Οι δυο πρώτες ιστοσελίδες μου

Εντελώς πρωτόγονες και οι δυο

 Η πρώτη 

https://criticos.tripod.com/ 

Η δεύτερη

http://users.sch.gr//hdermi/

Aleksandr Dovzhenko, Zvenygora (Звенигора, 1928)

Aleksandr Dovzhenko, Zvenygora (Звенигора, 1928)

 

  Στο Στούντιο: Κυρ. : 12.00, Τετ. 14.30

 

  Το «Ζβενιγκόρα» είναι το πρώτο μέρος της «Ουκρανικής τριλογίας» του Ντοβτζένκο.

  Ο παππούς διηγείται στον εγγονό του την ιστορία ενός θησαυρού που βρίσκεται κρυμμένος σε ένα βουνό. Θα τον βρουν; Τον ψάχνουν και οι εχθροί.

  Η ταινία δεν μου άρεσε, σε αντίθεση με τις άλλες δύο.

  Στη βικιπαίδεια διαβάζω: Одеська кінфабрика ВУФКУ) recalls: ″We were discussing the screenplay for Zvenigora … Almost everyone was against the script … Dovzhenko said ″I’ll take and make …″.

  Και άλλοι λοιπόν είχαν αντιρρήσεις για το σενάριο.

  Παρόλα αυτά η ταινία συζητήθηκε πολύ όταν προβλήθηκε.

  Στην ταινία δεν βρήκα τίποτα από αυτά που διαβάζω στο content της βικιπαίδειας. Αν πράγματι βγαίνουν τέτοια συμπεράσματα, μου φαίνεται ότι είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά. Αντίθετα τη βρήκα ολότελα ασαφή, γεμάτη επεισόδια για τα οποία, το μόνο που καταλάβαινα, ήταν πως τα συνέδεε το κυνήγι του θησαυρού.

  Τίποτα δεν μου άρεσε στην ταινία;

  Βρήκα ενδιαφέρουσα μια δραματοποίηση, με στυλιζαρισμένες σκηνές σαν σε comic, κομματιού της ιστορίας του θησαυρού. Αλλά πιο ενδιαφέρον βρήκα ένα επεισόδιο, διπλά σατιρικό.

  Ένας εθνικιστής θα βγάλει λόγο σε ένα θέατρο στο Παρίσι. Είναι κατά των μπολσεβίκων. Έχει δηλώσει ότι στο τέλος θα αυτοκτονήσει.

  Τελειώνει το λόγο του. Βγάζει το πιστόλι του και το βάζει στον κρόταφό του. Οι θεατές από κάτω τον ενθαρρύνουν να πυροβολήσει. Αυτός διστάζει.

  -Α, κάτι ξέχασα να πω ακόμη.

  Και συνεχίζει.

  Οι θεατές συνεχίζουν τις παροτρύνσεις τους.

  Στο τέλος τον απομακρύνει ένας αστυνομικός από τη σκηνή.

  Σε ταινία το είδα ή σε ντοκιμαντέρ;

  Μάλλον σε κωμωδία.

  Βρίσκεται στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος μιας πολυκατοικίας, σε κάποιον από τους τελευταίους ορόφους. Απειλεί ότι θα πέσει. Από κάτω έχει μαζευτεί ένα πλήθος και τον ενθαρρύνει να πέσει. 

Ας το γράψω και αυτό. Τα ονόματα που τελειώνουν σε -ένκο (Γιεφτουσένκο) είναι ουκρανικά.

 

Sun Yu, Madman’s rhapsody, στο Symphony of Lianhua (1937)

Sun Yu, Madman’s rhapsody, στο Symphony of Lianhua (1937)

 

  Η «Συμφωνία του Lianhua» (κινηματογραφική εταιρεία παραγωγής), γυρισμένη το 1937, είναι ένα συλλογικό έργο, οκτώ σκηνοθετών, οι οποίοι συμμετέχουν με ένα μικρό φιλμ ο καθένας του. Το μικρότερο είναι η «Ραψωδία του τρελού», μόλις 4,5 λεπτών, του Sun Yu.

  Γιατί τρελάθηκε;

  Είναι στο χωράφι με το γιο του και την κόρη του. Ώρα να γευματίσουν. Ξαφνικά καταφτάνει ένα γιαπωνέζικο αεροπλάνο. -Τρέξτε γρήγορα σπίτι, τους λέει.

  Δεν προλαβαίνουν. -Μπαμπά, αντίο για πάντα, του λέει η κόρη του, πληγωμένη θανάσιμα. -Μπαμπά, θα τους πολεμήσουμε, του λέει ο γιος του πριν ξεψυχήσει.

  -Πολεμήστε τους, πολεμήστε τους, φωνάζει μέσα από το κελί του, βλέποντας σε παραίσθηση ότι είναι στρατιωτικός και παροτρύνει τους άντρες του στη μάχη.  

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Η ζωή του Wu Xun».

 

Aleksandr Dovzhenko, Άρσεναλ: Το οπλοστάσιο (Арсенал, 1928)

Aleksandr Dovzhenko, Άρσεναλ: Το οπλοστάσιο (Арсенал, 1928)

Στο Στούντιο: Πέμ. : 14.30, Κυρ. 13.45, Τρ. 15.00 

 

  Το «Οπλοστάσιο» είναι το δεύτερο μέρος της «Ουκρανικής τριλογίας», που προβάλλεται αυτή τη βδομάδα, κάποιες μέρες. Το τρίτο μέρος, τη «Γη», την είδαμε πριν πέντε χρόνια.

  Η ταινία αναφέρεται σε ένα επεισόδιο από τον εμφύλιο που ακολούθησε μετά την οκτωβριανή επανάσταση. Οι εργάτες του οπλοστάσιου ξεσηκώνονται για να βοηθήσουν τους μπολσεβίκους που πολιορκούν το κοινοβούλιο.

  Το ερώτημα των εργατών: με ποιους θα είναι;

  Μια ανεξάρτητη Ουκρανία θα είναι στα χέρια των αστών. Μια Ουκρανία δεμένη με τη Σοβιετική Ένωση θα είναι στα χέρια των εργατών και των αγροτών.

  Έχω ξανακάνει την παρομοίωση, η ταινία έχει τη δομή του θεάτρου Νο, το jo-ha-kyu. Αργά, γρήγορα, πολύ γρήγορα.

  Στην αρχή βλέπουμε τη θλίψη από την απώλεια αγαπητών προσώπων και τη βαρβαρότητα των αερίων, που ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Στη συνέχεια έχουμε τους στρατιώτες που επιστρέφουν από το μέτωπο. Επεισοδιακή επιστροφή, τα φρένα του τραίνου είναι χαλασμένα. Τέλος, σε ένα κρεσέντο, έχουμε την πολιορκία του κοινοβούλιου και τους εξεγερμένους εργάτες του οπλοστάσιου.

  Ο Ντοβτζένκο κατανόησε καλύτερα τη λειτουργία του βωβού κινηματογράφου. Οι μεσότιτλοι καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο μέσα στην ταινία.

  Η μουσική επίσης του Igor Belza είναι εντυπωσιακή.

  Θα σας συνιστούσα να δείτε την ταινία, είναι από τις κλασικές του βωβού κινηματογράφου.