Οι ρίζες της σύμπτωσης

Οι συμπτώσεις τώρα τελευταία αρχίζουν να παίζουν ένα περίεργο ρόλο στη ζωή μου. Είναι σαν να με κοροϊδεύει κάποιος εκεί ψηλά για το βιβλίο μου Η Αναγκαιότητα του μύθου. Οι πιο συνταρακτικές βέβαια συνέβησαν την ημέρα εκείνη που έγραψα ένα αυτοβιογραφικό κείμενο, και μάλιστα σε σχέση με το κείμενο, πριν τρεις μήνες περίπου, που τελικά του έδωσα τον τίτλο ενός βιβλίου του Άρθουρ Καίσλερ, Οι ρίζες της σύμπτωσης, που το είχα χρησιμοποιήσει στη βιβλιογραφία του πρώτου μου βιβλίου Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα.
Σήμερα μου συνέβησαν πάλι κάτι φοβερές συμπτώσεις.
Δεν ξέρω πώς μου ήλθε, πριν πάω για τη δουλειά, να βάλω να ακούσω το τρίτο κονσέρτο για πιάνο του Μπέλλα Μπάρτοκ. Στη δουλειά, κατά τις 12.30, το Τρίτο Πρόγραμμα βάζει το ίδιο κονσέρτο. Ήμουν στο κολυμβητήριο όταν με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Γιάννης ο Πούλος για να μου πει ότι θα μου δώσει δυο προσκλήσεις για την αποψινή συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας στο Μέγαρο. Κοιτάζω το πρόγραμμα και τι έπαιζε; Το τρίτο κονσέρτο του Μπέλλα Μπάρτοκ, από τα πιο αγαπημένα μου. Ψάχνω για παρέα, και σε ποιον καταλήγω τελικά, ενώ δεν είχα καν τα τηλέφωνά του, μόνο το e-mail του; Σε ένα πρόσφατο πολύ καλό φίλο, τον Κωνσταντίνο τον Μπούρα. Την παραμονή που έγραφα το παραπάνω αυτοβιογραφικό κείμενο συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, μαζί με τη φίλη μας τη Λαμπρίνα, και, ανάμεσα στα άλλα, μας μίλησε και για τη σημασία των συμπτώσεων (που δεν είναι, υποστηρίζει, συμπτώσεις) στη ζωή μας.
Η συναυλία ήταν πολύ ωραία. Το κομμάτι του έργου που μου αρέσει περισσότερο είναι το τρίτο μέρος. Ακούστε το.

Συμπληρώνω, μετά από δυο μέρες, Κυριακή 12 Οκτωβρίου. Τι άκουσα σήμερα στο Τρίτο Πρόγραμμα, στις 11.00; Ωριαίο αφιέρωμα στον Bella Bartok.