Book review, movie criticism

Wednesday, October 31, 2012

Woody Allen, You will meet a tall dark stranger

Woody Allen, You will meet a tall dark stranger (2010)
http://www.cinemanews.gr/v5/movies.php?n=7317

  Είναι η προτελευταία ταινία του Woody Allen: «Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άντρα». Πριν τις ξαναδώ όλες είπα να γράψω ξεχωριστά γι’ αυτήν.
  Η ταινία αυτή αγγίζει τα όρια της μαύρης κωμωδίας. Μια κωμωδία έχει happy end, ενώ εδώ δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Το ζευγάρι χωρίζει, ο άντρας φλερτάρει επιτυχημένα μιαν από το απέναντι παράθυρο (πριν χωρίσει), αλλά το μυθιστόρημά του είναι αποτυχία και του το αρνείται ο εκδότης του. Τότε παρουσιάζει σαν δικό του το μυθιστόρημα ενός φίλου του που εμπιστεύτηκε τα χειρόγραφά του μόνο σ’ αυτόν και σκοτώθηκε σε τροχαίο – έτσι του είπε τηλεφωνικά ένας κοινός φίλος. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό μυθιστόρημα. Όμως τον είχαν πληροφορήσει λάθος, δεν είχε σκοτωθεί αυτός αλλά ο άλλος με τον οποίο επέβαιναν μαζί στο ίδιο όχημα, ο ίδιος ήταν απλά σε κώμα, και ήταν θέμα χρόνου να αναρρώσει. Το τι γίνεται μετά είναι εκτός ταινίας, αλλά μπορεί να το φανταστεί κανείς.
  Η κοπέλα μετά το χωρισμό της φλερτάρει χωρίς επιτυχία το αφεντικό της, που έχει κι αυτός χωρίσει αλλά τα έχει φτιάξει με τη φίλη της. Το μαθαίνει αργά. Όσο για τον πατέρα της, παντρεύεται μια πόρνη. Ανακαλύπτει ότι πηγαίνει και με άλλους, αυτή του λέει ότι είναι έγκυος, αλλά αρνείται να κάνουν τεστ πατρότητας στο παιδί όταν γεννηθεί. Απελπισμένος θέλει να ξαναγυρίσει στην γυναίκα του. Αυτή όμως τον απορρίπτει, γιατί έχει βρει έναν σύντροφο: έναν βιβλιοπώλη βιβλίων αποκρυφισμού, ο οποίος προσπαθεί να επικοινωνήσει με την πεθαμένη γυναίκα του για να της ζητήσει την έγκριση να ξαναπαντρευτεί.
  Και μια άλλη αποτυχία για την κοπέλα: η μητέρα της καταφεύγει σε μια πονηρή χαρτορίχτρα που την ανακουφίζει από την κατάθλιψή της μετά το χωρισμό, γεμίζοντάς την αισιοδοξία για το μέλλον. Πληρώνεται βέβαια αδρά για αυτές τις υπηρεσίες. Όμως την αποτρέπει να δώσει δάνειο στην κόρη της που ετοιμάζεται να ανοίξει με τη φίλη της μια γκαλερί, γιατί λέει οι πλανήτες δεν βρίσκονται σε σωστή θέση. Οι πιο σπαρταριστές σκηνές της κωμωδίας είναι μ’ αυτό το δίδυμο.
  Υπάρχει όμως ένα μίνι happy end: οι δυο αυτοί ηλικιωμένοι βρίσκονται στο τέλος μαζί. Ο γέρος κατάφερε να επικοινωνήσει με την πεθαμένη γυναίκα του και να πάρει την έγκρισή της.
  Και μια ατάκα που επαναλήφθηκε δυο φορές στην ταινία: Illusions help better than the medicine, οι ψευδαισθήσεις βοηθούν καλύτερα από τα φάρμακα.
  Έχω γράψει και εγώ κάτι παρόμοιο, παραφράζοντας τον Μαρξ. «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού• και χωρίς παρενέργειες». Και το λέω σοβαρά, χωρίς ειρωνεία. Οι κάποιες παρενέργειες που μπορεί να υπάρξουν έχουν να κάνουν σήμερα με το φονταμενταλιστικό ισλάμ, και αφορούν τους άλλους. 

2 comments:

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou said...

Κι ακόμα με διασκέδασε πολύ το παιχνιδάκι που κάνει με τον τίτλο. Ξέρουμε από πριν πως παίζει ο Μπαντέρας- ποιος θα 'ναι λοιπόν ο Dark Stranger;
Δεν είναι όμως και θυμήθηκα τον Ecoπου λέει ότι ο τίτλος πρέπει να αποκρύπτει όχι να αποκαλύπτει.

Babis Dermitzakis said...

Λάθος, ο τίτλος πρέπει να αποκαλύπτει αποκρύβοντας (στον επαρκή αναγνώστη-θεατή). Αυτό βέβαια δεν γίνεται συχνά. Εδώ μάλλον ο Γούντι Άλλεν κοροϊδεύει μια αφηγηματική αναμονή του θεατή ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον κεντρικό πυρήνα της σάτιράς του: Τη χαρτρορίχτρα που προβλέπει τον ψηλό μελαχρινό ξένο, που δεν είναι βέβαια τέτοιος αλλά ένας ηλικιωμένος φαλακρός βιβλιοπώλης.