Jakie Chan and Zhang Li, Η επανάσταση του 1911

Jakie Chan and Zhang Li, Η επανάσταση του 1911 (辛亥革命,  2011)

  Αυτό το έργο θα έπρεπε να είχα δει πρώτα και όχι το «The founding of a party» (ή αλλιώς «The beginning of the great revival») που αναφέρεται στα αμέσως επόμενα γεγονότα.

  Σιν χάι (辛亥) είναι η χρονιά 1911 σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο. Γκε μινγκ (革命) στα κινέζικα σημαίνει επανάσταση. «Η επανάσταση του 1911» γυρίστηκε 100 χρόνια αργότερα, επετειακά. Θα ξαναγράψω ότι με τα ιστορικά έργα, όπως και με το ιστορικό μυθιστόρημα, τα ιστορικά γεγονότα εντυπώνονται καλύτερα στο μυαλό από ό,τι με τα εγχειρίδια ιστορίας. Έτσι μαθαίνω εδώ για την αποτυχημένη πρώτη εξέγερση στην Καντόνα που στοίχισε καμιά εκατοστή νεκρούς, που όμως ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη. Η επόμενη εξέγερση ήταν ενός συντάγματος πυροβολικού που βομβάρδισε το σπίτι του κυβερνήτη της επαρχίας. Η επανάσταση τελικά πέτυχε γιατί προσχώρησαν σ’ αυτή μεγάλα τμήματα στρατού. Όμως ο στρατηγός Yuan Shikai ήταν σπεκουλαδόρος. Πρόδωσε την επανάσταση, και κάποια στιγμή ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας. Βραχύβιος αυτοκράτορας, αφού μετά από λίγο πέθανε. Μου θύμισε τον στρατηγό Χουέρτα της επανάστασης του Μεξικού. Ακολούθησε μια περίοδος αναστατώσεων, ακριβώς όπως και στο Μεξικό, με τοπικούς αρχηγούς και τοπικές εξεγέρσεις, που κράτησε μέχρι το 1927. Στο εξής για την εξουσία θα αγωνιστούν το εθνικιστικό κόμμα που ίδρυσε η κορυφαία μορφή της επανάστασης, ο Σουν Γιατ Σεν, και τον οποίο διαδέχθηκε ο Τσανκ Κάι Σεκ μετά το θάνατό του το 1925, και το κομμουνιστικό κόμμα. Κάποια στιγμή θα συμμαχήσουν στον κοινό αγώνα εναντίον των γιαπωνέζων. Όμως με το τέλος του πολέμου ο εμφύλιος ξεσπάει αμείλικτος. Οι αριθμητικά λιγότεροι κομμουνιστές θα κερδίσουν γιατί είχαν με το μέρος τους το λαό, καθώς τα στελέχη του εθνικιστικού κόμματος ήταν όχι μόνο ανίκανα αλλά και διεφθαρμένα. Βλέποντας αναπόφευκτη την ήττα τους θα προλάβουν να καταφύγουν στην Φορμόζα, τη σημερινή Ταϊβάν.

  Βλέπω τον στρατηγό Χουάνγκ Σινγκ και λέω κάποιον μου θυμίζει, κάποιον μου θυμίζει… Και κάποια στιγμή θυμήθηκα: ήταν ο Τσάκι Τσαν, που μαζί με τον Τζανγκ Λι υπογράφουν και τη σκηνοθεσία.

  Εξαιρετική ταινία, που εκτός από τα πολιτικά παρασκήνια έχει και πολλές πολεμικές σκηνές.