Dmitri Meskhiev, Our own (Свои 2004)

Дмитрий Месхиев, Our own (Свои 2004)

  Καταρχάς δυο λόγια για το όνομα. Είχα στην επικεφαλίδα την αγγλική μεταγραφή του ονόματος, και ήταν περίεργη η μεταγραφή του χ. Είδα ότι δεν θα μπερδεύονταν καθόλου οι αναγνώστες αν το διάβαζαν στα ρώσικα, που είναι κυριλλική γραφή, παρακλάδι της βυζαντινής.  

  Η ταινία μου θύμισε το «Αστέρι» (2002) του Nikolai Lebedev, ταινία που είδα πριν δυο μέρες, όμως δεν θα αναρτήσω πριν διαβάσω το διήγημα πάνω στο οποίο στηρίζεται και να συμπληρώσω αυτά που έχω γράψει.

  Και στα δυο η πλοκή τοποθετείται στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με τη διαφορά ότι στην ταινία του Μέσχιεβ έχουμε τη δράση στην αρχή του ενώ στην ταινία του Λιέμπιεντιεφ στο τέλος του.

  Και στις δυο ταινίες οι ήρωες βρίσκονται στα μετόπισθεν, όμως ενώ στην ταινία του Lebedev είναι μια ολόκληρη ομάδα ανιχνευτών, στην ταινία του Μέσκιεβ είναι μόλις τρία άτομα, του κόκκινου στρατού, που συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι και το έσκασαν.

  Ενώ το έργο του Lebedev είναι πατριωτικό, στηρίζεται εξάλλου σε ένα διήγημα που γράφηκε το 1946, στο έργο του Μέσκιεβ ο πατριωτισμός μόλις στο τέλος του έργου μπαίνει σε πρώτο πλάνο.

  Και οι τρεις τους κρύβονται στο σπίτι του πατέρα του ενός. Ο πατέρας αρχικά σκέφτεται να σκοτώσει τους άλλους δυο προκειμένου να σώσει το γιο του, καθώς θεωρεί δεδομένο ότι η τοπική αστυνομία, δοσίλογοι όλοι, συνεργάτες των γερμανών, θα τους ανακαλύψουν αργά ή γρήγορα. Αλλάζει όμως στη συνέχεια γνώμη.

  Και η μεγάλη διαφορά: τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν τον μονοδιάστατο χαρακτήρα που βλέπουμε στις ταινίες με θέμα τον πόλεμο, που αποτελούν διπλότυπα ή παραλλαγές μιας αρχι-εικόνας του ήρωα, αλλά είναι πρόσωπα ζωγραφισμένα με μεγάλο ρεαλισμό. Ο πατριωτισμός υποχωρεί μπροστά στην επιθυμία του πατέρα να σώσει το γιο του. Ο συνεργάτης των γερμανών είναι πρόθυμος να ελευθερώσει τις κόρες του και να βγάλει πλαστά χαρτιά για το γιο του, με αντάλλαγμα να δεχθεί η αρραβωνιαστικιά του με την οποία είχε σχέσεις όταν ο αρραβωνιαστικός της πήγε στον πόλεμο να γίνει γυναίκα του. Αυτή έχει αρνηθεί, ο αρραβωνιαστικός της έχει γυρίσει. Σχεδόν όλα τα πρόσωπα τα ταλαιπωρεί η ανάγκη για σεξ και θα το ικανοποιήσουν.

  Ρεαλιστική, ελάχιστα «πατριωτική» ταινία, βασίζεται εξάλλου σε σενάριο και όχι σε διήγημα όπως η ταινία του Lebedev, διαφέρει από τις ταινίες που γνωρίζουμε. Ο  Bohdan Stupka (1941-2012) δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας. Και, ψάχνοντας το όνομά του στη google για να παραθέσω τον σύνδεσμο, διαβάζω ότι στο 26^ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Μόσχας κέρδισε το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία του σ’ αυτήν εδώ την ταινία.