κάνεις όλα. Από παραδοσιακούς χορούς μέχρι ποιητικές βραδιές με παρουσιάσεις Ελλήνων ποιητών ή προβολές ελληνικών ταινιών ή βραδιές γευσιγνωσίας με ελληνικά φαγητά και κρασιά. :)
@ ange-ta
Καλή μου φίλη σε καταλαβαίνω πως νιώθεις και πως λειτουργείς. Και ξέρεις και πόσο σε εκτιμώ και σε καμαρώνω. Απλά ίσως να έχω επηρεαστεί και από την νοοτροπία την ευρωπαϊκή, που είναι άλλου στυλ. Ναι, καταλαβαίνω όσα λες. Δε μου πάει βρε παιδί μου καλά στο μάτι. Να στο πω αλλιώς, πριν λίγο τέλειωσα μια μετάφραση σ' ένα ποίημα του Νερούντα, υπέροχο, με μουσικούλα και ηρεμία.Ήμουν μια χαρά. Κάνω μια βόλτα στα μπλογκς και βλέπω τον Αλογοσκούφο στο ένα μπλογκ, εντάξει εκεί γελάς, πολιτικό σχόλιο με χιούμορ, στο άλλο «Αγίων μπινελικίων απάνθισμα» και από κάτω είχε 20 σχόλια. Ανοίγω τα σχόλια και παθαίνω σοκ. Δεν τα διάβασα όλα. Έφυγα άρον άρον. Δεν ξέρω βρε κορίτσι τι να πω. Ίσως να είναι δικό μου το πρόβλημα. Πλήττω όμως... με πολιτική αυτού του είδους. Τη θεωρώ απλά εκτονωτική. Επί της ουσίας μηδέν. Θα προτιμούσα συζητήσεις και αναλύσεις πιο σοβαρές. Όπως έχουν γίνει κατά καιρούς σε διάφορα φόρα. Στην μπλογκόσφαιρα είναι αλλιώς. Μάλλον χρειάζομαι χρόνο να το συνηθίσω. Δεν βλέπεις από τα σχόλια; Οι πολλοί γράφουν 3 γραμμές ίσα για να γράψουν. Σπάνια γίνεται κουβέντα ουσιαστική.Κι αυτό είναι το πρόβλημα των μπλογκς. Ότι μονολογούμε. Και το ίδιο θέμα το αναπτύσσει ο καθένας μόνος του, αντί να είμαστε όλοι μαζί κάπου και να μιλάμε. Και περνάνε όλοι για τυπική επίσκεψη να πουν ένα δυο λόγια.
Δεν είναι ενδιαφέρον τώρα εδώ που και όλοι έγραψαν κανονικά; Και μάλιστα με εξαιρετικού επιπέδου έκθεση των απόψεων τους. Ούτε η χθεσινή σας κουβέντα στο δικό σου για το Σολωμό ήταν τυχαία. Αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε.
Τώρα τη φωτό των πολιτικών, με διάφορα γραμμένα πάνω τους, τη θεωρώ πολιτική γελοιογραφία κακόγουστη και όχι αγώνα για σοβαρές διεκδικήσεις. Τουλάχιστον ας ήταν γελοιογραφία να γελούσαμε κιόλας.:)
Λοιπόν, βλέπω με χαρά ότι αυτό το post μου εξελίχθηκε σε forum. Σας ευχαριστώ όλες τόσο για τα σχόλια, όσο και για το επίπεδό τους.
Λοιπόν, Μαριάννα, σε ζηλεύω για την τόσο ενδιαφέρουσα δουλειά σου. Ξέρεις, προς στιγμή έκανα κι εγώ τη σκέψη να πάω εξωτερικό, Κίνα, αλλά άλλαξα σχέδια. Ο γιος μου με χρειάζεται, και η δουλειά μου κι εμένα είναι πολύ καλή, σχολικός σύμβουλος φιλολόγων, δίπλα στο σπίτι μου, και ελπίζω να επανεκλεγώ. Η εμπειρία πάντως του εξωτερικού είναι ασύγκριτη, το ξέρω, και ο δεύτερος μισθός δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος.
Το θέμα στου μισθού Μπάμπη μου μην το υπολογίζεις στα θετικά. Φεύγει όλος στα έξοδα, ακριβά τα ενοίκια, πληρώνω το ένα τρίτο του μισθού, μόνο για νοίκι, σπουδάζει ο γιος μου εδώ κι έχω κι αυτό, ταξίδια και τηλέφωνα γιατί έχουμε αφήσει στην Ελλάδα την ψυχή μας... To επιμίσθιο δε, έχει να ανέβει πολλά χρόνια. Όσο έπαιρναν πριν 8 χρόνια άλλα παιδιά, τα ίδια παίρνω ακόμα και το κόστος ζωής είναι στο διπλό ακόμα και από το 2003 που ήρθα εδώ.
Ο ελληνικός μισθός φεύγει στα έξοδα συντήρησης σπιτιού στην Ελλάδα καθώς και για τα έξοδά μας όταν πηγαίνουμε. Το μόνο όφελος η εμπειρία και οι σπουδές του μικρού.
Ίσως για τα ζευγάρια εκπαιδευτικών που πάνε Γερμανία να συμφέρει. Αν δεν κρατούν σπίτι στην Ελλάδα κι έχουν πάρει την οικοσκευή, είναι δύο μισθοί και η Γερμανία πολύ πιο φτηνή από δω. Η Ελβετία δε συμφέρει καθόλου, αν και είναι πιο φτηνή από την Ελλάδα σε πολλά. Όμως το πάλευα τρία χρόνια να φύγω, ήθελα Ισπανία, είχα κατοχυρώσει και Αγγλικά και Ισπανικά, αλλά δεν... και τον τρίτο χρόνο στη δεύτερη κατανομή, έφυγε μια κοπελιά και με κάλεσαν επειγόντως γιατί την Ελβετία δεν την προτιμούν και εντός του δικαίου, οι συνάδελφοι. Κι έπρεπε να απαντήσω άμεσα σε 24 ώρες. Έτσι πήρα την απόφαση στο πατ κιουτ αλλιώς δε θα το αποφάσιζα. Δε μετανιώνω όμως...το αντίθετο.
Εσύ είσαι μια χαρά και δεν αξίζει να το χάσεις, ρισκάροντας μια δύσκολη ζωή έξω. Μη νομίζεις ότι είναι εύκολο να προσαρμοστεί ένας Έλληνας και ειδικά ένας Κρητικός! Άλλωστε πιστεύω ότι άνθρωποι σαν και σένα τιμούν το χώρο της εκπαίδευσης και είναι καλό να μένετε στα πόστα σας γιατί σας χρειάζομαστε. :)
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Μου το έχουν πει ότι στην Ευρώπη είναι η εμπειρία, και τα λεφτά στην Αφρική. Έτσι κι αλλιώς την απόφασή μου την πήρα, όσο είμαι σχολικός σύμβουλος, και μετά στο σπιτάκι μου, να έχω χρόνο να διαβάζω και να γράφω. Καλά να περνάς.
Post a Comment