Eran Kolirin, Ας ξημερώσει ειρήνη (Let it be morning, 2021)

Eran Kolirin, Ας ξημερώσει ειρήνη (Let it be morning, 2021)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Μετά από τον «Χαρταετό» της Randa Chahal Sabag είδαμε τον Σάμι, έναν παλαιστίνιο που κατοικεί στο Ισραήλ να πετάει χαρταετό. Για το γιο του, έχουν πάει μια βόλτα, μαζί με τη γυναίκα του, στην εξοχή.

  Είναι Ισραηλινός πολίτης, ανώτατο στέλεχος μιας εταιρείας πληροφορικής, ο επιτυχημένος του χωριού, γυρνάει στο χωριό του για το γάμο του αδελφού του. Όμως στην επιστροφή τον περιμένει μια έκπληξη: το χωριό έχει μπλοκαριστεί από τον ισραηλινό στρατό.

  Γιατί;

  Διότι έχει δεχθεί λαθρομετανάστες από τη δυτική όχθη, την ελεύθερη Παλαιστίνη δηλαδή, που εργάζονται στο χωριό. Οι ισραηλινοί θέλουν να τους τους παραδώσουν. Αυτοί βέβαια δεν έχουν διάθεση. Αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις. Ο ισραηλινοί ασκούν μέτρα πίεσης. Κόβουν το νερό, τον σταθμό αναμετάδοσης κινητής τηλεφωνίας, τον εφοδιασμό του…

  Πρόσφατα έκανα μια κοινοποίηση στο facebook μιας ανάρτησης στο τικτόκ: αν θέλεις να καταλάβεις ποιος πραγματικά είναι ο άλλος, τσακώσου μαζί του. Θυμήθηκα ακόμη το «Κεκλεισμένων των θυρών» του Σάρτρ από όπου και η ατάκα «Η κόλαση είναι οι άλλοι». Πρέπει να το ξαναδιαβάσω, όπως ξαναδιάβασα πρόσφατα και την «Ευσεβή πόρνη».

  Σε κατάσταση κρίσης βγάζουν οι άνθρωποι τον πραγματικό τους εαυτό. Και εδώ το χωριό περνάει μια κρίση.

  Όμως ταυτόχρονα οδηγούνται και σε μια ενδοσκόπηση, σε μια κρίση συνείδησης. Ο Σάμι είναι μια τέτοια περίπτωση. Έχει γκόμενα, μια ισραηλινή. Η γυναίκα του το έχει καταλάβει. Φυσικά δεν έχει σκοπό να διαλύσει την οικογένειά του (έχει ένα μικρό γιο). Το ίδιο και η γυναίκα του, του λέει μετά τη δική του ομολογία, ότι δεν του έκανε σκηνή όταν το έμαθε γιατί δεν ήθελε να διαλυθεί η οικογένειά της.

  Η ταινία δεν έχει να κάνει τόσο με τη ζωή των παλαιστινίων που είναι ισραηλινοί πολίτες (έναν τέτοιο είδαμε στο «Τρομοκρατικό κτύπημα» της Γιασμίνα Χαντρά, με έναν παλαιστίνιο επιτυχημένο γιατρό σαν κεντρικό χαρακτήρα), που ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν προβλήματα από ένα «στρατό κατοχής», όσο με τις ανθρώπινες συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης. Η αλληλεγγύη αλλά και η ιδιοτέλεια βγαίνουν στην επιφάνεια, δηλαδή τα πιο καλά αλλά και τα πιο κακά στοιχεία του χαρακτήρα.

  Μπορεί να είναι αποτελεσματική η αντίσταση; Ή καλύτερα, μπορεί τελικά να υπάρξει αντίσταση;

  Ο Σάμι είναι κατά κάποιο τρόπο η περσόνα του παλαιστίνιου Sayed Kashua που γράφει στα εβραϊκά το ομώνυμο μυθιστόρημα, το οποίο μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο ισραηλινός Eran Kolirin. Είσαι καλός άνθρωπος, έτσι τον χαρακτηρίζει ο χοντρούλης ταξιτζής, λέγοντάς του ότι το χωριό τους τον θεωρεί ξιπασμένο και αλαζόνα μετά την επαγγελματική επιτυχία του.

  Τον ίδιο τον παράτησε η γυναίκα του, και κάνει τα αδύνατα δυνατά να την ξανακερδίσει.

  Γιατί τον παράτησε;

  Γιατί της έδωσε ένα χαστούκι (Να το βλέπουν μερικές μερικές, που ίσως διαβάσουν αυτές τις γραμμές).

  Τώρα της ζητάει συγνώμη, λέγοντάς της ότι τη συγχωρεί και αυτός για τους έρωτες που έκανε στη συνέχεια.

  Ο χοντρούλης αυτός θα αποτελέσει τον καταλύτη της δράσης που θα οδηγήσει…

  Α, όλα κι όλα, μην θέλετε να σας κάνω σπόιλερ.

  Πολύ καλή ταινία, με καλές ερμηνείες. Η ερμηνεία του χοντρούλη μου άρεσε περισσότερο, καθώς και της γυναίκας του Σάμι.