Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, μετά την ταινία
του ιρανού Babak Payavi «One more day», νοιώθω αμηχανία μπροστά στην πλοκή και αισθάνομαι την
ανάγκη να ψάξω στο διαδίκτυο. Εκεί διάβασα
ότι οι τέσσερις γυναίκες των οποίων παρακολουθούμε την ιστορία στην
πραγματικότητα είναι μία.
Τέσσερις γυναίκες σε τρεις ιστορίες και ένα
κοριτσάκι σε μια τέταρτη. Η μια γυναίκα είναι μπαλαντέρ γιατί εμφανίζεται στις
δύο. Κατάλαβα ότι το κοριτσάκι ήταν η Adel Haenel από το πιστόλι που βρέθηκε στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου τους,
και που της το είχε δώσει ο πατέρας της όταν ήταν κοριτσάκι. Καθώς είναι
υπόδικη, ο άνδρας της την αναγκάζει να φύγουν για την πατρίδα του τη Γεωργία.
Όμως περνώντας από τη Ρουμανία, καθώς είναι ετοιμόγεννη, γεννάει. Παρατάει το
μωρό στον άντρα της και το σκάει κρυφά.
Μια πρώτη σύγχυση: το μωρό αυτό είναι μήπως η
δεκατριάχρονη που δηλώνει δεκαοχτάχρονη και μετά δεκαεξάχρονη, και που το σκάει
συνέχεια από το σπίτι, όπου μένει μόνο με τον πατέρα της; Το σκέφτηκα, αλλά ο
άντρας της Adel με τον πατέρα του κοριτσιού
δεν θυμόμουνα να μοιάζουν. Εξάλλου δεν κολλάει καθόλου με τη μια γυναίκα σε
τέσσερις φάσεις της ζωής της. Έτσι τη δεκατριάχρονη αυτή πρέπει να τη
θεωρήσουμε ως την Adel στη
δεύτερη ηλικιακή της φάση. Στην τρίτη ηλικιακή της φάση, σαν Adel Exarhopoulos, είναι ένα μικρό πουτανάκι, που δεν μοιάζει καθόλου με
την Adel όπως τη βλέπουμε όχι και πολλά χρόνια αργότερα, να έχει
σπουδάσει δασκάλα με τα λεφτά που έκλεψε με τη γυναίκα-μπαλαντέρ και να έχει
έναν καλό σύντροφο με τον οποίο προσπαθεί να κάνει παιδί.
Μπερδευτήκατε, αλλά δεν έχει σημασία. Η
ταινία είναι πολύ καλή, δείτε τη σαν τέσσερις ξεχωριστές ιστορίες για να την
απολαύσετε καλύτερα.
Posts
No comments:
Post a Comment