Περιβάλλον, Διατροφή και Ποιότητα Ζωής

Άλλο ένα βιβλίο μου. Ολόκληρο στην ιστοσελίδα μου, κατηγορία "Βιβλία", αριθ. 3.

Πρόλογος
Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο αναρωτιόμουν: υπάρχει άραγε ανάγκη για ένα ακόμη οικολογικό βιβλίο;
Απάντησα καταφατικά στο ερώτημα. Και αυτό για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όσα οικολογικά βιβλία και να εκδοθούν στην Ελλάδα, πάλι δεν είναι αρκετά. Είναι η μοναδική περίπτωση που σαν οικολόγος δέχομαι την ύπαρξη μιας υπερπροσφοράς που θα δημιουργήσει μια ανάλογη ζήτηση. Και αυτό γιατί οι οικολογικές ευαισθησίες του Έλληνα βρίσκονται πολύ χαμηλά, και δεν βλάπτει να τις διεγείρουμε όπως μπορούμε.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο από μη ειδικό. Το επάγγελμα μου, του φιλόλογου, βρίσκεται πιο μακριά από την οικολογία σαν επιστήμη από ό, τι του χημικού ή του βιολόγου. Σαν μη ειδικός λοιπόν, μπορώ να βρίσκομαι πιο κοντά στον αναγνώστη που δεν είναι εξοικειωμένος με την οικολογία και τους όρους της και να τον διευκολύνω. Και αν σε κάποια σημεία επεκτεινόμαστε περισσότερο, το κάνουμε με την ελπίδα ότι θα είναι χρήσιμο για κάποιους που θα έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον, χωρίς να κουράσουμε τον μέσο αναγνώστη. Γι' αυτό άλλωστε ένα τμήμα αυτού του βιβλίου, όχι άμεσου ενδιαφέροντος, μπήκε σε παράρτημα.
Να προσθέσουμε ακόμη ότι το βιβλίο αυτό γράφηκε με το μεράκι του στρατευμένου στον οικολογικό χώρο. Σ' αυτό το μεράκι πιστεύω ότι οφείλονται οι όποιες αρετές που μπορεί να έχει, και χωρίς αυτό το μεράκι, ή αν θέλετε το αίσθημα του χρέους να συμβάλλουμε κι εμείς στην εξάπλωση της οικολογικής ιδέας, δεν θα είχε γραφεί.
Θα ήθελα να αναφέρω ακόμη ότι ο εκλαϊκευτικός χαρακτήρας αυτού του βιβλίου δεν μου επέτρεψε να το φορτώσω με βιβλιογραφικές αναφορές. Έτσι ζητώ συγνώμη από τους συγγραφείς των άρθρων, περιοδικών ή εντύπων, των οποίων χρησιμοποίησα τα στοιχεία χωρίς να αναφερθώ στο όνομα τους. Σχεδόν δεν έμεινε άρθρο σχετικό με την οικολογία που να μην αξιοποιήθηκε σ' αυτό το βιβλίο, από τα «Χημικά Χρονικά» και τα «Πρακτικά των Συνεδρίων της Ένωσης Ελλήνων Χημικών», την «Νέα Οικολογία», το «Περισκόπιο της Επιστήμης», την «Οικολογική Εφημερίδα» και τις «Βιοκαλλιέργειες», απ' όπου προέρχονται και οι περισσότεροι πίνακες που παρατίθενται σ' αυτό το βιβλίο. Να αναφέρω ακόμη την σωρεία εντύπων της ΕΠΟΙΖΩ, τα οποία όμως ούτως ή άλλως, σύμφωνα με την τακτική της, είναι ανυπόγραφα. Όσο για την βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου, παρατίθεται με την ελπίδα ότι ο αναγνώστης θα θελήσει να διαβάσει και άλλα σχετικά βιβλία, ώστε να κρατηθεί ζωντανό το ενδιαφέρον του για την οικολογία.