Έλενα Βενιζέλου, Στη σκιά του Βενιζέλου

Έλενα Βενιζέλου, Στη σκιά του Βενιζέλου (μετ. Εύη Μελά), Ωκεανίδα 2002, σελ. 106

  Δεν ήθελα, με παρέσυρε ο Αλέξανδρος, ο εκδότης μου, να μπούμε σε ένα βιβλιοπωλείο. Δεν θέλω να αγοράζω πια βιβλία, και φοβόμουν ότι αν έμπαινα μέσα δεν θα τη γλίτωνα. Όσο και να ήξερα ότι δεν θα καταξοδευόμουν (υπήρχαν πάγκοι με βιβλία του ενός και των δύο ευρώ), δεν ήθελα να ξοδέψω ούτε και ελάχιστα.

  Τελικά οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Φεύγοντας από το βιβλιοπωλείο είχα πληρώσει 6 ευρώ, αλλά είχα πάρει 4 βιβλία.

  Δεν το μετάνιωσα. Πήρα μια hard copy ιταλική γραμματική με 1 ευρώ. Πού ξέρεις, λέω, μπορεί να μου έλθει η όρεξη να ασχοληθώ ξανά με τα ιταλικά. Μια γραμματική που έχω δεν ξέρω πού βρίσκεται. Ακόμη πήρα ένα βιβλίο για τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία. Για μόνο του θα πλήρωνα ευχαρίστως 6 ευρώ, και πλήρωσα μόνο 1. Το τρίτο βιβλίο ήταν «Ο Μπαλζάκ και η κινέζα μοδιστρούλα». Κινέζος ο συγγραφέας, είχα δει την ταινία, καταπληκτική. Πού ξέρεις, λέω, κάποια στιγμή μπορεί να το διαβάσω και να δω ξανά την ταινία. Αυτό όμως έκανε 2 ευρώ. Το τέταρτο, κι αυτό 2 ευρώ, ήταν «Στη σκιά του Βενιζέλου», μια μίνι αυτοβιογραφία της γυναίκας του Έλενας.

  Έχω γράψει ότι η βιογραφία, και φυσικά η αυτοβιογραφία, είναι ένα είδος που μου αρέσει. Και σ’ αυτό το βιβλίο, εκτός από την αυτοβιογραφία της Έλενας, υπάρχει και η βιογραφία του εθνάρχη. Επί πλέον, σαν κρητικός, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το αγοράσω, θα ήταν ντροπή μου.

  Δεν το μετάνιωσα. Το βρήκα φοβερά ενδιαφέρον. Με λιτό ύφος η Έλενα αφηγείται κορυφαίες στιγμές από τη ζωή του συζύγου της, με όλη τη συναισθηματική φόρτιση που εμπεριέχει μια αυτοβιογραφία. Η αφήγηση της δεύτερης απόπειρας κατά του Βενιζέλου το 1933 είναι συναρπαστική. Ήξερα πως ο ίδιος είχε γλιτώσει, αλλά δεν ήξερα ότι η ίδια είχε τραυματισθεί σοβαρότατα και ότι ένα άτομο της προσωπικής του φρουράς είχε υποκύψει. Η εικοσάλεπτη καταδίωξη μέχρι να φτάσουν στον Ευαγγελισμό ήταν σωστό θρίλερ.

  «…αυτός που είχε οργανώσει την απόπειρα δεν ήταν άλλος από τον διευθυντή της Γενικής Ασφάλειας» (σελ. 88).

  Ο πρόεδρος σχολίασε: «Φαντασθείτε τη Σκότλαντ Γιαρντ επικεφαλής μιας τέτοιας συνωμοσίας» (σελ. 89).

  Μόνο στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα μπορούν οι μυστικές υπηρεσίες να οργανώνουν δολοφονικές απόπειρες κατά των προέδρων τους, στην Αγγλία, μια πολιτισμένη χώρα, ποτέ.

  Κάποια πράγματα που διάβασα και που αγνοούσα με εξέπληξαν κυριολεκτικά.

  Διαβάζω:

  «Την εποχή εκείνη, ήταν το μόνο σπίτι (η έπαυλη του αδελφού του πατέρα της στην ακτή του Μαρμαρά) που διέθετε ηλεκτρικό ρεύμα, αφού ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ απαγόρευε την εγκατάστασή του. Η γεννήτρια ηλεκτρισμού θύμιζε στον θολωμένο από τον φόβο δολοφονικής απόπειρας νου του μια άλλη λέξη: δυναμίτης (δυναμό λέγαμε το εξάρτημα εκείνο στα ποδήλατά μας που τροφοδοτούσε με ρεύμα το φανάρι μπροστά-σημείωση δική μου). Το τηλέφωνο και τα ξένα βιβλία ήσαν απαγορευμένα. Στα σύνορα κατασχέθηκαν τα δικά μου. Απαγορευόταν επίσης η εξόντωση των αξιοθρήνητων ορδών κίτρινων ψωριασμένων σκυλιών, γιατί μέσα τους μπορεί να έκρυβαν την ψυχή κάποιου προγόνου» (σελ. 22-23).

  Τυχερά τα αδέσποτα!!!