Lasse Hallström, A dog’s purpose (Ο καλύτερός μου φίλος, 2017)

Lasse Hallström, A dog’s purpose (Ο καλύτερός μου φίλος, 2017)

  O Lasse Hallström έχει προφανώς μια εμμονή με τα σκυλιά, όπως εγώ με τις γάτες. Πήρε το βραβείο της Ακαδημίας καλύτερου σκηνοθέτη για την ταινία του «My life as a dog» (1985). Αργότερα γυρίζει ταινία την πραγματική ιστορία του Χάτσικο με τίτλο «Hachi: a dog’s tail» (2009) και κλείνει την τριλογία του με τον «Καλύτερό μου φίλο»· εκτός και αν έχει στο νου του να κάνει τετραλογία, και επανέλθει.

  Η πρώτη ατάκα της ταινίας είναι «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;». Και η επόμενη: «Είμαστε εδώ για κάποιο λόγο;». Τα ερωτήματα τα κάνει ο σκύλος.

  Ποιο είναι το νήμα της ζωής ενός αρνιού; Είναι εδώ για κάποιο λόγο; (Θυμήθηκα μια γελοιογραφία, επίκαιρη. Το ένα αρνί ρωτάει το άλλο: «Πιστεύεις στη μετά Πάσχα ζωή;»).

  Ποιο είναι το νόημα της ζωής του ανθρώπου; Είναι εδώ για κάποιο λόγο; Την απάντηση την έδωσα στο μυθιστόρημά μου «Το μυστικό των εξωγήινων».

  Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο σκύλο.

  Στην πραγματικότητα δεν βλέπουμε ένα σκύλο αλλά πέντε. Τι είναι αυτό που τους συνδέει; Η μετενσάρκωση. Πρόκειται για το ίδιο σκυλί που μετενσαρκώνεται σε διάφορες ράτσες, με διάφορα αφεντικά.

  Η πρώτη του ζωή ήταν πολύ σύντομη: τον έπιασε ο μπόγιας. Στη δεύτερη ζωή, σαν σκυλί αγίου Βερνάρδου, ήταν πιο τυχερός: ο Ήθαν, ένα μικρό αγοράκι, ήθελε σώνει και καλά να τον κρατήσουν. Του έδωσαν το όνομα Μπέυλι. Έμεινε μαζί τους μέχρι που ο Ήθαν έγινε έφηβος και τα έφτιαξε με την Britt Robertson. Αλλά κάποια στιγμή χάλασε η σχέση, και ο ίδιος έμεινε με τους παππούδες του Ήθαν. Σε προχωρημένη ηλικία αρρώστησε και του έκαναν ευθανασία, είχε δηλαδή ένα θάνατο που θα τον ζήλευαν πολλοί άνθρωποι.

  Στην επόμενη ζωή του ήταν σκυλί της αστυνομίας. Σ’ αυτή τη ζωή δεν πρόλαβε να γεράσει, πήγε από σφαίρα. Στην επόμενη ζωή του βρέθηκε με μια νεαρή μαύρη. Σε λίγο αυτή παντρεύτηκε και έκανε ένα μωρό, ενώ ο ίδιος είχε παρέα μέσα στο σπίτι ένα άλλο σκυλί. Αυτή τη φορά τα κατάφερε να πάει από φυσικό θάνατο.

  Στην επόμενη ζωή του ήταν πάλι ένα σκυλί αγίου Βερνάρδου, retriever, που του πετάς και φέρνει πράγματα. Άτυχο στην αρχή, τυχερό όμως στη συνέχεια. Έπεσε στα χέρια ενός περιθωριακού που είχε πάρε δώσε με την αστυνομία. Αυτός κάποια στιγμή τον έβαλε στην καρότσα του αγροτικού του και τον παράτησε κάπου μακριά. Όχι, το σκυλί δεν είχε καμιά διάθεση να γυρίσει πίσω σε ένα αφεντικό που δεν τον ήθελε. Περιπλανήθηκε αρκετά μέχρι που βρέθηκε, πού; Σε ένα γνωστό του σπίτι. Εκεί θα συναντήσει τον Ήθαν, μεσήλικα. Και εμφανίζεται και η Britt Robertson που δεν είναι πια Britt Robertson αλλά μια ώριμη γυναίκα, χήρα.  

  Το έργο είναι κωμωδία και φυσικά έχει happy end. Happy together, και οι τρεις μαζί. Μου άρεσε πολύ αυτή η ταινία.