Bahram Beizai, Bashu

Αναφέρεται στην ιστορία ενός αγοριού από τα νότια της Περσίας, αραβικής καταγωγής (είναι πολύ μελαχρινό) που οι γονείς του σκοτώνονται σε βομβαρδισμό κατά τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ. Φεύγει από τη βομβαρδισμένη πόλη, καταλήγει στα βόρεια του Ιράν, όπου μιλάνε το ιδίωμα Gilaki, σε ένα χωριό, και μια γυναίκα, που αρχικά τον διώχνει, στη συνέχεια τον λυπάται και τον περιθάλπει παρά τις αντιρρήσεις των χωριανών και του άντρα της που λείπει στην πόλη αλλά τον ενημερώνουν οι χωριανοί. Στο τέλος όμως γίνεται από όλους αποδεκτός. Στο τέλος του έργου τον βρίσκομε να αγκαλιάζει τον άντρα, που έχει γυρίσει, με ένα χέρι όμως – το έχασε σε εργατικό ατύχημα.
Σχεδόν από όλους. Από τα παιδιά ναι, που στην αρχή τον δέρνουν, το βλέπουμε, όχι όμως και από τους χωριανούς, αυτό δεν το βλέπουμε. Το έργο θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο «Μητρική αγάπη». Στο έργο αυτό του Kamal Tabrizi το παιδί που ψάχνει για μητρική αγάπη δεν θα τη βρει έγκαιρα. Θα το σκάσει από τη γυναίκα που ήθελε να την κάνει μητέρα του, και αυτή μάταια θα τον ψάχνει. Στην ταινία όμως του Beizai έχουμε ευτυχισμένο τέλος.