Stuart Rosenberg, Ο μεγάλος δραπέτης (Cool hand Luke, 1967)

 Stuart Rosenberg, Ο μεγάλος δραπέτης (Cool hand Luke, 1967)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Πολύ καλή ταινία, 8 η βαθμολογία της, όμως το τέλος δεν μου άρεσε. Το έχω δηλώσει, θέλω happy end, χωρίς να είναι πάντα αυτός όρος εκ των ων ουκ άνευ.

  Ελαφρώς παραβατικός ο Πωλ Νιούμαν, θα το σκάσει από τα «κάτεργα» (φυλακή όπου οι φυλακισμένοι έκαναν χειρονακτικές εργασίες. Εδώ, ασφαλτόστρωση δρόμων) αγανακτισμένος από την αδικία. Τον έβαλαν στην απομόνωση για να μην το σκάσει για να πάει στην κηδεία της μητέρας του.

 Έκανε τρεις απόπειρες, εντυπωσιακές, που αν και επιτυχημένες αρχικά, το αποτέλεσμα ήταν να τον συλλαμβάνουν μετά από κάποιο διάστημα.  

  Υπάρχουν πολλές ταινίες που δείχνουν την κατάχρηση εξουσίας, που στηλιτεύουν την εξουσία. Αλλά και ταινίες στις οποίες η απόδραση στέφεται με επιτυχία. Ο «Πεταλούδας», βασισμένος σε πραγματική ιστορία, είναι μια τέτοια. Εν μέρει και το «Τραίνο της μεγάλης φυγής». Άλλες δεν μου έρχονται στο μυαλό.

  Παρά το unhappy end είναι μια πολύ καλή ταινία, αξίζει να τη δείτε. Εγώ σίγουρα την είχα ξαναδεί, αλλά που να θυμάμαι.

  Δεν θα γράψω περισσότερα, αλλά μόνο για τη σύμπτωση.

  Χθες διάβασα κάτι για τον Paul Newman στο facebook και το έκανα αμέσως κοινοποίηση στον τοίχο μου. Αντιγράφω ένα κομμάτι.

  During production of "The Color of Money" in 1985, Paul Newman stunned his team with an unexpected decision. After contract negotiations that included luxury accommodations, daily wine deliveries, and private chefs, Newman quietly removed every single perk before filming began. He redirected the funds to a children’s hospital in Chicago, near the filming location. The hospital’s administrators were surprised by a generous anonymous donation that arrived without fanfare. Only much later did they learn the source.

  Τη χειρονομία αυτή την έκανε πολλές φορές ο Νιούμαν. https://www.facebook.com/photo?fbid=122141437958751520&set=a.122100460484751520