Peter Glenville, The comedians

Peter Glenville, The comedians (1967) 

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Comedians_%281967_film%29

  Ξαναθυμήθηκα το έργο βλέποντας τη θαυμάσια ερμηνεία του σερ Άλεκ Γκίνες στον «Όλιβερ Τουίστ» του David Lean, γιατί με είχε εντυπωσιάσει και σ’ αυτό. Μάλιστα είχα ξεχάσει ότι έπαιζαν τα ιερά τέρατα Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ελίζαμπεθ Τέυλορ, τους οποίους θυμάμαι στην καλύτερη ίσως κινηματογραφική μεταφορά έργων Σαίξπηρ, το «Ημέρωμα της στρίγγλας».

  Το θυμήθηκα και για ένα άλλο λόγο: το είδα στον κινηματογράφο του ΚΕΕΜ (Κέντρο Εκπαιδεύσεως Εφοδιασμού Μεταφορών), μεταξύ Μάρτη και Αυγούστου του 1973, το διάστημα που ήμουν στη σχολή αξιωματικών. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν είχε ανατραπεί ακόμη, και το έργο, βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκριν, αναφερόταν στις φρικαλεότητες (χειρότερες, πρέπει να το ομολογήσουμε), ενός άλλου δικτάτορα, του παπα-Ντοκ της Αϊτής. Το έργο τελειώνει με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον να τίθεται επικεφαλής μιας ομάδας ανταρτών, πάνω στα βουνά, που ονειρεύονται τον άθλο του Κάστρο στην Κούβα. Ο παπα Ντοκ πέθανε το 1971, τον διαδέχτηκε ο γιος του μπέιμπι-Ντοκ, ο οποίος ανατράπηκε με λαϊκό ξεσηκωμό το 1986.

  Κοίτα να δεις ενημέρωση η Βικιπαίδεια, διαβάζοντας το βιογραφικό του μαθαίνω ότι πέθανε μόλις προχθές (4-10-2014) από καρδιακή προσβολή, στα 63 του. Ήταν αρκετά βλάκας και γύρισε στην πατρίδα του μετά από δυο χρόνια αυτοεξορίας, συνελήφθη αμέσως και κατηγορήθηκε για διαφθορά και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλο αυτό το διάστημα έμενε στο σπίτι του σε ένα χαλαρό κατ’ οίκον περιορισμό. Χιλιάδες ταϊτινοί θανατώθηκαν στη διάρκεια της δικτατορίας πατέρα και γιου, και δεκάδες χιλιάδες αυτοεξορίσθηκαν.

  Πώς πέρασε αυτό το έργο από τη λογοκρισία του στρατοπέδου; Μα μέσα στη φωλιά του λύκου τέτοιο έργο; Έκαναν τα στραβά μάτια; Το πήρε χαμπάρι κανένα SS της χούντας; Την πλήρωσε κανείς γι’ αυτό; Δεν νομίζω να το μάθω ποτέ.