Dominic Savage, Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The escape, 2017)

Dominic Savage, Μια ευτυχισμένη γυναίκα (The escape, 2017)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Ας ξεκινήσουμε με τον τίτλο.

  Βλέποντας τον αγγλικό τίτλο καταλαβαίνει κανείς ότι ο ελληνικός είναι κατ' ευφημισμό (όπως ο Εύξεινος πόντος, που στην πραγματικότητα είναι άξενος).

  Τώρα, ο αγγλικός τίτλος είναι άραγε κυριολεκτικός (το σκάει από την οικογένεια) ή μεταφορικός (όπως με τον ήρωα της ταινίας «Μίλα της» του Αλμοδόβαρ);

  Όπως θα δούμε, είναι κυριολεκτικός. Η Gemma Arterton νοιώθει να πνίγεται στην οικογένεια, παρόλο που έχει κάθε λόγο να είναι ευτυχισμένη, της το λέει και η μητέρα της.

  Υπάρχει σασπένς του τι (θα γίνει στο τέλος) και σασπένς του πώς (στην περίπτωσή μας, πώς έφτασε η Gemma στο σημείο να «δραπετεύσει»).

  Εδώ βλέπουμε την Gemma να μη νιώθει ευτυχισμένη στο γάμο της, παρόλο που ο άνδρας της την υπεραγαπά, σε μεγάλη διάρκεια της ταινίας. Στο «Σχετικά με την Έλλη» του Ασγάρ Φαρχάντι, για να κάνω μια σύγκριση, υπάρχει σασπένς του τι. Όλες αυτές οι σκηνές ευτυχίας που περνάει η παρέα για μεγάλο διάστημα της ταινίας, καταλαβαίνουμε ότι κάποια στιγμή θα διακοπούν, ότι θα συμβεί ένα κομβικό γεγονός που θα δημιουργήσει πάλι σασπένς του τι, αλλά διαφορετικό: Τι έγινε η Έλλη και ο μικρός;

  Βλέποντας εδώ ότι η δραπέτευση γίνεται αρκετά πριν το τέλος της ταινίας, δημιουργείται η αφηγηματική αναμονή της επιστροφής, παρόλο που, καθώς η ταινία δεν είναι romance ή κωμωδία, είναι drama, δεν είναι βέβαιη. Και πράγματι η Gemma, μετά την περιπετειούλα που είχε στο Παρίσι επιστρέφει στο Λονδίνο, για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά μια παροιμία που επαναλαμβάνω συχνά, και που αρέσει στο φίλο μου τον Γιώργη τον Μανιαδάκη: Δεν γίνεται να έχεις την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο. Όμως το τέλος είναι πολύσημο. Αυτή η επιστροφή τι θα σημάνει; Έχοντας ακούσει τις συμβουλές τις μάνας της, βλέπουμε ότι το τέλος είναι ανοιχτό. Βλέποντάς την όμως να μακιγιάρεται και να πιάνει τους δρόμους, υποψιαζόμαστε προς τα πού κλείνει.

  Εξαιρετική η ερμηνεία της Gemma Arterton. Σε κάθε σκηνή, με την εκφραστική του προσώπου, δείχνει πολύ χαρακτηριστικά το πώς αισθάνεται στη σχέση της με τον άνδρα της, ιδιαίτερα στις σκηνές που κάνουν σεξ, αλλά και με τα παιδιά της. Πάρα πολύ καίριοι οι διάλογοι, μου άρεσαν πολύ. Νομίζω ότι το 5,9 που βλέπω στο IMDb την αδικεί, αλλά, θα το επαναλάβω ακόμη μια φορά, de gustibus non est disputandum, ή επί το λαϊκότερο, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.