Boo Junfeng (巫俊锋), Apprentice (Ο μαθητευόμενος, 2016).

Boo Junfeng (巫俊锋), Apprentice (Ο μαθητευόμενος, 2016).

  

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Να ξεκινήσουμε με τον σκηνοθέτη.

  Ο τριαντατριάχρονος Γου Τζουν Φενγκ κατάγεται από την Σιγκαπούρη, ένα νησί που βρίσκεται στο νότιο άκρο της Μαλαισίας, με πληθυσμό κάπου πεντέμισι εκατομμύρια, από τα οποία το 75,2% περίπου είναι κινέζοι, το 13,6% μαλαισιανοί, 8,8% ινδοί και 2,4% ευρωπαίοι. Ο Γου Τζουν Φενγκ είναι κινέζος. Επέλεξα την κινέζικη προφορά του ονόματός του, με την αμφιβολία μήπως στην Σιγκαπούρη το επώνυμό του 巫 το προφέρουν Boo (Μπου). Κινέζος λοιπόν, όμως οι ήρωές του στην ταινία μιλάνε μαλαισιανά, αλλά και αγγλικά. Οι επίσημες γλώσσες στη Σιγκαπούρη είναι αγγλικά (μέχρι το 1965 ήταν αγγλική αποικία), κινέζικα, μαλαισιανά και ταμίλ.  

  Ο Άιμαν, ένας εικοσιοκτάχρονος νεαρός που υπηρετεί στις φυλακές στο τμήμα αποκατάστασης φυλακισμένων, συνδέεται φιλικά με τον Ραχίμ, ο οποίος είναι εκτελεστής. Αυτός του ζητάει να γίνει βοηθός του. Ο Άιμαν ξέρει ότι ο πατέρας του εκτελέστηκε με απαγχονισμό για φόνο σ’ αυτή τη φυλακή, και αυτό ήταν που τον οδήγησε να ζητήσει μετάθεση σ’ αυτήν. Τώρα μαθαίνει ότι ο Ραχίμ είναι αυτός που τον εκτέλεσε.  Παρακολουθώντας την πρώτη εκτέλεση αναστατώνεται, και ζητάει να μετατεθεί σε άλλο τμήμα. Στο μεταξύ όμως ο Ραχίμ ανακαλύπτει ότι είναι γιος εκτελεσμένου, και σκοπεύει να τον καταγγείλει. Το ότι το απόκρυψε είναι σοβαρό παράπτωμα. Του ζητάει να του παραδώσει τα κλειδιά.   Την ίδια μέρα όμως ο Ραχίμ τραυματίζεται θανάσιμα σε τροχαίο και βρίσκεται στην εντατική. Αύριο είναι ημέρα εκτέλεσης. Ποιος θα την αναλάβει; Ο προϊστάμενος του προτείνει να την αναλάβει αυτός.

  Το τέλος είναι ανοιχτό, αλλά τυπικά. Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη.

  Η ταινία με άφησε αμήχανο. Είμαι κατά της θανατικής ποινής, και όλα τα πολιτισμένα κράτη την έχουν καταργήσει. Ο Ερντογάν που οδηγεί την Τουρκία σε ένα ισλαμικό μεσαίωνα θέλει να την επαναφέρει. Φαντάζομαι όχι για μια πιο δίκαιη τιμωρία των εγκληματιών, αλλά για τη νόμιμη εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων. Στην ταινία δεν είδαμε καμιά καταγγελία της. Στο πρόσωπο του Ραχίμ είδαμε ένα φιλεύσπλαχνο εκτελεστή, που προσπαθεί να κάνει τον θάνατο των καταδικασμένων όσο γίνεται πιο γρήγορο και ανώδυνο. Τελικά ο απαγχονισμός, μαθαίνουμε, αν δεν γίνει σωστά, μπορεί να είναι εξαιρετικά αργός και επώδυνος. Όσο για τον Άιμαν, οι όποιες ψυχολογικές διεργασίες τον οδήγησαν να ζητήσει μετάθεση στη φυλακή που εκτελέστηκε ο πατέρας του, είχαν σαν κατάληξη να γίνει και αυτός εκτελεστής.

  Κατά τα άλλα είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία που τιμήθηκε σε διάφορα φεστιβάλ.

  Ο Γιάννης Κοντός πήρε μια συνέντευξη από τον σκηνοθέτη. Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.