Christoffer Boe, Reconstruction (Ερωτική αναπαράσταση)

Christoffer Boe, Reconstruction (Ερωτική αναπαράσταση) 2003.

Κέρδισε τη χρυσή κάμερα στις Κάννες, και γι αυτό την έγραψα στο dvd recorder μου (μονίμως από το cine+). Βλέποντάς την είδα ότι ήταν ένα έργο για το οποίο δεν μου έκανε μεγάλη διάθεση να γράψω. Τελικά άλλαξα γνώμη, αποφάσισα να γράψω για να μιλήσω κυρίως για άλλα πράγματα.
-Το κατάλαβες το έργο; Είναι μια ερώτηση που γίνεται συχνά σε φίλους μετά από μια κινηματογραφική προβολή, πράγμα που δεν λέγεται μετά την ανάγνωση ενός βιβλίου, και όχι μόνο γιατί η ανάγνωση είναι μια μοναχική δραστηριότητα. Έχω ανάλογο πρόβλημα όταν βλέπω κανένα αστυνομικό έργο με το γιο μου στην τηλεόραση. Δεν είμαι εξοικειωμένος με το είδος, και πολλές φορές τον ρωτάω για να μου εξηγήσει πράγματα και του γίνομαι φορτικός.
Πιστεύω ότι το πρόβλημα οφείλεται κυρίως στο μοντάζ. Αυτοί που κάνουν το μοντάζ ξέρουν την ιστορία, και θεωρούν περίπου αυτονόητο ότι όπως την παρακολουθούν αυτοί τεμαχίζοντάς την και συναρμολογώντας τη, μια και την ξέρουν, το ίδιο μπορεί να την παρακολουθήσει και ο θεατής, πράγμα που δεν είναι έτσι. Τα κενά από την αλλαγή πλάνων δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα, όπου η αλλαγή επεισοδίων συνήθως καλύπτεται με περίληψη.
Δεν κατάλαβα πολλά πράγματα από την ταινία, ή, για να είμαι πιο ακριβής, αυτά που νομίζω ότι κατάλαβα δεν είμαι σίγουρος ότι τα κατάλαβα καλά. Πρόκειται άραγε για μια προσωπική ιστορία του συγγραφέα που την ανασυνθέτει, με τις δικές του εκδοχές και το δικό του τέλος, σε μια αφήγηση που την παρακολουθούμε με εμβόλιμες σκηνές στη δική του ιστορία; Είναι η δική του ιστορία που την έχει ανασυνθέσει δίνοντας το τέλος που ήθελε εκείνος;
Μάλλον πρέπει να τα ξεχάσω όλα αυτά, δεν έχει νόημα να λύνω γρίφους, υπάρχουν ωραία ερωτικά επεισόδια που είναι κατανοητά στην αυτονομία τους, και απλώς θολώνονται όταν προσπαθήσεις να τα «ανασυνθέσεις» με ένα πιο λογικό ειρμό από αυτόν που κάνει ο σκηνοθέτης.
Πάντως ένα «δίδαγμα» που αποκόμισα από αυτή την ταινία είναι ότι τις ταινίες σινεφίλ δεν πρέπει να τις βλέπεις μετά τα μεσάνυχτα, ξέροντας ότι τα μάτια σου σε λίγο θα αρχίσουν να βαραίνουν. Την ξεκίνησα στο σαλόνι, συνέχισα στην κρεβατοκάμαρα μέχρι που δεν άντεξα και το τελευταίο τρίτο της ταινίας το είδα μετά από δυο μέρες, σήμερα (δηλαδή χθες, αφού ήδη είχα κάνει μιαν ανάρτηση).