Howard Hawks, Η γυναίκα με τη λεοπάρδαλη (Bringing up baby, 1938)

Howard Hawks, Η γυναίκα με τη λεοπάρδαλη (Bringing up baby, 1938)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους

  Είχα πει ότι τώρα το καλοκαίρι δεν θα ασχοληθώ με ταινίες, ούτε καν με τις πρώτης προβολής και τις επανεκδώσεις, αλλά μόνο με τις γλώσσες, τώρα που με έχει πιάσει πάλι η …. Όχι δεν την ξέχασα τη λέξη, στο τεστ μνήμης που έκανα σε ένα κέντρο που εξετάζουν δωρεάν για Alzheimer τα πήγα μια χαρά, απλά σέβομαι τη σεμνοτυφία του facebook. Τώρα τελειώνω τα ουκρανικά, είπαμε, σε επίπεδο μεθόδου άνευ διδασκάλου, να δω πως είναι η γλώσσα. Εξάλλου πάρα πολλές λέξεις ή τις μαντεύω κατευθείαν από τα ρώσικα ή επιστρατεύω τη μνημοτεχνική (την ομοιότητά τους) για να τις θυμάμαι. Γραμματική και συντακτικό είναι σχεδόν πανομοιότητα.

  Χθες το μεσημέρι κάθισα να διαβάσω ένα κεφάλαιο. Όμως αφενός έκανε ζέστη στο δωμάτιο που έχω τον υπολογιστή, αφετέρου με έτρωγε η περιέργεια για τον Howard Hawks. Ήξερα ότι γύρισε πολύ ωραίες κωμωδίες. Όταν πήγα λοιπόν στην κρεβατοκάμαρα που κοιμάμαι τα μεσημέρια γιατί έχει βορεινό παράθυρο, και είδα ότι κάνει δροσιά, αποφάσισα να δω την ταινία που παίζεται σε επανέκδοση.

  Και δεν το μετάνιωσα καθόλου μα καθόλου. Γέλασα με την ψυχή μου (είπαμε, το «αλλιώς» μου στη Σχολή Αξιωματικών του ΚΕΕΜ ήταν «ο γελαδερός», και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές σκέφτομαι ότι ίσως από το «αλλιώς» να προέρχεται το alias. Λέω τώρα, σαν έλληνας δεν μπορούσα να μην το πω).

  Σκρούμπολ κωμωδία, έμαθα γι’ αυτήν στο Σχολείο του Σινεμά από τον Γιάννη τον Καραμπίτσο, όταν προβλήθηκε η ταινία «It happened one night» (1934) του Frank Capra. Έχουμε και εδώ την, όχι κακομαθημένη αλλά περίεργη, κοπέλα, που ερωτεύεται τον άντρα, που άθελά της όμως τον βάζει σε ένα σωρό μπελάδες.

  Το έγραψα και πιο πάνω, γέλασα τόσο πολύ, που τελικά αποφάσισα να αλλάξω σχέδια και να βλέπω πότε πότε και καμιά ταινία, μια καλή κωμωδία, ταινία γνωστού σκηνοθέτη (Τον Γκοντάρ δεν μπορώ να τον αγνοήσω), ή έστω ταινία με υψηλή βαθμολογία στο IMDb.

  Πάρα πολλές κωμικές σκηνές έχουν να κάνουν με την εξημερωμένη λεοπάρδαλη. Δεν ξέρω η Κάθριν Χέμπορν (εκπληκτική η ερμηνεία της) και ο Κάρι Γκραντ, εγώ πάντως θα φοβόμουνα αν ήμουν στη θέση τους (τελικά διαβάζω στη βικιπαίδεια ότι ο Κάρι Γκραντ τη φοβόταν).

  Το διάβασα πριν λίγο στο σύνδεσμο της βικιπαίδειας: What sets the screwball comedy apart from the generic romantic comedy is that "screwball comedy puts the emphasis on a funny spoofing of love, while the more traditional romantic comedy ultimately accents love.

  Γιατί το γράφω αυτό;

  Για να δικαιολογήσω το σπόιλερ που θα κάνω.

  Δεν μας δίνεται πειστικά το ότι και ο Κάρι Γκραντ την ερωτεύεται. Όσο για το τι πρόκειται να συμβεί στη σχέση τους όταν η Κάθριν Χέπμπορν, στο τελευταίο πλάνο, του διαλύει τον δεινόσαυρο που πάλευε τέσσερα χρόνια να τον συναρμολογήσει, τον Χωκς δεν τον ενδιαφέρει. (Η πλοκή περιστρέφεται στο τελευταίο οστό που βρήκε για να ολοκληρώσει τη συναρμολόγηση, καθώς βέβαια και για να πετύχει τη χρηματοδότηση από την πλούσια θεία της Χέπμπορν). Για αυτόν δεν έχει προτεραιότητα η κρίση του έρωτα που θα επακολουθήσει (εκτός πλαισίου της ιστορίας βέβαια) αλλά η κωμική σκηνή, που όλοι την περιμένουμε και που είμαστε σίγουροι γι’ αυτήν, ότι η Κάθριν Χέμπορν, προσπαθώντας να φτάσει τον αγαπημένο της που βρίσκεται σκαρφαλωμένος πάνω του, θα τον διαλύσει.

  Αν είστε στην Αθήνα, προλαβαίνετε να τη δείτε, σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.