Abolhassan Davoodi, Pickpockets don’t go to heaven (1992)

 

Abolhassan Davoodi,  Pickpockets don’t go to heaven (1992)

 

  Τον Abolhassan Davoodi τον βλέπουμε πακέτο, γι’ αυτό θα παραθέτω την πλοκή και ταινιών του τις οποίες δεν έχω δει.

  Και πρώτα πρώτα για την πρώτη του ταινία, «Ερωτικό ταξίδι» (1988).

  Maryam Mostofi and his husband, who is a professor of law, live a peaceful life together. The woman, who does not have any child, suffers from a chronic headache, and finds out that she is about to meet a fatal fate.

  H επόμενη ταινία του είναι το «Μαγικό ταξίδι» (1990). Δυστυχώς το IMDb δεν δίνει πλοκή.

  H επόμενη ταινία του Davoodi είναι «Οι πορτοφολάδες δεν πάνε στον ουρανό».

  Σίγουρα εννοεί τον παράδεισο.

  Μήπως ο τίτλος, με τον οποίο καταδικάζεται η κλοπή, είναι παραχώρηση για την θρησκευόμενη κοινωνία του Ιράν, καθώς, σύμφωνα με το ισλάμ, του κλέφτη του κόβουνε το χέρι;

  Η ταινία είναι κωμωδία, να το πούμε από τώρα.

  Ο πορτοφολάς είναι ερωτευμένος. Κλέβει πορτοφόλια θέλοντας να ενισχύσει οικονομικά μια κοπέλα που αγαπά, και που η μητέρα της δεν έχει λεφτά να πληρώσει το νοίκι.

  Μπλέκει με μια τριμελή συμμορία, η οποία τον παρασύρει να ληστέψουν μια τράπεζα. Τη γνώρισε όταν τους έκλεψε το πορτοφόλι που είχαν κλέψει.  

  Τελικά τι θα γίνει;

  Βλέπουμε αρκετά απολαυστικά επεισόδια.

  Στην αρχή βλέπουμε παιδιά να είναι μέσα σε χαρτόκουτα. Μετακινούνται συνεχώς. Ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας που ήλθε να εισπράξει νοίκια, αλλά τι να εισπράξει παρά των μη εχόντων, τα βλέπει με έκπληξη.

  Βλέπουμε και το φαινόμενο του σωσία, ή αλλιώς το σύνδρομο fregoli, τίτλος βιβλίου του φίλου μου του Πρατικάκη.

  Μόνο που δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Σηκώνοντας την εφημερίδα για να δει το πρόσωπο του ανθρώπου που τη διαβάζει και που τον παρακολουθεί, βλέπει με έκπληξη ότι είναι ίδιος με αυτόν, σαν δίδυμος αδελφός του.

  Είναι η συνείδησή του, με την οποία συνομιλεί παραισθητικά αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της πλοκής. Προσπαθεί να τον αποτρέψει από τα σχέδιά του.

  Στο τέλος βλέπουμε τη ληστεία, κατά την οποία σκοτώνεται.

  Μα είναι δυνατόν, σε κωμωδία να έχουμε unhappy end;

  Ήταν μια φαντασίωση, την οποία όμως μας τη φύλαγε σαν εφέ έκπληξης ο σκηνοθέτης. Πιο πριν τον είχαμε δει να έχει άλλες φαντασιώσεις, όπως π.χ. τον γάμο του με την κοπέλα αυτή.

  Ένας από τη συμμορία την απαγάγει μαζί με τη μητέρα της, ξεγελώντας τις. Θέλουν να τις κρατήσουν σαν ομήρους, μην τους κάνει καμιά κασκαρίκα ο πορτοφολάς.

  Θα του ξεφύγουν.

  Και θα δούμε την μαμά να οδηγεί την τρίκυκλη μηχανή της συμμορίας, σαν αυτή που είχε ο φίλος μου ο Αντώνης ο Πατέλης, με την κόρη της στο καλάθι. Τρέχουν να προλάβουν.

  Και θα προλάβουν.

  Ο πορτοφολάς πάει να τους ξεφύγει, δεν θέλει να συμμετάσχει στη ληστεία, αυτοί τον απειλούν με τα όπλα, όμως η αστυνομία καταφτάνει πάνω στην ώρα.

  Απολαυστική ταινία, το 5 που έχει στο IMDb την αδικεί ολοφάνερα. Έβαλα 7.

 

Dziga Vertov (Дзига Вертов), Εμπρός, σοβιέτ (шагай, совет, 1926)

 

Dziga Vertov (Дзига Вертов), Εμπρός, σοβιέτ (шагай, совет, 1926)

 

  Θα προβληθεί αύριο Τρίτη στις 17.00 στο Στούντιο, για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν

  Να παραθέσω πρώτα το ενημερωτικό σημείωμα που μου εστάλη.

 “Το «Εμπρός, Σοβιέτ!» ξεκίνησε ως παραγγελία του Σοβιέτ της Μόσχας, με στόχο να

προπαγανδίσει την δουλειά της ανασυγκρότησης των υποδομών της πόλης, οι οποίες υπέστησαν ολοκληρωτική ή μερική καταστροφή, από την Επανάσταση και τον εμφύλιο.

  Αφορμή, ήταν οι επερχόμενες εκλογές για την Εκτελεστική Επιτροπή του Σοβιέτ. Όμως, στα χέρια του «δαιμονικού» Βέρτοφ, άφησε πίσω της οτιδήποτε ξέρουμε ή φανταζόμαστε ως σύμβαση εντός μιας παραγγελίας και πέρασε στην πλευρά του κλασικού!

  Αυτό το εκπληκτικό «πανόραμα» της σοσιαλιστικής οικοδόμησης μέσα από τις στάχτες του εμφυλίου που ακολούθησε την Επανάσταση του Οχτώβρη, αυτό το ανεπανάληπτο «δοκίμιο» για την μετατροπή του ντοκιμαντέρ σε αυτόνομο κινηματογραφικό είδος, με τους δικούς του κώδικες και αναφορές που ξεπερνούν και αφήνουν πίσω τους τις απλές ταινίες επικαίρων”.

  Η ταινία αποτελείται από πλάνα που αναφέρονται σ’ αυτή την ανασυγκρότηση. Οι μεσότιτλοι αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τίτλους των πλάνων αυτών. Έχουμε για παράδειγμα «Το σοβιέτ φροντίζει για την εκπαίδευση των εργατών», «Ενάντια στη σπέκουλα και την εκμετάλλευση», «Φροντίζουμε για τα παιδιά από τη μήτρα της μητέρας», «Σχολεία», «Τεχνική εκπαίδευση», κ.λπ.

  Ο αντικληρικαλισμός του Βερτόφ φαίνεται σε κάποια πλάνα, με τους μεσότιτλους «Πού πάνε τόσο γρήγορα;» (η κάμερα σε αξελερέ), «Στη εκκλησία μήπως;», «Ή σε νυκτερινό σχολείο;».

  Στο ωριαίο περίπου φιλμ που τα πλάνα σπάνια κρατάνε μισό λεπτό, ο Βερτόφ παρουσιάζει σε πάρα πολλούς τομείς τις κατακτήσεις της ΕΣΣΔ, που μόλις πρόσφατα νίκησε τους αντεπαναστάτες.

  Θα μείνω σε ένα μεσότιτλο: «Φροντίδα για τους άστεγους».

  Οι άστεγοι είναι ένα θέμα που με συγκινεί, καθώς είχα φίλο άστεγο που έμενε στο δωμάτιο ενός εγκαταλειμμένου ξενοδοχείου, στο Μεταξουργείο, κοντά στο Piccolino á café. Πέρασε ένα φοβερό πρόβλημα υγείας, αλλά δεν είναι εδώ ο χώρος να το αφηγηθώ.

  Η πολιτεία θα πρέπει να προχωρήσει σε πιο δραστικά μέτρα για την ανακούφιση των πιο εξαθλιωμένων συμπολιτών μας, που δεν είναι άλλοι από τους άστεγους. Δεν είναι πολλοί, δεν θα μειωθεί ιδιαίτερα η πίττα των υπόλοιπων.

 

Ποιητικά μέτρα

 

Ποιητικά μέτρα

 

Το συνειδητοποίησα χθες στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Παναγιώτη Ηλιόπουλου «Ετερόλεκτον» από τη φίλη μου την Αιμιλία.

Εισαγωγικά:

Ο ίαμβος είναι ένα μέτρο που κατακλύζει τον καθημερινό μας λόγο, προφορικό και πεζό.

Ο τροχαίος, παρά το ότι είναι το μέτρο του «Ύμνου στην Ελευθερία», έχω διαπιστώσει ότι χρησιμοποιείται κυρίως σε χιουμοριστικά ποιήματα. Θα παραθέσω μόνο ένα, που απάγγειλε ο ξάδελφός μου ο Γιάννης σε μια σχολική γιορτή στο δημοτικό.  

Ήλθαν τρεις σπανοί απ’ την πόλη

Πέντε τρίχες είχαν όλοι

Ήλθε κι ένας τηνιακός

Πέντε τρίχες μοναχός

-Βρε καλώς τον πολυγένη

Κι από πούθε κατεβαίνεις;

-Απ’ την Πόλη κατεβαίνω

και στη Βενετιά πηγαίνω.

Πάω ν’ αγοράσω χτένια

γιατί με ’φαγαν τα γένια.

  Ακούγοντας την απαγγελία του ποιήματος «Απόψε» που είναι σε αμφίβραχυ μέτρο από την Αιμιλία, συνειδητοποίησα ότι τα τρισύλλαβα μέτρα έχουν μια μουσικότητα που δεν την έχουν τα δισύλλαβα, τουλάχιστον σ’ αυτό το βαθμό.

Δευτέρα 26-2-2024