Wayne Blair, Septembers of Shiraz

Wayne Blair, Septembers of Shiraz (2015)

Το έργο είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, διαβάζουμε στα γράμματα της αρχής. Ο πλούσιος εβραίος κοσμηματοπώλης έχει μπλεξίματα με το νέο καθεστώς Χομεϊνί. Θα φυλακισθεί και θα βασανισθεί, μάλιστα θα υποστεί και μια εικονική εκτέλεση, όμως θα γλιτώσει δίνοντας όλες του τις αποταμιεύσεις στον φύλακά του, ο οποίος είχε φυλακισθεί στην ίδια φυλακή επί καθεστώτος Σάχη. Ευτυχώς έχει κρύψει κάπου κάποιες πολύτιμες χάντρες, που θα του επιτρέψουν να το σκάσει από τη χώρα μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του. Ο γιος του είχε φύγει για σπουδές στην Αμερική, πριν αρχίσουν τα προβλήματά τους. Το τέλος της ταινίας είναι τυπικά χολιγουντιανό, με την αγωνία αν θα τα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα ή όχι. Ποδαράτοι ανεβαίνουν στο βουνό, ενώ οι φρουροί βρίσκονται στο κατόπιν τους. Ο φύλακάς του όμως δείχνεται μεγαλόψυχος.

Η δική μου γενιά μίσησε τον αιμοσταγή Σάχη, που ήταν ανδρείκελο των ιμπεριαλιστών. Ο επίσης αιμοσταγής Χομεϊνί αποτίναξε την ξένη επικυριαρχία, όμως η γυναίκα έχασε τα δικαιώματα που είχε επί Σάχη. Στο Ισλάμ η γυναίκα είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας, να μην επαναλαμβάνω πράγματα που έχω πει.

Όσο κι αν ξέρω αρκετά πράγματα για το Ισλάμ, μαθαίνω όλο και καινούρια. Στην εκπομπή «Προσωπικά» της Έλενας Κατρίτση την Κυριακή για το Ιράν έμαθα ότι η χειραψία, αλλά προπαντός το φιλί στο μάγουλο σε γυναίκα είναι ποινικό αδίκημα. Και βέβαια δεν θα μπορούσα ποτέ να φαντασθώ, εγώ που είμαι κατά της θανατικής ποινής, ότι το 2015 εκτελέσθηκαν πάνω από 1000 ιρανοί. Οι περισσότεροι λέει ήταν έμποροι ναρκωτικών. Θυμάμαι που και ο Σάχης εκτελούσε κάθε τρεις και μια εμπόρους ναρκωτικών. Όμως αρκετοί θα ήταν και οι πολιτικοί κρατούμενοι. Και ο Σάχης φυσικά εκτελούσε πολιτικούς κρατούμενους.

Την ιστορία την κοιτάζω σχεδόν πάντοτε αποστασιοποιημένα. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, όλα είναι παιχνίδια εξουσίας. Και το Ιράν έτσι το βλέπω. Ή μάλλον, τόσο τον Σάχη όσο και τον Χομεϊνί τους βλέπω «κακούς».

Καλά, δεν υπάρχουν καλοί στο Ιράν;

Σίγουρα οι σκηνοθέτες. Ο θάνατος του Αμπάς Κιαροστάμι χθες, πολύ με λύπησε.

Το έθνος (διαβάζω το newsletter) στον τομέα «Κινηματογράφος» γράφει για την «Παγκόσμια μανία για τα καρτούν». Για τον Κιαροστάμι μούγκα. Ούτε στον «Πολιτισμό», ούτε στα «Τελευταία νέα». Όχι όμως και το in.gr

Να μην το ξεχάσω, κοιτάζοντας τα βιογραφικά των ηθοποιών είδα ότι η όμορφη «Teresa», ένα από τα 10 λατινοαμερικάνικα σήριαλ που είδα τη διετία 1991-1993, δεν ήταν άλλη από την Σάλμα Χάγιεκ, που υποδύεται την γυναίκα του κοσμηματοπώλη.