Γιάννη Καλογερόπουλου, Η ζωγραφιά του Θεού (2022)
Από σήμερα στους κινηματογράφους
Γιατί γράφουν όλοι ότι η ταινία είναι και κωμωδία; Εγώ δεν είδα τίποτα το κωμικό στην ταινία, εκτός αν η ΑΜΕΑ αδελφή του φαίνεται κωμική μέσα στην αναπηρία της, στον τρόπο που μιλάει.
Συγκινητική ταινία, που μου θύμισε τον «Άνθρωπο της βροχής» και το «Shower» (1999), με μόνη τη διαφορά ότι η αγάπη για την ανάπηρη αδελφή του υπήρχε πάντα. Γι’ αυτό ξενιτεύτηκε, για να δουλέψει και να στέλνει χρήματα στη μητέρα του, για να μπορεί να φροντίζει την αδελφή του. Όταν όμως η μητέρα του πέθανε έπρεπε να γυρίσει πίσω.
Όχι, δεν σκοπεύει να τη βάλει σε ίδρυμα, θα τη φροντίζει ο ίδιος. Η φίλη του όμως έχει αντιρρήσεις. Ή αυτή ή εγώ.
Ο έρωτας με την λογοθεραπεύτριά της, που είναι ταυτόχρονα και ψυχολόγος και τη στηρίζει ψυχολογικά, θα δώσει λύση στο πρόβλημα.
Η αδελφή του δεν είναι Steven Hawking, όμως είναι εξαιρετικό μυαλό. Έχει κάνει διδακτορικό (ή μεταπτυχιακό, δεν θυμάμαι) για τη θεραπεία της φαλάκρας.
Που όμως το φάρμακό της το έχει βρει εδώ και χρόνια ο Σωτήρης. Φίλος από το Piccolino a café, στο Μεταξουργείο: είναι η κρομμύδα.
Συγκινητική ταινία, που δείχνει το μέγεθος της αδελφικής αγάπης.
Η κωμωδία δεν έχει θέση εδώ.
No comments:
Post a Comment