Την πρώτη του Μάρτη έγινε μια "απογευματινίδα" στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών για το ισλάμ. Ανάμεσα στις εξαίρετες εισηγήσεις, έξι τον αριθμό, ήταν και εκείνη της φίλης μου της Ελένης Κονδύλη, με θέμα την αραβική λογοτεχνία.
Έμαθα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Εδώ όμως ήθελα να σχολιάσω την τελευταία εισήγηση, της κας Ελισάβετ Ζαχαριάδου, γιατί για μένα θέτει ένα γενικότερο πρόβλημα.
Έμαθα από την εισήγησή της ότι στη Σαουδική Αραβία, που είναι η πιο φονταμενταλιστική χώρα (αυτό το ήθερα) η κυρίαρχη θρησκεία είναι μια ισλαμική αίρεση (αυτό δεν το ήξερα) για τους οποίους, όπως γράφουν τα σχολικά εγχειρίδια, οι Εβραίοι είναι γουρούνια, εμείς οι χριστιανοί δεν θυμάμαι τι ζώο είμαστε, και οι Σουνίτες και οι Σιίτες παραστρατημένοι αδελφοί ή κάτι τέτοιο. Η κα Ζαχαριάδου, αντιπαραθέτοντας στους φιλοαμερικάνους Σαουδάραβες τους άσπονδους εχθρούς των αμερικανών, τους Ιρανούς, ανέφερε ότι γίνονται βήματα προόδου στο Ιράν, και μάλιστα σε σχέση με τη θέση της γυναίκας, αναφέροντας το ποσοστό των φοιτητριών, καθηγητριών κλπ που υπάρχει στα Ιρανικά ανώτατα ιδρύματα, συγκρίνοντάς το με το αντίστοιχο ποσοστό σε δυτικές χώρες.
Αν υπάρχει κάποια πρόοδος στο Ιράν είναι ότι μετά τον Σαλμάν Ρασντί δεν καταδικάστηκε κανείς άλλος συγγραφέας σε θάνατο. Κατά τα άλλα η θέση της γυναίκας είναι κατά τι καλύτερη από ότι ήταν με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν. Υπέγραψα αίτηση της Διεθνούς Αμνηστίας για να αρθεί η καταδίκη σε θάνατο μιας ιρανής, που το αμάρτημά της ήταν ότι αντιστάθηκε στους τρεις επίδοξους βιαστές της και σκότωσε τον ένα. Από κείμενο μιας ιρανής που ξεκίνησε την εκστρατεία για τη διάσωσή της έμαθα ότι αν τραυματισθεί σε τροχαίο μια γυναίκα αποζημειώνεται στο ήμισυ από ότι αν ήταν άνδρας. Η γυναίκα αποτιμάται στο ήμισυ του ανδρός. Χθες πήρα ενημερωτικό δελτίο από τη Διεθνή Αμνηστία, το οποίο με παρακίνησε να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις μου αυτές, για να υπογράψω ενάντια στο λιθοβολισμό και την εκτέλεση ανηλίκων στο Ιράν. Παραθέτω το κείμενο, για να υπογράψετε κι εσείς.
Mientras el mundo camina hacia la abolición de la pena de muerte, Irán mantiene la lapidación y la ejecución de menores. Por eso, continuamos nuestra campaña de apoyo a activistas iraníes que trabajan para cambiar las cosas en su país. Si aún no has firmado, hazlo ahora!
Το θεωρητικό ζήτημα που μπαίνει, και που το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο εδώ και χρόνια, είναι ένας μανιχαϊστικός χωρισμός κουτιών ιδεών και αντιλήψεων. Για παράδειγμα: Πώς εγώ, ένας αριστερός, μπορώ να θαυμάζω τον Κόνραντ Λόρεντς, που υπήρξε ναζιστής, και υποστηρίζει, όπως και όλη η ηθολογία εξάλλου, τη δύναμη της κληρονομικότητας; Τον υπερασπίστηκα κάμποσες φορές στην ομάδα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην οποία συμμετέχω εδώ και χρόνια.
Άλλο:
Όταν διαδηλώναμε κατά της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ ξεχνάγαμε ότι ο Σαντάμ ήταν ένας στυγνός δικτάτορας, που είχε ξεκινήσει ένα πόλεμο με το Ιράν που κράτησε χρόνια και στοίχισε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, και λίγο αργότερα εισέβαλε στο Κουβέιτ με πάμπολα επίσης θύματα. Όσο για τους Κούρδους, η καταδίωξή τους λίγο μόνο απέχει από γενοκτονία, αφού στις επιχειρήσεις εναντίον τους χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και χημικά.
Εν τάξει, δεν τρέφουμε φιλικά αισθήματα για τους Αμερικανούς. Η Χούντα ήταν δικό τους έργο, και το τι έγινε στην Κύπρο έγινε σύμφωνα με δικό τους σενάριο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να δαιμονοποιούμε τους φίλους τους και να εξωραϊζουμε τους εχθρούς τους. Γιατί αυτό είδα να γίνεται με την εισήγηση της κας Ζαχαριάδου. Σε σχετική παρατήρησή μου μετά το τέλος των εισηγήσεων μου είπε ότι όλοι μιλάνε για τα κακά του Ιράν, αλλά για τα κακά της Σαουδικής Αραβίας δεν μιλάει κανείς.
Πιθανότατα έχει δίκιο. Ας μιλήσουμε και γι αυτά. Εγώ ήδη αναφέρθηκα σ' αυτά που είπε γι αυτή τη χώρα. Θα αναφέρω ακόμη ότι εκτός από το "Ποτέ χωρίς την κόρη μου", που αναφέρεται στις περιπέτειες μιας αμερικανίδας που παντρεύτηκε έναν ιρανό, κυκλοφορεί και ένα βιβλίο μιας ελληνίδας, Σιμεωνίδου (δεν θυμάμαι το μικρό) όπου αφηγείται τη θλιβερή της ιστορία με τον Σαουδάραβα πιλότο που παντρεύτηκε, και παρουσιάζει αρκετά ανάγλυφα το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Τα έχω διαβάσει και τα δυο.
Με το κείμενο αυτό συμπληρώνω τα Πέντε.
1. Δεν θέλω πια να ανήκω πουθενά. Θέλω να είμαι ελεύθερος να έχω τις ιδέες που έχω και όχι αυτές που θα μου υποβάλλει η ομάδα.
2. Είμαι αντιισλαμιστής κυρίως από μια φεμινιστική σκοπιά. Και επειδή κάποια μουσουλμάνα διαβάζοντας αυτές τις γραμμές μπορεί να χλευάσει, έχω να κάνω μια τοποθέτηση που έχω γίνει κουραστικός να επαναλαμβάνω σε παρέες: Η μαρξιστική έννοια της αλλοτρίωσης ισχύει περισσότερο για τις γυναίκες μουσουλμάνες από ότι για τον εργάτη στην καπιταλιστική κοινωνία. Διάβασα ότι πριν λίγα χρόνια έγινε μια διαδήλωση στη Ραμπάτ από γυναίκες που διαμαρτύρονταν για την καταπίεση που υφίστανται. Την επομένη έγινε μια αντιδιαδήλωση, πολλαπλάσια σε όγκο, από γυναίκες που έλεγαν ότι "μια χαρά είμαστε". Όμως για τις μουσουλμάνες φεμινίστριες θα ξαναγράψω, ίσως πιο εκτενώς από ότι στα πλαίσια ενός comment σε blog. Οπωσδήποτε για την Fatima Mernissi, της οποίας έχω διαβάσει τρία έργα, και η οποία, όπως διάβασα σε σχετική ιστοσελίδα, είναι η μοναδική φεμινίστρια, πανεπιστημιακός, που μπορεί και εργάζεται ελεύθερα στην πατρίδα της, το Μαρόκο. Συνιστώ ακόμη τις ταινίες "Οι σιωπές του Παλατιού" της Τυνίσιας Μουφίντα Τλατλί και "Ο κύκλος" του ιρανού Τζαφάρ Παναχί, που διεκτραγωδούν ζωές γυναικών. Θα ξαναμιλήσω γι αυτές. Παρεμπιπτόντως να πω ότι είμαι φανατικός λάτρης του ιρανικού σινεμά, και κρατάω σε αρχείο όλες τις ιρανικές ταινίες που βλέπω.
Επίσης: Ο Μαρξ είπε ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Έχει απόλυτο δίκιο αν μιλάει για το χριστιανισμό. Γιατί το ισλάμ δεν είναι όπιο, αλλά καθαρή ηρωίνη. Μόνο αφιονισμένοι θα έπεφταν πάνω στους δίδυμους πύργους.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
13 comments:
όταν μιλάμε για θρησκείες, καλό είναι να τις ξέρουμε και από μέσα και απέξω. για να ξεκαθαρίσω και να ομολογήσω τις απόψεις μου, πιστεύω πως ο χριστιανισμός στον οποίο αναφέρεται ο μαρξ είναι ο χριστιανισμός πολιτισμός της δύσης, όπου όλη η δεξιά συνασπίζεται γύρω από το κρετιέν-ντεμοκράτ, σε όποια γλώσσα. άλλο 'χριστιανικός πολιτισμός'και δη 'δυτικός', άλλο αυτό που πρεσβεύει η χριστιανική πίστη και θρησκεία, οι οποίες και ταυτίζονται.
στο ισλάμ, πίστη και θρησκεία δεν ταυτίζονται.
η θρησκεία έχει γνωρίσματα απολύτως εξωτερικά, που στρέφουν το άτομο τόσο πολύ σε εξωτερικά γνωρίσματα, που το αλλοτριώνουν σε πολλές στιγμές.
ένα παράδειγμα είναι η προσευχή, που για τη θρησκεία του ισλάμ, ναι μεν χρειάζεται να έχει ο πιστός εσωτερική διάθεση για να προχωρήσει σ'αυτήν, πλην όμως οπωσδήποτε πρέπει να προσευχηθεί όχι τη δική του στιγμή, μα ακριβώς την ίδια σε όλο τον κόσμο, συγκεκριμένα στη στιγμή (όχι την ώρα) της ανατολής, δύσης, καταμεσήμερου κλπ. οφείλει να νηστεύει δημόσια. οφείλει τα πάντα δημόσια. με τρόπο που η σχέση της θρησκείας με τον εσωτερικό του κόσμο σχεδόν ξεχνιέται.
απαύγασμα αυτού είναι το τρομερό και κάποιες τρομερές για μένα λέξεις, όπου ήρωας, μάρτυς, κλπ, εμπλέκονται με τρόπο τρομακτικό για τα ίδια τα πρόσωπα, για τα οποία, όπου κι αν ανήκουν, τρέφω σεβασμό.
τέλος πάντων, βλακείες γράφω.
ας έρθουμε τώρα στο προκείμενο.
η κυρία ζαχαριάδου ανήκει στον προοδευτικό κόσμο. σ'αυτό που λέμε έτσι. αυτή είναι η προσωπική της πλευρά. ως επιστήμονας, είναι τουρκολόγος. έχει φήμη, έχει ηλικία, έχει δημοσιεύσεις, έχει αγώνες επιστημονικούς, και οράματα. τα σεβόμαστε, η σούμα είναι ότι πρόκειται για επιστήμονα.
ωστόσο,
επηρεασμένη από την προσωπική της διαδρομή, μίλησε και προσωπικά. μάλιστα, όταν μίλαγε για τους αμερικάνους, εγώ χειροκρότησα, και κανείς δε με ακολούθησε. το λέω γιατί κι εγώ λοιπόν μπορούσα να επηρεαστώ.
δεν είναι ισλαμολόγος η κυρία ζαχαριάδου. γι'αυτό, χωρίς να μιλήσει λάθος, μίλησε πολύ σχηματικά για το ισλάμ. ασφαλώς και είναι σουνίτες οι σαουδάραβες. ασφαλώς και δεν θεωρούνται αιρετικοί ούτε από τους άλλους μουσουλμάνους.είναι σουνίτες, της νομικής διαδικασίας των ουαχάμπι. ένας στυγνά αυστηρός τρόπος επιβολής του ισλάμ ως κοινωνία. ο σαουδάραβας αρχηγός της κάιντα, σουνίτητς είναι κι αυτός. όμως έχει κηρύξει τζιχάντ εναντίον των σαουδαράβων ηγετών, γιατί τους θεωρεί βρώμικους, όχι αιρετικούς.
όσο για τη γυναίκα στο ιράν, αυτό είναιμια μεγάλη κουβέντα.
υπάρχουν και στη σαουδική αραβία γυναίκες που επαναστατούν. υπάρχουν συγγραφείς γυναίκες που είναι κορυφαίες, όπως η χάναν ελ-σέιχ, που γράφει αραβικά και τα έργα της μεταφράζονται αμέσως στα αγγλικά. διαβάστε το 'ζάχρα'...
αχ, μπάμπη, μον αμούρ...
α, και ένα άλλο βιβλίο είναι ωραίο:
η χρυσαλλιδα, εκδόσεις εξάντας, μιας αλγερινής, αϊσά λεμσίν.
ποια έκδοση είναι η ελληνιδα που λές;
κλπ κλπ...
Ελένη, τι σημαίνει αυτό "της νομικής διαδικασίας"; Είναι κάτι ανάλογο με τα δικά μας "Ζωή" και "Σωτήρας"; Το κατάλαβα ότι η κα Ζαχαριάδου είναι μεγάλη επιστήμονας, όμως επηρεάζεται από τις πολιτικές της θέσεις. Και εγώ στον προοδευτικό χώρο ανήκω, αλλά δεν θέλω να έχω παρωπίδες. Και εναντίον του Κάστρο έχω γράψει. Πάντως μη ξεχνάς ότι μπορεί η προσευχή στο χριστιανισμό να είναι προσωπική υπόθεση, όμως η νηστεία δεν είναι. Είναι συγκεκεριμένες οι μέρες που νηστεύει κανείς. Όπιο χαρακτήρισε ο Μαρξ τη θρησκεία με το σκεπτικό ότι κάνει τον άνθρωπο να εγκαταλείπει τους κοινωνικούς αγώνες με την παρηγοριά του παράδεισου στην άλλη ζωή. Κοκαϊνη χαρακτηρίζω εγώ το ισλάμ, με την έννοια ότι αφιονίζει κάποιους πιστούς ώστε να γίνονται καμικάζι και να χτυπάνε στα τυφλά απλό κόσμο.
Έψαξα στο ίντερνετ και δεν κατάφερα να βρω το βιβλίο της Σιμεωνίδου. Θα ψάξω να το βρω όμως και θα σου πω.
Ελένη, μον αμούρ, είσαι αληθινός θησαυρός. Θα ψάξω για τους συγγραφείς που μου γράφεις.
νομική διαδικασία μου ήρθε στο νου να το πω, έστω κι αν δεν είναι δόκιμος όρος. δεν είναι σαν τη ζωή ή το σωτήρα, αλλά, επειδή η νομική πλευρά είναι η κοινωνική επιβολή της θρησκείας του ισλάμ (όπου όλες οι πράξεις και οι αντιλήψεις του ανθρώπου, όλες μα όλες ανήκουν σε μια καθορισμένη από τα πριν θέση -επιτρεπτό, απαγορευμένο, υποχρεωτικό-), στις σουν(ν)ιτικές χώρες υπάρχουν κάποιες νομικές αντιλήψεις, τις οποίες σε κάποια φάση, ένας νομικός καθόρισε, και ένας πολιτικός ηγέτης αποδέχτηκε και επέβαλε. στην λατινόγραφη βιβλιογραφία, μιλάνε για 'νομικές σχολές', στην αραβική για 'μάδχαμπ', δηλαδή τρόπο να πορεύεσαι κανείς μέσα στον ισλαμικό νόμο, τη σαρία. υπάρχουν τέσσερις τέτοιες νομικές νατιλήψεις, 'σχολές', ας πούμε, αυτό που δόκιμα ή αδόκιμα όνόμασα αυθόρμητα 'νομικές διαδικασίες'. μεταξύ τους δεν έχουν διαμάχες, αλλά διαφορά πρακτικής. αυτά μπορείς να τα βρεις στις σημειώσεις του αραβικού πολιτισμού που σου έχω δώσει, εκτός κι αν είμαι τόσο γαιδούρα και δεν στις έχω δώσει(!)
ο μον αμούρ, μπάμπίς!
:)
λοιπόν, έγραψα ένα κατεβατό και το έφαγε η ανοησία μου, ή ένα τυχαίο γεγονός σας έσωσε, εσένα και τους αναγνώστες σου, από τις ανοησίες μου.
νομική διαδικασία, ή νομική σχολή, όπως τη λένε στα λατινόγραφα έντυπα, ή μάδχαμπ, τρόπο να ερμηνεύεις την καθημερνότητα της σαρία. τέσσερεις κοινές τέτοιες αντιλήψεις, με διαφορές αποδεκτές, υπάρχουν μέσα στο σουν(ν)ιτικό ισλάμ. αν σου έχω δώσει τις σημειώσεις μου, θα βρεις τα πρώτα βασικά γι αυτό. αλήθεια, στις έδωσα;
Τότε η Ζαχαριάδου έκανε λάθος που είπε ότι οι σαουδάραβες καταφέρονται εξίσου εναντίον σουνιτών και σιιτών;
Ελένη, μου τις έδωσες τις σημειώσεις, αλλά πότε να τις διαβάσω, έχω χίλια δυο να κάνω, και τώρα με πήραν τηλέφωνο και πρέπει να τρέχω αύριο να διορθώνω γραφτά στον ΑΣΕΠ. Δεν πρόλαβα να δώσω εγώ εξετάσεις και τώρα πρέπει να διορθώσω τα γραπτά των άλλων. Έχω και καμιά δεκαριά βιβλία φίλων που πρέπει να διαβάσω, και για τα περισσότερα πρέπει να κάνω βιβλιοκριτικές.
Γειά σου Μπάμπη, Συμφωνώ μαζί σου.
Εχω σχετικά ποστ για την θέση της Γυναίκας σήμερα. Μάλιστα κάνω εβδομάδα αφιερωμένη στη Γυναίκα.
Στο Ιράν, πλαστογράφησαν την ηλικία ενός κοριτσιού 15 χρονών σε 16, για να το καταδικάσουν σε θάνατο επειδή βιάστηκε από ιρανό!!!!
Μάλιστα, αυτό είναι το Ιράν. Δεν μπα να το βρίζει ο Μπούσ, και εγώ το ίδιο θα κάνω. Μέχρι θανάτου!!
Ελένη, διάβασες το σχόλιο της ange-ta; Τα ξέρει αυτά η Ζαχαριάδου όταν μιλάει για προόδους στο Ιράν;
Αναδημοσιεύω από το blog της ange-ta
Η Mina Ahadi, σε σχέση με την διαμάχη για την σημασία του πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος της Σήμερον, διατυπώνει με πλήρη σαφήνεια τη θέση του «πολιτισμού του τσαντόρ»
«Η Ευρώπη συνεχίζει να επιδεικνύει ανοχή στην αδιαλλαξία. Το Ισλάμ, λένε, είναι μία άλλη κουλτούρα, εκεί επικρατούν άλλοι κοινωνικοί κανόνες. Όταν έρχονται στ αυτιά μου τέτοιες απόψεις, μόνο σαν απρέπεια θα μπορούσα να τις εκλάβω. Καταρχήν είμαι πολίτιδα και γυναίκα και μετά είμαι μωαμεθανή.
Και σαν ενήλικη που είμαι έχω το δικαίωμα να προσδιορίσω την εαυτή μου.
Λάθος ανοχή δεν μας βοηθάει πολιτικά
Καμία γυναίκα δεν θέλει την «κουλτούρα» της ταπείνωσης!
Καμία γυναίκα δεν επιθυμεί τη βία ή τους βιασμούς…
Πολλοί ευρωπαίοι πολιτικοί είναι απλώς πολύ απλοϊκοί, όταν συνεχίζουν να ανέχονται την παιδική μαντίλα ή την μαντίλα για κορίτσια.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η πλειοψηφία των μουσουλμάνων γυναικών σιωπά στα στοιχειώδη Ερωτήματα:
Γιατί λείπει από τις γυναίκες το θάρρος και από τους άνδρες η βούληση να πάρουν μέρος με ευκρίνεια και καθαρότητα στη διαμάχη για την μαντίλα και για τις καρικατούρες;
Γιατί δεν φωνάζουν σταματήστε, αντί να κοιτάνε στη τηλεόραση αυτά που κάνουν οι φονταμενταλιστές;
Εν μέρει οφείλεται στην ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, που προκαλεί φόβο, τον ανοικτό και υποβόσκοντα ρατσισμό, αλλά και στην στάση των ίδιων των μουσουλμάνων.
Όταν στους μουσουλμάνους της Ευρώπης αποτρέπει ο αδελφός την αδελφή να έχει φίλο, και αυτό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις το αφήνουν να συμβαίνει...
Γι αυτές τις ιδεολογίες το έσκασα από το Ιράν.
Το γεγονός, ότι εδώ αυτές οι ιδεολογίες γίνονται ανεκτές είναι ένα μεγάλο λάθος!»
Γειά σου Μπάμπη!
πολύ χαίρομαι που τέτοιες απόψεις δεν πάνε στου κουφού τη πόρτα!!
Πολύ χαίρομαι ειλικρινά.
Ange-ta, ελπίζω να ανοίξουν και άλλα αυτιά.
Θα προσθέσω κι εγώ όσα μου μετέφεραν δυο φίλοι που επέστρεψαν πρόσφατα από ταξίδι στην Υεμένη.Οι γυναίκες όλες με μπούρκα μαύρη (υπάρχουν και χρωματιστές, αλλά θεωρούνται πρόχειρα ρούχα, τα φορούν κυρίως στο σπίτι). Για πρώτη φορά είδα το ανατριχιαστικό: μπούρκα χωρίς καν το κενό για τα μάτια. Στην ερώτησή μου "μα καλά, πώς βλέπουν και περπατούν;", μου απάντησαν ότι πρόκειται για πολύ λεπτό μαύρο δίχτυ που καλύπτει ολόκληρο το πρόσωπο, τους επιτρέπει να βλέπουν χωρίς να τις βλέπουν.Σημειωτέον ότι απαγορεύεται να φωτογραφίζεις γυναίκες (από 10 χρονών περίπου), αλλά ο ένας φίλος είναι πολύ έμπειρος φωτογράφος κι έχει εξασκηθεί να φωτογραφίζει στη ζούλα. Η μόνη γυναίκα που είδαν χωρίς μπούρκα (με μαύρα όμως και με μαντίλα) ήταν μια κοπέλα σε ένα χωριό που επειδή ήξερε λίγα αγγλικά από ένα εγχειρίδιο που είχε βρει έκανε χρέη ξεναγού. Η κοπέλα αυτή είχε την άδεια του πατέρα της να μην φοράει μπούρκα, οπότε τυπικά τουλάχιστον δεν μπορούσε να της κάνει κανείς τίποτα. Παρ' όλα αυτά, σε μια βόλτα τους στην αγορά με τον αδελφό της κοπέλας, επίσης ξεναγό, υπήρξαν μάρτυρες άγριας επίθεσης που δέχτηκε από συμπολίτες του επειδή επιτρέπει στην αδελφή του να κυκλοφορεί χωρίς μπούρκα. Οι άνδρες παντρεύονται σε ηλικία περίπου 25 ετών και μέχρι τότε είναι παρθένοι. Το πρόσωπο της νύφης το βλέπουν μόνο τη νύχτα του γάμου. Η νύφη επιλέγεται από τη μάνα του γαμπρού κυρίως, η οποία είναι και η μόνη που έχει δει το πρόσωπό της στις κατ'ιδίαν συναντήσεις γυναικών.
Και κάτι άλλο: Παντού αφίσες του Σαντάμ, πράγμα που δεν συνέβαινε πριν από δυο χρόνια που είχε ξαναπάει ο ένας φίλος. Ο απαγχονισμός του τον μετέτρεψε σε ήρωα.
Κατά τα λοιπά η Υεμένη θυμίζει τις Χίλιες και μια νύχτες.
Σ' ευχαριστώ Μαρία για την προσθήκη. Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω τη Ζαχαριάδου, η Σαουδική Αραβία είναι φίλος των αμερικανών και η φωτογραφία του Σαντάμ βρίσκεται παντού; Ή μήπως έπαψε να είναι;
test
Post a Comment