Όλα για μένα σφάλασι και πάσιν άνω κάτω
για με ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων
Όταν ήμουν μικρός και άτακτος, η μάνα μου, αγανακτισμένη, μου έλεγε την παρακάτω μαντινάδα:
Ας ήταξα η άτυχη πως δε σ'είχα ποτέ μου
μα ένα κεράκι αφτούμενο εκράτου κι ήσβησέ μου.
Αργότερα βρήκα αυτή τη μαντινάδα στον Ερωτόκριτο.
Ψάχνοντας στο youtube βρήκα τον Ερωτόκριτο, με τον αείμνηστο Ξυλούρη
Book review, movie criticism
Saturday, October 27, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
ξαναγεννήθηκε η φύση των πραγμάτων
καταπληκτικός στίχος.
'την φύσιν των όντων ετράνωσας'
δεν είναι παρόμοιος;
(από το τροπάριο νομίζω-νομίζω του αγίου γρηγορίου του θεολόγου)
την καλησπέρα μου μπάμπη!
Τα λόγιασα απολόγιασα, τά 'χα να δω απόδα/ στον τόπο αυτό που βρίσκομαι μπλιο δε σαλεύγω πόδα.
Είναι πολλές ερωτευμένες κοπέλες με τέτοια στάση απέναντι στην αντίθεση των γονιών; Θυμάμαι που πρωτοδιάβασα τον Ερωτόκριτο στην Κοζάνη, έφεδρος ανθυπολοχαγός, και το συναίσθημα που ένιωσα ήταν έκπληψη. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως επρόκειτο για τέτοιο αριστούργημα.
Καλή Κυριακή Ελένη μου.
μιά φορά, θα σε πάρω να πάμε ν' ακούσουμε Ερωτόκριτο,
από κάποιον που τον ερμηνεύει θεϊκά !
Να 'σαι καλά quertier libre. Και εγώ τον ερμηνεύω, αλλά όχι θεϊκά. Χθες που μπήκα στα μεράκια με τα videoclips έγραψα σε dvd μια κασέτα, όπου ανάμεσα στα άλλα είχε τα γενέθλια του γιου μου που έπαιζα λύρα, για να ανεβάσω σε post το σχετικό τμήμα, αλλά σκέφτηκα να γράψω άλλο κομμάτι με την ψηφιακή μου κάμερα τώρα. Θα το κάνω κάποια στιγμή. Δώσε παραγγελιά.
Είχαμε τον Ερωτοκριτο προχθές στην τάξη. Τους έδειξα, λοιπόν, αυτό το βιντεάκι που το είχα βρει κι εγώ στο u-tube. Σύμπτωση, λες, ή κάποιος διάβολος; Θα ψάξω κι εγώ στις αποδοχές μου. Ίσως έχουν κάποια σχέση κι αυτές με το 666.
Λευτέρη ψάξε!!! Μια συναδέλφισσα μου είπε ότι παίρνει κι αυτή 666 ευρώ. Ελπίζω να κάνεις λάθος και να παίρνεις περισσότερα
το πιστεύεις;
χτες που σου έγραψα "κάποτε θα σε πάρω ν' ακούσουμε τον θεϊκό ρώκριτο",
ποιός να το λεγε,
πως θα τον ακούγαμε ΣΗΜΕΡΑ!
(και θα τον παίζαμε κι όλας!)
Ποιος το 'λεγε ότι θα έπαιζα με το Νίκο τον Καραβύρη, το πρώτο λαούτο της Ελλάδας, χωριανό μου, και ότι θα με τράβαγες βίντεο. Θέλω οπωσδήποτε να αναρτήσω αυτό το βίντεο. Δεν ξέρω τι θα κάνεις, ψάξε πως θα το κατεβάσεις στο κομπιούτερ σου, να μου το γράψεις σε cd (ελπίζω να έχεις αντιγραφικό) ή σε φλασάκι να μου το δώσεις να το αναρτήσω. Έκανα ένα υπέροχο ύπνο χθες μετά την καλή παρέα σας, τα σουβλάκια και τις μπύρες.
Και θα τον ερμηνεύσει κανείς πιο "θεϊκά" από τον Ξυλούρη; (Δεν τον ακούω τώρα, δεν τα επιτρέπει αυτά το pc μου, τον θυμάμαι όμως από μικρή). Τι γλυκιά φωνή είχε αυτός ο άνθρωπος, βρε παιδί μου, βαθιά γλύκα, όχι σορόπια - αντρική γλύκα, σαν να ανέβλυζε γλύκα το στέρνο του. Δεν μπορώ να αποφύγω το κοινότοπο: πώς να μη "φύγει" τόσο γρήγορα, αντέχεται αυτός ο κόσμος όταν έχεις τέτοια γλύκα;
Μαρία, μη νομίζεις, εσείς μάθατε τον Ξυλούρη και τον Γαργανουράκη, ξέρεις όμως πόσο αξιόλογοι λυράρηδες υπάρχουν που δεν τους ξέρουν παρά μόνο οι κρητικοί; Από τα πιο καταπληκτικά κομμάτια ερωτόκριτου που έχω ακούσει είναι "Ο θρήνος της Αρετούσας", σε άλλη μελωδία που τραγουδάει γυναίκα. Αν το βρω θα το αναρτήσω. Καλό σου βράδυ.
Post a Comment